Μπορεί η Ελλάδα να πασχίζει να βγει από το φαύλο κύκλο της ύφεσης, μπορεί οι ενδείξεις και οι εκτιμήσεις να είναι θετικές, αλλά από τη μια το γεωπολιτικό σκηνικό γύρω μας και από την άλλη τα απογοητευτικά στοιχεία που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα για την οικονομία της ευρωζώνης, κάνουν την προσπάθεια αυτή ακόμα πιο δύσκολη. Δυστυχώς για μας , μια περιφερειακή οικονομία, όπως είναι η ελληνική, που βρίσκεται μάλιστα σε κρίση, είναι πολύ πιο ευεπίφορη στις πιέσεις που δημιουργούνται από τη διεθνή αστάθεια.
Ήδη το εμπάργκο στη Ρωσία επέφερε ένα σημαντικό πλήγμα στις εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων , που είναι άγνωστο για την ώρα πώς και αν μπορεί να καλυφθεί. Η πιο σημαντική επίδραση όμως έρχεται από το αρνητικό κλίμα που διαμορφώνεται στην οικονομία της ευρωζώνης, που αποτελεί την πιο σημαντική πηγή εσόδων για την χώρα μας, είτε μέσω των εξαγωγών, είτε μέσω του τουρισμού. Όταν ακόμα και η ατμομηχανή της Ευρώπης η Γερμανία είδε την οικονομία της να συρρικνώνεται, έστω και οριακά, αλλά πέραν κάθε πρόβλεψης, όταν το ίδιο συμβαίνει στη γειτονική Ιταλία , ενώ στασιμότητα παρατηρείται σε μια σειρά άλλες χώρες με πρώτη τη Γαλλία, ο μέλλον δεν προδιαγράφεται ευοίωνο.
Η πεισματική επιμονή των χωρών που ηγεμονεύουν σήμερα στην Ευρώπη, με πρώτη τη Γερμανία,στην πολιτική της λιτότητας, της περικοπής των δαπανών και της αύξησης των φόρων, αποδεικνύεται ότι όχι απλώς δεν βοηθά στην ανάπτυξη και την εξυγίανση των οικονομιών, αλλά αντιθέτως οδηγεί στην παράταση της κρίσης. Τα μικρά και άτολμα βήματα που έχουν γίνει ως τώρα, μετά από εξαντλητικές και χρονοβόρες διαπραγματεύσεις , είναι προφανές πλέον ότι δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Με προφανή συνέπεια, όπως διαπιστώσαμε και στις πρόσφατες ευρωεκλογές, να ενισχύονται αντιευρωπαϊκές και ακραία συντηρητικές δυνάμεις, που δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο το εγχείρημα της ανασυγκρότησης και των μεταρρυθμίσεων.
Η μεγαλύτερη ευελιξία στη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική που ζητούν εδώ και καιρό οι χώρες του Νότου, αλλά και πολιτικές δυνάμεις που μειοψηφούν στις χώρες του Βορρά είναι όχι απλά αναγκαίες αλλά επιτακτικές. Είναι ο μόνος δρόμος για να μπορέσουν οι οικονομίες, όχι μόνο των χωρών που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά και των υπολοίπων που θεωρούσαν ως τώρα ότι δεν επηρεάζονται από την κρίση , να πάρουν την απαραίτητη αναπτυξιακή ώθηση. Είναι καιρός επιτέλους τα κέντρα αποφάσεων στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο , την Φρανκφούρτη να αφήσουν στην άκρη τις εμμονές και τις παρωπίδες και να διορθώσουν μια πορεία που οδηγεί στη διαιώνιση της κρίσης.

ΤΟ ΒΗΜΑ