Καλή είναι η ψυχοπονιά, καλή για τους ακτιβιστές. Να πηγαίνουν στους κατατρεγμένους στις φυλακές, να υποδέχονται στην παραμεθόριο ανθρώπους που φτάνουν με πλοιάρια, να τρέχουν στα διάφορα φεστιβάλ, να μαζεύουν τρόφιμα και ρούχα. Αν όμως οι ακτιβιστές μπουν στην πολιτική και, φευ, εκλεγούν, αλλάζει το πράμα. Αναλαμβάνουν ευθύνες, έχουν εξουσία.
Δυο από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρονται ακόμη σαν να δίνουν τον αγώνα τους στα πεζοδρόμια. Ο Τάσος Κουράκης και η Βασιλική Κατριβάνου λειτουργούν σαν μέλη κάποιας οργάνωσης για τα δικαιώματα. Εμφανίστηκαν ως μάρτυρες υπέρ του Σάββα Ξηρού ο οποίος κατέθεσε αίτημα να εκτελεστεί η ποινή του κατ’ οίκον.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συνδέουν την παρουσία τους με τα κοινοβουλευτικά τους ενδιαφέροντα. Ο Κουράκης είναι μέλος της Επιτροπής για την Παρακολούθηση και Αναμόρφωση του Σωφρονιστικού Συστήματος. Γι αυτό κατέθεσαν στο δικαστήριο του Πειραιά και όχι επειδή αποδέχονται το είδος του εγκλήματος. Μια παρένθεση: το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει κάνει δεκτή την προσφυγή του Σάββα Ξηρού για ανεπαρκή παροχή ιατρικής φροντίδας και για παραβίαση του άρθρου 3 (απαγόρευση των βασανιστηρίων) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Ας αναγνωρίσουμε ότι γίνεται διάκριση υπέρ ενός κρατουμένου ακόμη κι αν τούτο δεν συνδέεται με το είδος του εγκλήματος. Τι θα λέγαμε εάν άλλοι βουλευτές κατέθεταν υπέρ του ανθρώπου Λαυρέντη Λαυρεντιάδη;
Ο Κουράκης έχει εξηγήσει ότι θα υπερασπιζόταν οποιονδήποτε φυλακισμένο, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, ανεξαρτήτως εγκλήματος. Η δήλωση παραμένει στη σφαίρα του δυνητικού. Θα μπορούσε αλλά δεν το έχει κάνει. Για να παραμείνουμε στη σφαίρα του δυνητικού, θα μπορούσε να προτείνει νόμο για την κράτηση ατόμων με αναπηρία και με προβλήματα υγείας. Να συμπεριλάβει δηλαδή και το Ξηρό και τον Λαυρεντιάδη και τη Βίκη Σταμάτη και τους ανώνυμους ασθενείς των φυλακών. Είναι μέσα στις δυνατότητές τους, για να μην πούμε στις υποχρεώσεις του.
Ο Κουράκης και η Κατριβάνου με τη θεσμική τους ιδιότητα μπορούν να συντάξουν νόμο, μαζί με αιτιολογική έκθεση, να τον καταθέσουν, να τον συζητήσουν στην Διαρκή Επιτροπή, να τον φέρουν στην Ολομέλεια και να δώσουν μια θεσμική λύση για όλους τους κρατούμενους με προβλήματα υγείας. Φυσικά θα προβλέψουν να μην υπάρχουν παραθυράκια για όσους έχουν πονόκοιλο, φυσικά θα αποδεχτούν την πιθανότητα να ευνοηθεί και κάποιος με εγκλήματα που συγκρούονται ιδεολογικά με την παράταξη. Θα βγει από τη φυλακή και ο ακροδεξιός με το ρατσιστικό έγκλημα εάν κι εφόσον έχει ανήκεστο βλάβη, αναπηρία, σοβαρή ασθένεια.
Το κοινοβουλευτικό αξίωμα θα έπρεπε να είναι η χαρά του ακτιβιστή. Να αφήνει το πλακάτ, να αφήνει τη ντουντούκα και να χαράσσει πολιτικές. Δεν στέκει δικαιολογητικό περί μειοψηφίας, Ένας νόμος δίκαιος, ανθρώπινος και λογικός έχει πιθανότητες ψήφισης, ακόμη κι αν προέρχεται από την αντιπολίτευση.
