Η διαπίστωση του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ότι τα εκατομμύρια των ανέργων αποτελούν το 29ο κράτος -μέλος της ΕΕ, το οποίο πρέπει να πάψει να υφίσταται, είναι ένα σαφές μήνυμα για τις προτεραιότητες που πρέπει να έχει η νέα ευρωπαϊκή ηγεσία. Αρκεί να μη μείνουμε για μια ακόμα φορά στα λόγια και τα ημίμετρα, αλλά να αναληφθούν επιτέλους γενναίες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, που αποτελούν τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο, για να περιοριστεί ουσιαστικά η στρατιά των ανέργων.
Αν πράγματι υλοποιηθεί το σχέδιο Γιούνκερ για επενδύσεις 300 δισ ευρώ μέσα στα επόμενα χρόνια, σε συνδυασμό με τη θέσπιση κατώτατου κοινωνικού μισθού, μπορεί να υπάρξει μια γενναία ανάσα, για τα εκατομμύρια των ευρωπαίων πολιτών που υποφέρουν από την ανεργία. Ιδιαίτερα για τις χώρες που έχουν πληγεί βαρύτατα από την κρίση, όπως η Ελλάδα, με σχεδόν 30% του ενεργού δυναμικού της να είναι χωρίς δουλειά και ένα άλλο σημαντικό τμήμα να υποαπασχολείται και να αμείβεται με ψίχουλα, οι προτάσεις αυτές, αν εφαρμοστούν, μπορούν να αλλάξουν σημαντικά, τη σημερινή δραματική κατάσταση.
Δυστυχώς δεν αρκεί η βούληση του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για να αλλάξει η σημερινή πολιτική που στηρίζεται στο δόγμα της διαρκούς λιτότητας. Χρειάζεται να συμφωνήσουν και οι ηγεμονεύουσες πολιτικές δυνάμεις και κυρίως η Γερμανία, σε μια πιο ευέλικτη πολιτική. Η δυσαρέσκεια που εκφράστηκε σε πολλές χώρες στις πρόσφατες ευρωεκλογές, αποτέλεσε ένα έμπρακτο μήνυμα, ότι δεν μπορεί να προχωρήσει η Ευρώπη, αγνοώντας και αδιαφορώντας για τους πολίτες της.
Ωστόσο, τα στενά εθνικά συμφέροντα εξακολουθούν να πρυτανεύουν σε βάρος των γενικότερων συμφερόντων της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Το ενθαρρυντικό είναι ότι υπάρχουν σήμερα πολύ περισσότερες ηγεσίες, που βάζουν στο τραπέζι επιτακτικά την ανάγκη μιας πιο ρεαλιστικής και κυρίως πιο κοινωνικής πολιτικής. Η τακτική Γιούνκερ, δείχνει να διευκολύνει και να προσεγγίζει μια τέτοια κατεύθυνση. Μένει να δούμε αν θα προσχωρήσουν σε αυτή τη λογική ή τουλάχιστον δεν θα την υπονομεύουν, οι χώρες του Βορρά και ιδίως η Γερμανία, που μέχρι τώρα εν ονόματι της σταθερότητας, εξακολουθούν να επιμένουν ότι ο δρόμος για την ανάπτυξη, περνάει από τη λιτότητα…
ΤΟ ΒΗΜΑ
