Παραθέτω απόσπασμα συνέντευξής μου από τον τραγουδιστή Σάκη Ρουβά που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑgazino τον Νοέμβριο του 2009 με αφορμή την ταινία «Στα άκρα» που είχε γυρίσει στην Αμερική:
Γνωρίζετε ότι ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος έχει πάρει τα πάνω του με ταινίες όπως ο «Κυνόδοντας», ή η «Ακαδημία Πλάτωνος»;
«Το γνωρίζω, όπως γνωρίζω και για την προσπάθεια των Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη. Παρ’ όλο όμως που είμαι φίλος με τον Γιώργο Λάνθιμο ,έχουμε δουλέψει αρκετά μαζί, νιώθω πολύ άσχημα που δεν έχω δει την ταινία του, τον Κυνόδοντα». Ξέρω ότι υπάρχουν αρκετές ταινίες αυτή την εποχή. Η «Στρέλλα» έχω μάθει ότι είναι πολύ καλή. Θέλω πολύ να τις δω και φυσικά δεν είναι δικαιολογία αλλά ο χρόνος μου είναι πάρα πολύ περιορισμένος και λόγω της ταινίας που αυτή την εποχή προετοιμάζω.»
Θα είχε ενδιαφέρον πάντως να σας βλέπαμε σε μια ταινία του Γιώργου Λάνθιμου.
«Συγκεκριμένα με τον Γιώργο έχω δουλέψει αρκετά και ξέρω πόσο απαιτητικός είναι αλλά και πόσο διαφορετικός είναι ο τρόπος που σκέφτεται. Μάλιστα όταν του είπα να κάνουμε κάτι μαζί μου είπε «δεν είσαι ακόμη έτοιμος. Μαζί μου θα τσαλακωθείς πάρα πολύ και δεν ξέρω αν είσαι ακόμη έτοιμος». Του είπα Ο.Κ θα δούμε.»
Ο πλήρως ενημερωμένος για τα ελληνικά κινηματογραφικά πράγματα όπως είχα παρατηρήσει τότε Σάκης Ρουβάς, δεν έπαιξε τελικά σε ταινία του Λάνθιμου. Επαιξε όμως στην τελευταία ταινία της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, «Chevalier», η οποία αυτή την εποχή μοντάρεται. H Τσαγγάρη ανήκει στην γενιά των κινηματογραφιστών που εδώ και μερικά χρόνια έχουν αναστατώσει τους διεθνείς φεστιβαλικούς κύκλους με τις ταινίες τους (και είναι βέβαιο ότι κάποιο μεγάλο φεστιβάλ θα πάρει το «Chevalier» όπως η Βενετία είχε πάρει το «Attenberg»).
Το κατά πόσο «τσαλακωμένος» θα είναι ο Σάκης στο «Chavalier» δεν μπορώ να το ξέρω εφόσον δεν έχω δει την ταινία. Μπορώ να πω όμως ότι μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η ακομπλεξάριστη «κόντρα» στην τυποποίηση που τα τελευταία χρόνια επικρατεί στην συνείδηση των νέων Ελλήνων κινηματογραφιστών. Γιατί δηλαδή ο Σάκης Ρουβάς που έχει άποψη και γνώσεις για το ελληνικό σινεμά, και που ενδιαφέρεται να καλλιεργήσει με όποιον τρόπο μπορεί το όποιο ταλέντο έχει να είναι «καταδικασμένος» να παίζει μόνο σε προβλέψιμες ταινίες όπως το «Alter ego»;
Κάποτε θα ήταν αδιανόητο να τον βλέπαμε σε μια art house ταινία. Σήμερα, όχι μόνον δεν είναι αδιανόητο αλλά αυξάνει την προσμονή και την περιέργεια μας. Και ενδεχομένως να σημάνει και κάποια εισιτήρια παραπάνω για την ταινία.
