Ακούω κάθε τόσο τον Πρωθυπουργό κ. Α. Σαμαρά να μιλάει για την ανάγκη ενίσχυσης της εγχώριας βιομηχανίας και για τον τροχό της ανάπτυξης που θα πρέπει επιτέλους να γυρίσει για να δημιουργηθούν και πάλι νέες θέσεις εργασίας.
Δυστυχώς τα λόγια απέχουν πολύ από την πραγματικότητα . Δεν έχει ο κ. Σαμαράς ,παρά να διαλέξει τυχαία κάποια εργοστάσια παραγωγής και να τα επισκεφτεί για να διαπιστώσει μόνος του ότι το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν ενισχύει την ελληνική βιομηχανία αλλά αντίθετα την αντιμετωπίζει με πρωτοφανή εχθρότητα .
Χτες το πρωί επισκέφτηκα μία τέτοια βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας στην Παιανία που απασχολεί γύρω στους 80 μηχανικούς και έχει φέρει στην Ελλάδα πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια τα τελευταία 10 χρόνια.
Υποδομές εντυπωσιακές ,προσωπικό υψηλού επιπέδου, μηχανήματα τελευταίας γενιάς , προϊόντα ξενων προδιαγραφών «made in Greece», όλα προς εξαγωγή στη Γαλλία ,την Αμερική, τη Σαουδική Αραβία.
Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας- φίλος μου χρόνια- μετά από μία μικρή ξενάγηση με ανέβασε στο γραφείο του και άνοιξε τα στόρια του παραθύρου του . «Βλέπεις, όλα τα γειτονικά εργοστάσια ; Πριν από μία δεκαετία δούλευαν ,τώρα ρημάζουν. Αυτό έφτιαχνε κουτιά, εκείνο μηχανήματα, το άλλο μεταλλικές κατασκευές, αυτή ήταν μια μεγάλη εκτυπωτική μονάδα …Το μόνο που έχει μείνει ανοιχτό είμαστε εμείς και αυτή η αποθήκη μαρμάρων. Για να ξαναδουλέψουν αυτά εργοστάσια δεν χρειάζεται απλώς να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, χρειάζεται το κράτος να κάνει θαύματα όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην πάταξη της γραφειοκρατίας και την καταπολέμηση της διαφθοράς».
Μιλώντας μαζί του για μισή ώρα συμπέρανα οτι -με εξαίρεση κάποιες γνωστές περιπτώσεις αδίστακτων επιχειρηματιών -για να έχεις μία βιομηχανία στην Ελλάδα πρέπει να είσαι είτε ήρωας είτε τρελός.
Έχεις να μαλώσεις με τον δημοτικό άρχοντα που σου ζητεί δεκάδες χιλιάδες ευρώ δημοτικά τέλη επειδή στην επωνυμία σου έχεις τον όρο εμπορία- «άρα ασχολείσαι με το εμπόριο κι όχι με την παραγωγή»…
Έχεις να πολεμήσεις τον δημόσιο υπάλληλο που για να σου υπογράψει οποιοδήποτε έγκριση ζητάει ρεγάλο:» Από την υπογραφή αυτή θα βγάλει το εργοστάσιο 2 εκατομμύρια ευρώ, να μην βγάλω κι εγώ 200 χιλιάρικα-μοναχοφαγάς θέλεις να εισαι;»…
Έχεις να αντιμετωπίσεις την αδιαφορία των υπουργείων. «Δύο χρόνια έχουν περάσει και οι αντικαταστάτες της επιτροπής αξιολόγησης αναπτυξιακών προγραμμάτων δεν έχουν ορισθεί ακόμη. Αποτέλεσμα εκατοντάδες βιομηχανίες που έχουν ξοδέψει μεγάλα ποσά με βάση κάποιο αναπτυξιακό πρόγραμμα, να μην μπορούν να εισπράξουν περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ κοινοτικά κονδύλια .Τα λεφτά περιμένουν στα κρατικά ταμεία και οι βιομηχανίες δανείζονται με 9 % για να πληρώσουν μισθούς…»
Έχεις να κάνεις, τέλος, με λαμόγια -μεσάζοντες.» Φτιάχνω προϊόντα που έχουν παραγγελθεί από το ελληνικό δημόσιο σε μια ξένη βιομηχανία η οποία έχει προσλάβει εμένα ως υπεργολάβο. Αν ,όμως, τα έπαιρνε απ ευθείας από μένα το δημόσιο,ο Έλληνας μεσάζοντας ,δεν θα εισέπραττε μιζα…»
Αν δεν ανατραπεί αυτό το κράτος , της πλάκας, της μίζας και της αρπαχτής δεν θα μπορέσει ποτε η Ελλάδα να σταθεί πραγματικά στα πόδια της…
