Οι βασικές αρχές της ανατροφής παιδιών μπορούν να φανούν χρήσιμες στον Βασίλη Κικίλια, τον χαμογελαστό υπουργό Προστασίας Πολίτη. Ας πούμε η χρήση της τιμωρίας, όχι ως εκδίκηση αλλά ως μέσο διαπαιδαγώγησης. Υπάρχουν λοιπόν απαγορεύσεις όπως «δεν θα μπεις στη θάλασσα μετά το φαγητό», δηλαδή απαγορεύσεις που σχετίζονται με την ασφάλεια. Σε περίπτωση ανυπακοής, προβλέπεται τιμωρία όπως «δεν θα πας στις κούνιες σήμερα». Το σύνηθες στην ελληνική οικογένεια: το παιδί θα μπει στη θάλασσα μπουκωμένο, θα του επιβληθεί τιμωρία στα λόγια αλλά το απόγευμα ο γονιός θα πει «δεν πειράζει, είναι δεκαπενταύγουστος, μπορείς να πας να παίξεις».
Θα υπέθετε κανείς ότι αυτό το παιδί θα δυστυχήσει όταν βγει εκεί έξω, στην αληθινή ζωή. Φευ, το ρόλο του ανερμάτιστου γονιού αναλαμβάνουν οι πολιτικοί.
Ο Βασίλης Κικίλιας αποφάσισε να επιστραφούν οι άδειες οδήγησης και οι άδειες κυκλοφορίας αυτοκινήτων και μοτοσικλετών που έχουν αφαιρεθεί επειδή έγιναν παραβάσεις. Η πρακτική αυτή αποτελεί μια παράδοση σε αυτό το κράτος, προκειμένου να διευκολύνονται οι πολίτες στη μετακίνησή τους στις γιορτές. Λέει δηλαδή ο Κικίλιας στον παραβάτη «δεν πειράζει χρυσό μου, πάρκαρες αντικοινωνικά αλλά τις διακοπές σου θα τις κάνεις με το αμαξάκι σου».
Η συγχώρεση των παραβατών επαναλαμβάνεται σε κάθε μεγάλη έξοδο, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, στις εκλογές και γενικώς κάθε φορά που ο υπουργός Προστασίας Πολίτη θέλει να παραστήσει τον καλό. Βεβαίως εξαιρεί κάποιους ακραίους, όσους δηλαδή συνελήφθησαν μεθυσμένοι ή παραβίασαν το κόκκινο. Από αυτήν την καλοσύνη πάντως προκύπτουν δυο ζητήματα. Το ένα αφορά την κουλτούρα της ανομίας, το άλλο τη δικαιοσύνη απέναντι στους πολίτες.
Η ενθάρρυνση στην παρανομία χρησιμοποιήθηκε διαχρονικά για τη γήτευση των ψηφοφόρων. Για την αυθαίρετη δόμηση και τις καταπατήσεις δημόσιας γης υπήρξαν ρυθμίσεις από το περιβόητο «αν το δηλώσεις, μπορείς να το σώσεις» ως τις πρόσφατες «τακτοποιήσεις» για τους ημιυπαίθριους. Για το τσιγάρο ψηφίστηκαν νόμοι που εντέλει απαγορεύουν τα τασάκια, επιτρέπουν όμως το ντουμάνι. Για τις φορολογικές παραβάσεις θεσπίζονται διαρκώς νέες ρυθμίσεις καταβολής των χρεών. Όλα τούτα είναι βολικά αλλά καθοδηγούν στην ασυνέπεια. Η ανομία και η αναρχία που επικρατούν είναι αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής, αποτέλεσμα της κακής διαπαιδαγώγησης πολιτών.
Όσον αφορά το αίσθημα της δικαιοσύνης, είναι προφανές ότι ο νομοταγής θα αισθάνεται ηλίθιος ή θα μιμηθεί τον απερίσκεπτο. Κάποιος πρέπει να του εξηγήσει γιατί κάνει κύκλους με το αυτοκίνητο προκειμένου να βρει θέση παρκαρίσματος, όταν ο εξυπνάκιας καβαλάει τον πεζόδρομο και μένει ατιμώρητος. Στον ασυνεπή παραβάτη, εκείνον που παραβιάζει τους κανόνες από άποψη, δεν μπορεί κανείς να εξηγήσει τίποτε. Δεν γνώρισε ποτέ τι σημαίνει όριο, δεν ξέρει τι εστί κανόνας και όσο κυβερνούν Κικίλιες, δεν πρόκειται να μάθει.
