Τα «κόκκινα» δάνεια είναι και θα είναι το επόμενο χρονικό διάστημα το βασικό ζήτημα που θα πρέπει να χειριστούν και να λύσουν οι τράπεζες. Από τη διαχείρισή τους δεν εξαρτώνται μόνο οι επιδόσεις τους. Εξαρτώνται η αναδιάρθρωση ολόκληρων κλάδων, η εξυγίανση του επιχειρείν, η απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος από τα βαρίδια του παρελθόντος και εν τέλει η ανάκαμψη της οικονομίας. Διότι όσο οι τραπεζίτες δεν αντιμετωπίζουν ριζικά το πρόβλημα, επειδή είτε δεν θέλουν να χαλάσουν την εικόνα τους είτε να διαταράξουν σχέσεις και διασυνδέσεις, αυτό που πετυχαίνουν είναι να υπονομεύουν την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Μήνες τώρα, ακόμη και χρόνια, οι τράπεζες προσπαθούν να βρουν λύσεις για υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και κλάδους που όλες μαζί έχουν χρηματοδοτήσει στο παρελθόν. Ομως καμία από τις προτάσεις που έχουν έλθει στο τραπέζι δεν έχει προχωρήσει. Κάθε τράπεζα κοιτάζει το στενό της συμφέρον, το οποίο πολλές φορές συνδέεται με θέματα ανταγωνισμού ή προσωπικά ζητήματα. Φέρνει λύση η μια τράπεζα, καθυστερεί να απαντήσει η άλλη παραπέμποντας το θέμα σε στελέχη που δεν είναι σε θέση να πάρουν αποφάσεις. Επανέρχεται η τρίτη, καθυστερεί η πρώτη γιατί θεωρεί ότι έτσι θα πλήξει τον ανταγωνιστή της κ.ο.κ.
Κοντολογίς, ο κάθε τραπεζίτης θέλει να επιβάλει τη δική του λύση, θέλει να το κάνει με τον δικό του τρόπο. Και όσο μεγαλύτερη τράπεζα διευθύνει, τόσο ισχυρότερη είναι η θέση του στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων». Ακόμη και για εταιρείες που βρίσκονται στα πρόθυρα λουκέτου, η τακτική δεν αλλάζει.
Τράπεζες που λειτουργούν με επιχειρηματικά κριτήρια επιδεικνύουν ευελιξία. Αλλες περιμένουν να πάρουν γραμμή από τον μεγαλομέτοχο και σε άλλες οι σχέσεις τους με το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο φρενάρει τη λήψη αποφάσεων. Ζητήματα που αν αφορούσαν μια τράπεζα θα μπορούσαν να λυθούν σε μία συνάντηση, σέρνονται για μήνες και χρόνια.
Και η επίλυσή τους σημαίνει ότι θα ξαναγεννηθούν 5-10 κλάδοι, οι τράπεζες θα πάρουν τις ζημιές τους, θα απαλλάξουν τους ισολογισμούς τους από «σκελετούς», η οικονομία θα κάνει deleveraging και θα μπορέσει να πάρει και πάλι μπροστά.
Κάποιος λοιπόν πρέπει να πάρει πρωτοβουλία να φέρει τις τράπεζες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να πιέσει για την εξεύρεση λύσεων. Αν δεν το κάνει ο νέος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιάννης Στουρνάρας, θα το κάνουν ο Πόουλ Τόμσον και η παρέα του με βίαιο τρόπο και μεγαλύτερες συνέπειες για τράπεζες και επιχειρήσεις. Και τότε πάλι θα μας φταίει η τρόικα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
