Στην ολομέλεια του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας, χθες Τετάρτη, μας έγινε αντιληπτό ότι δεκαπέντε μέρες μετά τον ανασχηματισμό δεν έχουν κατανεμηθεί οι αρμοδιότητες στα μέλη της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας.
Ουσιαστικά έχουμε άλλον ένα χαμένο μήνα.
Η δυσλειτουργία είναι αναπόφευκτη, είχε ξανασυμβεί τον Ιούνιο του 2012 όταν συνυπήρξαν Υπουργός και Αναπληρωτής, άλλαξε τον Ιούνιο του 2013 και τώρα αφορμή έχει ότι στον ανασχηματισμό επικράτησαν προφανή κριτήρια διατήρησης ισορροπιών και εξυπηρέτησης πελατειακών ομάδων. Το θέμα δεν είναι προσώπων, είναι θεσμικό.
Η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Υγείας έκανε τρία βήματα πίσω με αποφάσεις και πράξεις που θα υπονομεύσουν το δημόσιο συμφέρον και θα μας βάλουν σε νέο φαύλο κύκλο ελλειμμάτων στο τομέα παραγωγής υπηρεσιών υγείας.Εννοώ την κατάργηση του πληθυσμιακού κριτηρίου στην εγκατάσταση εξοπλισμών, την ίδρυση Ιδιωτικών Μονάδων Ημερήσιας Νοσηλείας και τη δυνατότητα πώλησης φαρμάκων σε πολυκαταστήματα. Έκανε όμως και ένα πολύ σημαντικό βήμα εμπρός με τις συγχωνεύσεις μονάδων ή Νοσοκομείων και κυρίως με το δημόσιο πρωτοβάθμιο δίκτυο.Έφερε τις υπηρεσίες Υγείας στην μετά – ΙΚΑ εποχή, έσπασε ένα απόστημα.
Η δημόσια περίθαλψη,όπως έπρεπε, είναι πλέον ευθύνη του ΕΣΥ και το 90% των Ελλήνων έχουμε μια δημόσια ασφαλιστική εταιρία κάλυψης υγείας, τον ΕΟΠΥΥ.
Το επόμενο μεταρρυθμιστικό βήμα και συνάμα ορθολογική πρακτική είναι ο ΕΟΠΥΥ να επιστρέψει στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Δεν γίνεται «Γιάννης να κερνά και Γιάννης να πίνει». Άλλος πρέπει να υπουργεί στην ευθύνη παραγωγής υπηρεσιών Υγείας και άλλος να ευθύνεται για το ποιες και πως αυτές προμηθεύονται.
Η θέση του Υπουργού που εποπτεύει τον ΕΟΠΥΥ βρίσκεται στο κομμάτι των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και δουλειά του είναι να μαζεύει τις εισφορές και τις επιχορηγήσεις, καθώς και να διαπραγματεύεται την ποιότητα, την ποσότητα και τις τιμές των προσφερόμενων υπηρεσιών. Δουλειά του Υπουργού που εποπτεύει το ΕΣΥ και τον ιδιωτικό τομέα υγείας είναι να παρέχει τις καλλίτερες δυνατές υπηρεσίες σε εύλογο κόστος.
Η επανάληψη των ίδιων λαθών,δυστυχώς, δικαιώνει τις κακές προβλέψεις ότι «πολύ δύσκολα σώζεται αυτός ο τόπος» και πάντως ότι η πιο δύσκολη υπόθεση είναι η υιοθέτηση και υλοποίηση μιας μεταρρυθμιστικής πολιτικής που θα μας κάνει ένα κανονικό Ευρωπαϊκό κράτος.
Ο Γιάννης Δατσέρης, είναι Αντιπρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας
