Η κυβέρνηση και πλείστοι όσοι δραστηριοποιούνται στον χώρο του τουρισμού πανηγυρίζουν φέτος για τα 20 εκατομμύρια τουρίστες που θα κατακλύσουν τη χώρα. Ορισμένοι εκτιμούν μάλιστα ότι η χώρα θα ξεπεράσει και αυτό το νούμερο, επομένως «χαράς ευαγγέλια» για τα κρατικά ταμεία. Κάποιοι άλλοι δε κραυγάζουν βλέποντας τις ορδές τουριστών να γεμίζουν την Πλατεία Μοναστηρακίου και την περί αυτήν περιοχή, αφήνοντας τον οβολών τους –ή καλύτερα τα ευρώ τους –στα μαγαζιά αναμνηστικών ειδών και στα σουβλατζίδικα της περιοχής (στοιβαγμένοι ενίοτε ως ζώα ο ένας πάνω στον άλλο)…
Ωραία εικόνα αυτή έτσι δεν είναι; Αναμφίβολα, η καλλίπυγος υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη τη διαφημίζει επαρκώς ανά την υφήλιο –χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι η μόνη… Με μία δεύτερη ματιά όμως, ίσως να είναι και εικονική. Διότι πίσω από τη βιτρίνα των σουβλατζίδικων στο Μοναστηράκι, μπορεί να κρύβεται η πραγματική εικόνα –αυτή που επιμελώς οι πανηγυρίζοντες αρνούνται να δουν. Και η εικόνα τούτη δεν περιορίζεται εκεί, αλλά φθάνει ως τα «διαμάντια του ελληνικού τουριστικού στέμματος», δηλαδή στη Μύκονο και στη Σαντορίνη.
Το πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα των «Νέων» την Παρασκευή 18 Ιουλίου για την «εργασιακή ζούγκλα» που επικρατεί στον ελληνικό τουρισμό, με τις δεκάδες καταγγελίες και το ρεκόρ μαύρης εργασίας στα δύο προαναφερθέντα νησιά φέρνει στην επιφάνεια αυτή την «απαγορευμένη εικόνα». Αυτή των ανασφάλιστων εργαζομένων, των ανθρώπων που παλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί και την ίδια στιγμή απειλούνται να μην υπογράψουν συμβάσεις ή να απαρνηθούν κάθε αποζημίωση, των ξενοδόχων που εξαφανίζονται βράδυ αφήνοντας απλήρωτους εργαζομένους.
Ας ψάξουν οι αρμόδιες αρχές τους όρους και τις συνθήκες εργασίας στα σουβλατζίδικα του Μοναστηρακίου υπό τους οποίους δουλεύουν οι Έλληνες και οι αλλοδαποί. Θα εκπλαγούν… Αν ενδιαφερθούν και αν τολμήσουν βέβαια να το κάνουν, διότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», όπου σκοπός νοείται η ανάπτυξη και μέσα η αδάμαστη παραοικονομία και η μαύρη/αδήλωτη εργασία.
Άλλωστε, λύθηκαν τα προβλήματα με τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση –λες και όταν ο ΦΠΑ ήταν υψηλότερος δηλωνόταν… Ας περάσουν ακόμη και από νησάκια μακριά από την Αθήνα, στη Χάλκη των Δωδεκανήσων για παράδειγμα ή στην Κέρκυρα (για να αναφερθούμε μόνο σε δύο περιπτώσεις επί των οποίων έχουν πρόσφατη και σαφή άποψη), να ελέγξουν αν κόβονται αποδείξεις. Ας ελέγξουν και λίγο τις τιμές, για να δουν αν έχουν ακολουθήσει την πορεία που θα έπρεπε, προς τα κάτω δηλαδή, αντί για την επιβολή αυξήσεων στην οποία πολλοί προχώρησαν μόλις είδαν την πρώτη ευκαιρία.
Και τέλος, ας τα δουν αυτά οι κυβερνώντες, που ομνύουν στον τουρισμό ως τη σανίδα σωτηρίας της χώρας. Αν είναι να θέλουμε τέτοιες πρακτικές στον τουρισμό μας, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Εύκολη λύση είναι άλλωστε η στήριξη στον τουρισμό αντί για πιο δύσκολες ασκήσεις σταδιακής οικοδόμησης ενός παραγωγικού μοντέλου υψηλότερης ποιότητας. Έτσι είναι όμως. Όπως πάντα, μας αρέσουν τα θαύματα… Ακόμη και όταν θα έπρεπε να ντρεπόμαστε για αυτά…
