Παρά το γεγονός ότι ακόμα και γερμανικές αναλύσεις όπως αυτή του Spiegel βλέπουν πλέον ότι το αποτέλεσμα της πολιτικής του Βερολίνου στην Ελλάδα είναι καταστρεπτικό για τη χώρα και ταυτόχρονα απολύτως αναποτελεσματικό για τους στόχους που υποτίθεται ότι υπηρετεί, η ελληνική κυβέρνηση όχι απλώς επιμένει να λέει τα δικά της, αλλά τα εντείνει κιόλας, ενόψει της ΔΕΘ.
Αν αυτό το έργο ήταν του Σαίξπηρ θα είχε τίτλο «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» – άλλωστε και το εν λόγω σαιξπηρικό αριστούργημα με την Αθήνα έχει να κάνει. Όμως δυστυχώς δεν είναι ούτε του Σαίξπηρ, ούτε, πολύ περισσότερο, αριστούργημα. Είναι έργο της προπαγάνδας της κυβέρνησης και έχει τίτλο «Παραμύθια της Χαλιμάς», ή, αλλιώς, «πώς να ξεγελάσετε τον κόσμο ακόμα μια φορά». Όμως είναι πλέον έργο παλιό και σίγουρα κακογραμμένο. Και δεν δουλεύει πια.
Λ.χ. για πολλοστή φορά, εν προκειμένω με όλο και μεγαλύτερη προπαγανδιστική επιμονή, η κυβέρνηση μεταφέρει και καλλιεργεί προσδοκίες για φορολογικές ελαφρύνσεις πάσης μορφής. Εκτιμά ότι ο πολιτικός της χρόνος έχει πλέον μπει για καλά στην αντίστροφη μέτρηση για την τελική ευθεία και, λίγο πριν τη Θεσσαλονίκη, προχωρά μαζικά σε αυτό που οι νομικοί ονομάζουν «διασπορά ψευδών ειδήσεων».
Δήθεν θα αλλάξει ο αριθμός των δόσεων για τα χρέη, δήθεν θα πέσουν ορισμένοι συντελεστές, δήθεν θα αναδιαρθρωθούν φόροι που είναι εξόφθαλμα άδικοι αλλά και εξίσου αναποτελεσματικοί. Είναι ένα ευχολόγιο αντίστοιχο με εκείνο για την υπόθεση του δημοσίου χρέους, όπου όλα είναι κουβέντες στον αέρα με μια κυβέρνηση που δεν είναι σε θέση όχι αυτά που διαρρέει να κάνει, αλλά ούτε καν, όπως φαίνεται να τα ψελλίσει εκεί που πρέπει – ποιος δεν θυμάται ακόμα και τα παραμύθια για την τρόικα που θα «έφευγε» φέτος, αλλά που δεν το κουνάει τελικά τουλάχιστον μέχρι το 2016;
Η κυβέρνηση αυτή έχει εξελίξει σε μεγάλη τέχνη το κόλπο να παρουσιάζει κανείς τους ευσεβείς του πόθους ως πραγματικότητα. Αυτό ξέρει να κάνει και αυτό κάνει ξανά.
Δεν έχει υπολογίσει ότι τα τρικ έχουν πάντα ένα τέλος – πασίγνωστη είναι η ρήση που εδώ βρίσκει το απόλυτο πεδίο εφαρμογής της: «μπορείς να ξεγελάς λίγους για πολύ καιρό, πολλούς για λίγο καιρό, αλλά όχι όλους συνεχώς».
Και ακριβώς επειδή αυτό το αξίωμα ισχύει, ακριβώς επειδή η πραγματικότητα είναι εντέλει πιο δυνατή από κάθε εκφοβισμό ή κάθε προπαγάνδα το τέλος αυτό, πλέον, πλησιάζει όλο και πιο γοργά. Και δεν ανακόπτεται.
