Οι κατά καιρούς πρωτοβουλίες όλων των ελληνικών κυβερνήσεων για φορολογικές αλλαγές τρομάζουν τους Ελληνες προτού ακόμη εφαρμοσθούν. Είναι μετρημένες στα δάκτυλα οι αποφάσεις που ωφελούν τους πολίτες. Αντιθέτως, ακόμη και αλλαγές που σημάδεψαν θετικά τη φορολογία στην Ελλάδα απολήγουν ενίοτε σε βάρος των φορολογουμένων. Κατά τρόπον μάλιστα που θυμίζει συμπεριφορά δυνάστου.
Η μόνη αληθής, πραγματική, ουσιαστική φορολογική μεταβολή έγινε από τον Δημήτρη Κουλουριάνο, υπουργό Οικονομικών στην πρώτη κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου. Ο Δ. Κουλουριάνος καθιέρωσε το σύστημα της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων και έλυσε αυτομάτως τον γόρδιο δεσμό των σχέσεων φορολογουμένων και εφοριακών που καβγάδιζαν για την πραγματική αξία των ακινήτων. Ο νόμος του Κουλουριάνου όρισε ότι, ανεξαρτήτως της τιμής στην οποία πραγματοποιείται η αγοραπωλησία, η μεταβίβαση γίνεται και ο φόρος πληρώνεται επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου. Η διάταξη αυτή ίσχυσε επί έτη έως ότου κάποιοι φωστήρες κατήργησαν ουσιαστικά τη μέθοδο της αντικειμενικής αξίας και μπορούν πλέον, κάνοντας φορολογικό έλεγχο, να ορίζουν τιμή ανώτερη με βάση δικά τους κριτήρια, όχι αντικειμενικά, και να ζητούν εκ των υστέρων φόρους και μάλιστα με πρόστιμα και τόκους. Το παράδειγμα αυτό είναι σταγόνα στον ωκεανό. Ολοι σε αυτή τη χώρα ζούμε μέσα σε ένα μεσαιωνικό φορολογικό σύστημα και κάθε προσπάθεια μεταβολής και βελτιώσεως προσκρούει σε υψηλά, αόρατα τείχη. Η νέα ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών οφείλει να θεραπεύσει τις στρεβλώσεις ενός συστήματος που φέρνει δεινά για τους πολίτες και ταυτοχρόνως ευτελίζει τον ρόλο του Κράτους ως θησαυροφύλακα του δημοσίου πλούτου.
Εχουν κατά καιρούς προταθεί διάφορα συστήματα για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και τη συνακόλουθη αύξηση των εσόδων του κράτους. Η κυβέρνηση οφείλει να σταθμίσει τα πράγματα και να λάβει αποφάσεις τις οποίες ατέγκτως να εφαρμόσει. Εννοείται ότι η φορολόγηση δεν μπορεί να έχει αναδρομική ισχύ.
Αν θέλουμε ανάπτυξη πρέπει το Κράτος να σοβαρευτεί επιτέλους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
