Η Ελλάδα συμπληρώνει σήμερα την πιο μακρόχρονη πορεία δημοκρατικής ομαλότητας στη σύγχρονη ιστορία της. Σαράντα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, μπορεί πολλοί να μην συνειδητοποιούν λόγω και της οικονομικής κρίσης, ότι έχουμε καταφέρει ,παρά τα όποια προβλήματα, να απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημοκρατίας, κάτι που για τις προηγούμενες γενιές, ήταν ένα απραγματοποίητο όνειρο.
Οι τέσσερις αυτές δεκαετίες, αν θέλουμε να τις αξιολογήσουμε ψύχραιμα και χωρίς ιδεολογικές ή άλλες αγκυλώσεις, ήταν οι πιο ήρεμες, οι πιο σταθερές, οι πιο αποδοτικές από τη σύσταση του ελληνικού κράτους. Φυσικά δεν ήταν ανέφελες, όπως συμβαίνει άλλωστε σε κάθε δημοκρατία. Και ακραίες πολιτικές συγκρούσεις υπήρξαν και λάθη πολλά έγιναν και οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες δεν εξαλείφθηκαν. Η τελική αποτίμηση όμως δεν μπορεί παρά να είναι θετική, παρά την απαξία που επικράτησε τα τελευταία αυτά χρόνια.
Γιατί η οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων χρόνων,έφερε δυστυχώς στην επιφάνεια συσσωρευμένες, όλες τις παθογένειες της μεταπολιτευτικής περιόδου. Με αυτονόητη ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών που υποταγμένες στον λαϊκισμό, δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν τις αλλαγές που είχαν συντελεστεί και στην Ελλάδα και στον κόσμο αυτή την περίοδο. Με αποτέλεσμα να βιώνουμε σήμερα την απαξίωση της πολιτικής και την άρνηση των πολιτών για κάθε μορφή συμμετοχικής δράσης. Αλλά και με μια πιο ακραία συνέπεια, η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, να επιτρέπει την είσοδο στην κεντρική πολιτική σκηνή ενός νεοναζιστικού μορφώματος.
Η ελληνική δημοκρατία έχει απόλυτη ανάγκη να ανανεώσει τους θεσμούς με τους οποίους πορεύτηκε αυτά τα 40 χρόνια. Χωρίς καταναγκασμούς και έξωθεν παρεμβάσεις, οφείλουμε προχωρήσουμε όλες εκείνες τις αλλαγές που θα μας επιτρέψουν, όχι μόνο να βγούμε από την κρίση, αλλά να δημιουργήσουμε το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, που θα επιτρέπει σε όλους τους πολίτες χωρίς διακρίσεις, να βλέπουν το μέλλον με όλο και μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Είναι ευθύνη και υποχρέωση του πολιτικού συστήματος, να αφήσει στην άκρη τις αμαρτίες του παρελθόντος, τις δημαγωγίες, τους λαϊκισμούς, την ακραία αντιπαλότητα και τις πελατειακές νοοτροπίες και να συμβάλλει στην ανανέωση των θεσμών και στην οικοδόμηση μιας μακρόπνοης εθνικής στρατηγικής, που θα υπηρετεί το συλλογικό και όχι το κομματικό συμφέρον. Είναι καιρός να αφήσουμε πίσω μας, τα λάθη της μεταπολίτευσης και να αξιοποιήσουμε τα πιο δημιουργικά, τα πιο αποτελεσματικά για την κοινωνική και οικονομική πρόοδο, δημοκρατικά κεκτημένα της.
ΤΟ ΒΗΜΑ
