«Δεν μας ενδιαφέρει η κεντροαριστερά.(…) Είναι η άλλη όψη της νεοφιλελεύθερης μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας. Είναι το ΠΑΣΟΚ και οι συγγενείς του δυνάμεις και δεν νομίζω ότι έχουμε καμία δυνατότητα συνεργασίας με αυτόν τον χώρο.(…) Το δικό μας πρόγραμμα είναι σαφές και η κατεύθυνση που θέλουμε να οδηγήσουμε τα πράγματα είναι σαφέστατη : θέλουμε μια νέα αντιμνημονιακή ,προοδευτική πορεία για τη χώρα, με ένα συνεπές αντιμνημονιακό, προοδευτικό πρόγραμμα. Θα κάνουμε συμμαχίες με όσους ακριβώς βρίσκονται σε αυτήν την κατεύθυνση».
Ο επικεφαλής της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης (τη Δευτέρα στον Βήμα fm) περιέγραψε ανάγλυφα ποια θα είναι η στάση του κόμματος στο θέμα της Κεντροαριστεράς και στην υπόθεση των συνεργασιών με άλλες δυνάμεις. Έκανε σαφές ότι το κόμμα πρώτον γυρίζει την πλάτη στην προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ, της Ελιάς,της ΔΗΜΑΡ και του Ποταμιού για μια ευρεία κεντροαριστερή συνεργασία. Δεύτερον, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προτίθεται να συνεργαστεί μετεκλογικά με κόμματα που δεν έχουν αντιμνημονιακό προσανατολισμό και πρόγραμμα.
Σε άλλο σταθμό (Αlpha 989) και σε άλλο πνεύμα μίλησε την ίδια μέρα ο γραμματέας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτσης τασσόμενος ακόμη και υπέρ μιας κυβέρνησης μειοψηφίας. Υποστήριξε μάλιστα ότι εάν το κόμμα του είναι πρώτο στις εκλογές θα παρουσιάσει τις προγραμματικές του θέσεις στη Βουλή και εξέφρασε την εκτίμηση ότι θα είναι δύσκολο δυνάμεις της αριστεράς να μην στηρίξουν με ψήφο ανοχής τις προγραμματικές δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλαδή ούτε αντιμνημονιακά μέτωπα ,ούτε κεντροαριστεροί αποκλεισμοί. Ενα κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ κοντά στον Πρόεδρο του κόμματος να θεωρεί δεδομένο ότι θα υπάρξουν κόμματα στην ελληνική Βουλή που θα μπορούσαν να δώσουν ακόμη και ψήφο ανοχής σε μία κυβέρνηση μειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια μέρα, δύο απολύτως αντικρουόμενες απόψεις που δείχνουν την αντίφαση θέσεων και στρατηγικής σε ένα κόμμα που προσδοκά να αναλάβει την εξουσία. Το χειρότερο: και οι δυο τοποθετήσεις δείχνουν το πολιτικό αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ με τις συμμαχίες εάν υπάρξουν εκλογές και δεν μπορέσει -όπως δείχνουν τόσο οι δημοσκοπήσεις όσο και οι πρόσφατες ευρωεκλογές- να συγκεντρώσει ποσοστό που θα του έδινε αυτοδυναμία.
Αν πάρουμε τις θέσεις Λαφαζάνη, δεν υπάρχει (σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών) κόμμα που να πήρε πάνω από 3 % που να έχει προοδευτικές, αντιμνημονιακές απόψεις έτσι ώστε να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο ο κ. Θεοδωράκης έχει ταχθεί υπέρ της αναγκαιότητας του μνημονίου, ενώ το ΠΑΣΟΚ ψήφισε όλα τα μνημόνια. Ίσως η ΔΗΜΑΡ να προκρινόταν από τον ορισμό Λαφαζάνη ως κυβερνητικός εταίρος αλλά είναι μάλλον απίθανο να πιάσει το 3 % σε εθνικές κάλπες. Για ενδεχόμενο στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΚΕ δεν χρειάζεται καν να αναφερθούμε.
Αν πάρουμε τις θέσεις Βούτση, τόσο το Ποτάμι όσο και το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να στηρίξουν μία κυβέρνηση μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ -εφόσον ξεπεραστεί το Σύνταγμα που δεν δίνει την δυνατότητα σε ένα κόμμα το οποίο δεν έχει συγκεντρώσει την πλειοψηφία να κάνει προγραμματικές δηλώσεις και να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Όμως για ποιο λόγο να θέλουν να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ – που εκτός των άλλων δεν έχει ακόμη αποφασίσει τι θέλει για τον τόπο- το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι; Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι αυτό που αντιμετωπίζει παγίως το ΠΑΣΟΚ ως το κόμμα των προδοτών μνημονιακών ενώ κάνει σαν να μην υπάρχει το Ποτάμι και ο Στ. Θεοδωράκης.
Συμπέρασμα: χρειάζεται αλλαγή προσανατολισμού από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εάν θέλει κάποτε να διεκδικήσει την κυβέρνηση του τόπου. Αντί να καταγγέλλει με ευκολία χρειάζεται να κάνει εποικοδομητικές προτάσεις και να αναζητήσει διαύλους επικοινωνίας και διαμόρφωση κοινών θέσεις με τα όμορα κόμματα.Απαιτείται επίσης να καταρτίσει επιτέλους μία ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης χωρίς πυροτεχνήματα : «καταργούμε τα μνημόνια και τους 300 νόμους τους», «σβήνουμε το χρέος», «διώχνουμε τη Μέρκελ», «γυρίζουμε τη πλάτη στον Ρέντσι και τη σοσιαλδημοκρατία».
Ο κόσμος είναι υποψιασμένος- τα πυροτεχνήματα δεν πείθουν.
