«Εκπαιδευτική Ηρωδιάδα», σε «δρεπανηφόρο άρμα αναδεικνύεται η Τράπεζα Θεμάτων» και άλλα παρόμοια καταστροφολογικά σχόλια κυριάρχησαν μετά τη διαπίστωση για το μεγάλο ποσοστό αποτυχίας των μαθητών της Α’ και της Β’ Λυκείου στις προαγωγικές εξετάσεις. Η αποτυχία αποδόθηκε αποκλειστικά στη μερική εφαρμογή του νέου συστήματος εξετάσεων, με βάση το οποίο το 50% των θεμάτων αντλήθηκε από την Τράπεζα που δημιούργησε το υπουργείο Παιδείας. Αντίστοιχα επικριτικά ήταν και τα σχόλια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία με τον γνωστό λαϊκισμό που τη διακρίνει έσπευσε να καταγγείλει τον «μαθητοκτόνο χαρακτήρα του συστήματος»…
Η συνήθης δηλαδή ελληνική πρακτική, που όταν κάτι πάει στραβά δεν αναρωτιόμαστε για τις αιτίες οι οποίες οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα αλλά σπεύδουμε να το φορτώσουμε εκεί που μας βολεύει. Ουδείς αναρωτήθηκε για τις ευθύνες των εκπαιδευτικών, για το επίπεδο της διδασκαλίας, για τη συνεργασία σχολείου – γονιών – μαθητών, αλλά λύσαμε το πρόβλημα κατακεραυνώνοντας την Τράπεζα Θεμάτων, ως υπεύθυνη για όλα τα δεινά της εκπαίδευσης. Είναι αξιοσημείωτο, αλλά και δείγμα του επιπέδου στο οποίο βρίσκεται η σχολική εκπαίδευση, ότι και οι καθηγητές και το υπουργείο Παιδείας έσπευσαν οι μεν να βαθμολογήσουν με πιο ευνοϊκά κριτήρια, το δε να βγάλει ειδική εγκύκλιο που επιτρέπει βαθμολόγηση τριών μαθημάτων μαζί, για να περιορίσουν την αποτυχία…
Την ώρα που οι πάντες σχεδόν δηλώνουν ότι οποιαδήποτε μεταρρύθμιση στην Παιδεία για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να ξεκινήσει από το σχολείο, μόλις πάει κάτι να αλλάξει τρέχουμε να το υπονομεύσουμε για να μη χαλάσουμε τη βολή και τις συνήθειές μας. Επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο, να μοιράζουμε βαθμούς που δεν ανταποκρίνονται πουθενά, να δίνουμε χαρτιά για αθρόα είσοδο στα πανεπιστήμια ή στα ΤΕΙ, αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα, για την ποιότητα των πτυχίων, για το αντίκρισμά τους στην αγορά εργασίας. Ετσι φτάσαμε να αναρωτιόμαστε κάθε χρόνο πώς μπαίνουν στα ΑΕΙ απόφοιτοι με βαθμούς κάτω του 10 και μετά από λίγο να το ξεχνάμε…
Ολοι αυτοί οι εκ των υστέρων κήνσορες αναρωτήθηκαν άραγε ποτέ γιατί υπάρχουν τόσες αντιδράσεις για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών; Γιατί οι συνδικαλιστές βρίσκονται μονίμως στην πρώτη γραμμή των αντιδράσεων για τα μισθολογικά τους θέματα ή για τις μεταθέσεις και τους διορισμούς, αλλά δεν διανοήθηκαν ποτέ να βγουν στον δρόμο για να διεκδικήσουν ένα πιο παραγωγικό, πιο δημιουργικό, πιο αποτελεσματικό σχολείο;
Το θέμα δεν είναι η Τράπεζα Θεμάτων που μπορεί πράγματι να έχει προβλήματα, όπως κάθε καινούργιο μέτρο που εισάγεται. Αν υπάρχει θέληση για διάλογο και συνεννόηση, οι όποιες ατέλειες μπορούν να διορθωθούν. Αυτό που δεν μπορεί να συνεχιστεί είναι να πιστεύουμε ότι καλλιεργώντας την ευκολία και το βόλεμα, την ημιμάθεια και την ήσσονα προσπάθεια, μοιράζοντας βαθμούς, βοηθάμε τη νέα γενιά να πάρει τη ζωή και την τύχη της στα χέρια της.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ