Το γνωστό ρωμαϊκό νομικό δόγμα «dura lex, sed lex», δηλαδή ο νόμος είναι σκληρός αλλά πρέπει να εφαρμοσθεί, στα καθ’ ημάς εκφράζεται συνήθως ως «Ο νόμος είναι παράλογος ή και σχιζοφρενικός αλλά πρέπει να εφαρμοσθεί». Παράδειγμα ενός σχιζοειδούς και παράλογου νόμου -τουλάχιστον σε ορισμένα κρίσιμα σημεία του- είναι ο νόμος για τα ΑΕΙ της κυρίας Διαμαντοπούλου. Ορισμένα σημεία του είναι θετικά (άσυλο, αιώνιοι φοιτητές κ.λπ.) άλλα, όμως, όπως οι διατάξεις για τις πρυτανικές εκλογές (που διενεργήθηκαν αυτές τις μέρες στο ΕΚΠΑ), βρίσκονται ανάμεσα στον παραλογισμό και την αυθαιρεσία.
Το Συμβούλιο του Ιδρύματος (ΣΙ) με βάση τον Νόμο μπορεί και αποκλείει -θα έλεγα κατά το δοκούν- υποψηφίους πρυτάνεις για την τελική κρίση. Επειδή, όμως, ο βασικός χαρακτήρας της νεοελληνικής δημοκρατικής συνείδησης είναι η καχυποψία -όταν δεν είναι η ιδιοτέλεια- αυτό το «άνωθεν» δικαίωμα του ΣΙ να αποκλείει αυθαίρετα σχεδόν υποψηφίους δημιουργεί δικαιολογημένες ενστάσεις, αφού τελικά τα κριτήρια δεν είναι σαφή. Βρίσκονται στο πίσω μέρος του κεφαλιού του ΣΙ, επειδή έχει την εντύπωση ότι η εκπαιδευτική πολιτεία ορισμένων υποψηφίων δεν συμφωνεί με τις δικές του απόψεις. Είναι κρίμα που το ΣΙ του ΕΚΠΑ ουδέποτε τόλμησε να μιλήσει καθαρά γιατί αποκλείει τον ένα ή τη μία και όχι τον άλλο ή την άλλη. Τα βιογραφικά σημειώματα των επτά αρχικώς υποψηφίων για τη θέση του Πρύτανη στο ΕΚΠΑ δεν διαφέρουν σε πολλά. Άρα οι αποκλεισμένοι από την τελική λίστα δικαίως ενίστανται και υποπτεύουν πως ο αποκλεισμός τους οφείλεται στα «κοινωνικά τους φρονήματα», όπως άλλωστε υποστηρίζει μια απλοϊκή και κακογραμμένη ανακοίνωση ενός Συλλόγου Διδασκόντων του ΕΚΠΑ.
Κατά την άποψή μου (και όχι μόνο) ο αποκλεισμός υποψηφίων από την τελική λίστα όχι μόνο δεν ωφελεί το Πανεπιστήμιο αλλά, αντίθετα, προκαλεί παρενέργειες πολύ σοβαρές.
1ον Δίδει το δικαίωμα στις γνωστές «δημοκρατικές» δυνάμεις που χρόνια ασκημονούν στα Πανεπιστήμια, να εμφανίζονται ως αγαθοί προστάτες.
2ον Οι αποκλεισμένοι «ηρωοποιούνται» ενώ όσοι επιλέγονται θεωρούνται, παρά την αξία τους, «σιγιλλάρια νευροσπαστούμενα», όπως θα έλεγε και ο Μ. Αυρήλιος.
Όμως, όπως δείχνουν τα πράγματα, οι πανεπιστημιακοί και νοήμονες είναι και το συμφέρον του Πανεπιστημίου γνωρίζουν καλύτερα από τους νομοθέτες. Απόδειξη: τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των εκλογών (Πέμπτη 10 Ιουλίου) είναι ενδεικτικά: από τους 1.390 ψηφίσαντες μόνο 69 επέλεξαν άκυρο! Πράγμα που σημαίνει πως ένα ασήμαντο ποσοστό των πανεπιστημιακών συμφωνεί με τις πολιτικάντικες και συνδικαλιστικές ανακοινώσεις. Καιρός να διορθωθούν τα πράγματα.
