Τα κανόνια του Αυγούστου

Το ‘χει, φαίνεται, ο Αύγουστος να θέλει να διαψεύσει όσους συνεχίζουν να πιστεύουν ότι τον μήνα αυτόν δεν υπάρχουν ειδήσεις. Προφανώς αγνοούν την Ιστορία. Διότι όχι μόνο σημειώθηκαν σημαντικά γεγονότα τον μήνα αυτόν, αλλά ίσως και τα πιο καταστροφικά που γνώρισε η ανθρωπότητα. Οπως η έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακριβώς πριν από έναν αιώνα, ή η ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα το 1945 ή ακόμη η εισβολή της Ρωσίας στη Γεωργία την παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου το 2008. Ετσι λοιπόν και εφέτος η παράδοση συνεχίζεται, καθώς μάλιστα μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, όπου οι αντίπαλοι γνώριζαν τα όρια της ισχύος τους, οι συγκρούσεις έχουν λάβει έναν χαρακτήρα πολύ πιο άγριο και απειλητικό, υπό την άμεση επιρροή θρησκευτικών και εθνοτικών διαιρέσεων του παρελθόντος, οι οποίες έχουν ανατρέψει πλήρως τα δεδομένα που επικρατούσαν έως σήμερα στη διεθνή σκηνή.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι δύο υπερδυνάμεις, αφού απέτυχαν να διασφαλίσουν μια νέα μορφή συνεργασίας στη μεταψυχροπολεμική εποχή, αδυνατούν τώρα να αντιμετωπίσουν κατά τρόπο αποτελεσματικό τις διάφορες κρίσεις που τροφοδοτούν οι εθνικισμοί και οι θρησκευτικοί φανατισμοί του παρελθόντος. Ετσι ο έλεγχος των εξελίξεων ουσιαστικά βρίσκεται στα χέρια των εξτρεμιστικών στοιχείων που εκφράζουν τις τάσεις αυτές και τα οποία έχουν επιβάλει πλήρως τους κανόνες του παιχνιδιού. Αυτό είναι απόλυτα φανερό τόσο στην Ανατολική Ουκρανία όσο και στο Ιράκ και στη Λιβύη. Το αποτέλεσμα είναι ο μεν ηγέτης του Κρεμλίνου να υιοθετεί μια καθαρά εθνικιστική στάση για να στηρίξει τους ρωσόφιλους γείτονές του, ο δε ένοικος του Λευκού Οίκου να υποχρεώνεται σε μια πλήρη μεταστροφή της έως τώρα πολιτικής του για να αντιμετωπίσει τη γενοκτονία στην οποία έχουν επιδοθεί οι φανατικοί ιδρυτές του Χαλιφάτου. Ενδεικτικό είναι ότι άρχισαν ήδη αμερικανικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί στο Ιράκ.

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η γνωστή διαμάχη Δύσης και Ρωσίας με τον πόλεμο των κυρώσεων και των αντικυρώσεων, θέτοντας το καίριο ερώτημα για το ποιος τελικά θα βγει κερδισμένος –ή μάλλον χαμένος –από όλη αυτή την ιστορία και για το αν όντως βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας ψυχροπολεμικής εποχής, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε αναβρασμό και που αδυνατεί να σβήσει τις φωτιές που ανάβουν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της συνεχιζόμενης ανθρωπιστικής τραγωδίας στη Γάζα, όπου ο ισχυρός παίκτης, που είναι το Ισραήλ, δεν θέλησε να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία που παρουσιάστηκε τον περασμένο Απρίλιο με τον σχηματισμό της κοινής κυβέρνησης Χαμάς και Φατάχ, γεγονός που υποχρέωσε την ισλαμική εξτρεμιστική παλαιστινιακή οργάνωση να αποδεχθεί την αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ. Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν κυβερνούν φανατικοί ηγέτες, οι οποίοι αδυνατούν να προχωρήσουν στους αναγκαίους συμβιβασμούς.