Πριν από μερικά εικοσιτετράωρα καμιά δεκαριά βουλευτές του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ κανόνισαν να φάνε παρέα και να συζητήσουν για την Κεντροαριστερά.
Οταν την επομένη ρώτησα έναν από τους συνδαιτυμόνες αν η κουβέντα τους κατέληξε κάπου, απάντησε:
–Συμφωνήσαμε ότι αυτής της προσπάθειας δεν μπορεί να ηγηθεί ο Βενιζέλος!
Ομολογώ ότι έπεσα από τα σύννεφα. Τόσοι άνθρωποι και τόσα τσίπουρα για να καταλήξουν όχι τι πρέπει να γίνει αλλά ποιος δεν πρέπει να το κάνει;
Διότι στο κάτω-κάτω ακόμη κι αν συμφωνήσει κανείς με τη διαπίστωσή τους μάλλον παραβιάζει ανοιχτές πόρτες.
Ο ίδιος ο Ευ. Βενιζέλος έχει ανακοινώσει «ιδρυτικό συνέδριο» και είναι προφανές πως όταν ιδρύεται κάτι καινούργιο το πρώτο που κάνει είναι να επιλέξει την ηγεσία του –δεν παίρνει την προηγούμενη!..
Παρ’ όλα αυτά «δέκα λεβέντες άντρες» του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ μαζεύτηκαν «μες στην υπόγεια την ταβέρνα» και κατέληξαν ότι ο πόνος τους δεν είναι τελικά η Κεντροαριστερά αλλά ο Βενιζέλος.
Από τη στιγμή όμως που το πρόβλημα εντοπίζεται σε ένα πρόσωπο (όποιο κι αν είναι αυτό), τότε είναι βέβαιο ότι δεν τους ενδιαφέρει η μεγάλη φωτογραφία. Δηλαδή η ευρύτερη παράταξη.
Δυστυχώς δεν είναι οι πρώτοι που πατάνε την ίδια πεπονόφλουδα. Τις ίδιες ανοησίες αναμασούσε προεκλογικά η ΔΗΜΑΡ και με το «Οχι στο ΠαΣοΚ του Βενιζέλου» πήγε κάτω κι από τον Χατζημαρκάκη!..
Διηγήθηκα τη μικρή αυτή ιστορία γιατί τη θεωρώ ενδεικτική της γενικότερης συζήτησης που γίνεται ή καλύτερα δεν γίνεται στην Κεντροαριστερά: επί της ουσίας ουδείς συζητεί για την παράταξη, όλοι συζητούν για την πάρτη τους!..
Αλλοι (κυρίως στη ΔΗΜΑΡ) επειδή θέλουν να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά προσπαθούν να αποκτήσουν μεγαλύτερη ανταλλακτική αξία από το 1,23%.
Αλλοι (κυρίως στο ΠαΣοΚ) επειδή θέλουν να φάνε τον Βενιζέλο και ξέρουν ότι μόνοι τους δεν μπορούν να το καταφέρουν.
Αλλοι (γύρω από το «Φίλιον») επειδή ονειρεύονται να παίξουν τους παιδαγωγούς του ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο μιας Κεντροαριστεράς «νέου τύπου» που ούτε Κεντροαριστερά θα είναι ούτε κάτι νέο θα έχει.
Αλλοι (κυρίως διάφοροι εξαφανισμένοι «πρώην») που επιχειρούν διά της διαδικασίας να επανέλθουν στο προσκήνιο.
Αλλοι που μπορεί να έχουν καλές ιδέες και προθέσεις αλλά όχι τις αντοχές ή τις προδιαγραφές για να διαδραματίσουν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στο εγχείρημα –εννοώ τις κινήσεις τύπου «58»…
Και φυσικά ο Βενιζέλος και οι περί αυτόν που έχουν κάνει την πολιτική επιλογή να κυβερνήσουν με τη ΝΔ και δεν έχω ακούσει κανέναν να την αμφισβητεί επί της ουσίας –ούτε καν ο Παπανδρέου με εκείνα τα «προοδευτικά πρόσημα»…
Λυπάμαι, αλλά όπως κι αν το δει κανείς αυτός είναι ο χάρτης της ευρύτερης Κεντροαριστεράς σήμερα. Και δεν νομίζω να ξεχνάω κάτι.
Από τον οποίο αβίαστα προκύπτει ότι η μόνη συγκεκριμένη πολιτική στρατηγική είναι εκείνη που υπηρετούν ο Βενιζέλος, η ΚΟ του ΠαΣοΚ και όσοι μετέχουν στη διακυβέρνηση.
Ολα τα άλλα είναι ενδεχομένως ενδιαφέρουσες συζητήσεις ή διεργασίες για το μέλλον, ίσως για μετά τις επόμενες ή μεθεπόμενες εκλογές, αλλά χωρίς την παραμικρή αναφορά στην τρέχουσα εθνική συγκυρία.
Και η ωμή αλήθεια είναι ότι ο οιοσδήποτε μπορεί να συγκροτήσει μια παράταξη ή ένα πολιτικό σχήμα χωρίς τον Βενιζέλο ή χωρίς τον Κατσουράνη –μικρό το κακό, τελικά…
Κανείς όμως δεν μπορεί να κάνει πολιτική ερήμην των πραγματικών δεδομένων της χώρας.
Διότι τότε ή θα πρέπει να πάει κατευθείαν στον ΣΥΡΙΖΑ ή θα φάει το κεφάλι του –ρωτήστε και τον Φώτη Κουβέλη…

Στους γιατρούς!
Το πρόσωπο είναι άνευ σημασίας. Αλλά η ιστορία έχει πλάκα.
Εξελέγη βουλευτής με τη ΝΔ αφού είχε ήδη υπερψηφίσει το δεύτερο Μνημόνιο. Μετά τις εκλογές όμως αποφάσισε ότι δεν θέλει να εφαρμόσει όσα είχε ψηφίσει. Εφυγε λοιπόν από τη ΝΔ και έφτιαξε ένα κόμμα αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Τον Μάιο δήλωσε υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής αλλά μετά προσχώρησε στην Ενωση για τον Λαό και την Πατρίδα με τον Πολύδωρα.Το σχήμα πάτωσε αλλά ο ενδιαφερόμενος αποφάσισε απτόητος να πάει στον Καμμένο και τώρα ζητάει να κυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ηθικό δίδαγμα; Οταν φεύγεις από το μαντρί δεν σε τρώει πάντα ο λύκος, όπως έλεγε ο Αβέρωφ.
Μπορεί να σ’ τα φάνε και οι γιατροί!..

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ