Είναι λογικό ο ΣΥΡΙΖΑ να μην μπορεί να ξεπεράσει τα ποσοστά του 28%, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να προσεγγίσει ψηφοφόρους με πιο συντηρητικές απόψεις σε Εθνικά θέματα και δεξιόστροφη ιδεολογία. Υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν διανοούνται καν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και αν έφταναν σε έσχατο σημείο. Γιατί πολύ απλά μια μεγάλη μερίδα των πολιτών θεωρούν το ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα που προέρχεται από την άκρα Αριστερά και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα σύγχρονα δεδομένα της Ελλάδας.
Εκεί που μπορεί να υπάρξει μια σύγκλιση σε όλα τα θέματα είναι στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα. Ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι το πρόσωπο που θα ηγούνταν το άνοιγμα του κόμματος σε όλους τους χώρους και ειδικά, στον κεντροδεξιό, όσο και αν φαίνεται ουτοπικό. Ως νέο πρόσωπο και άφθαρτο πολιτικά αγγίζει πολιτικά ακόμη και ψηφοφόρους που έχουν διαφορετική ιδεολογική προσέγγιση από το ΣΥΡΙΖΑ.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να λησμονούν ότι το ισχυρό χαρτί τους δεν είναι τίποτα άλλο από το πρόσωπο του κ. Αλέξη Τσίπρα και ίσως αν δεν είχε γίνει η επιλογή στο πρόσωπο του το 2007, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ να μην υπήρχε καν στο πολιτικό σκηνικό. Εκεί θα πρέπει να επικεντρωθεί η προεκλογική τους δυναμική για να μπορέσουν να επιτύχουν το στόχο που είναι η αυτοδυναμία στις επόμενες Βουλευτικές εκλογές. Γιατί η πρωτιά με 4 μονάδες στις Ευρωεκλογές δείχνει μεν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παράσταση νίκης για τις επόμενες Εθνικές εκλογές, όχι όμως ότι μπορεί να συγκροτήσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Από εκεί και πέρα ο κ. Τσίπρας ως ένα πρόσωπο κοινής – και όχι μόνο Αριστερής- αποδοχής μπορεί να προσεγγίσει στελέχη από όλο το πολιτικό φάσμα, όμως το στοίχημα είναι – εκτός από τη ΔΗΜΑΡ, το παλαιό ΠαΣοΚ και την κεντρώα πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας- να προσεγγίσει στελέχη που προέρχονται από την πατριωτική Δεξιά. Σε καμία περίπτωση όσοι έρχονται να συστρατευτούν με το ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει ότι ενστερνίζονται πλήρως τις απόψεις της Κουμουνδούρου. Είναι λογικό ότι διαφορές θα υπάρξουν, όπως και στη Νέα Δημοκρατία και το ΠαΣοΚ, όμως στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και του ανοίγματος στο πολιτικό φάσμα μιλάμε για έναν κοινό στόχο που προφανώς είναι η καταπολέμηση του Μνημονίου και των αποτελεσμάτων του, και μετά οι διαφορές που υπάρχουν στα επιμέρους ζητήματα.
Αν και όπως φαίνεται δεν θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε σύντομα από το Μνημόνιο, αν ολοκληρωθεί αυτό καθ’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει πολιτικό αντικείμενο. Άρα, πρέπει να βρει κάτι παραπλήσιο που να έχει ως αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης και αυτό είναι προφανώς τα αποτελέσματα του Μνημονίου και η συνέχεια της κρίσης στην μεταμνημονιακή εποχή.
Η εξάλειψη των συνεπειών της κρίσης και των κομμάτων της μεταπολίτευσης βάσει Αριστερού πρόσημου θα είναι το μεγάλο πολιτικό επίτευγμα για το ΣΥΡΙΖΑ που αυτή τη στιγμή προσπαθεί να περάσει τις πολιτικές συμπληγάδες με την Αριστερή πλατφόρμα που αποτελεί προφανώς τροχοπέδη για την μετέπειτα εξέλιξη του.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ένα σύγχρονο κόμμα εξουσίας με πλούσια πολιτική δράση; Όχι, δεν μπορεί να γίνει. Η μετεξέλιξη του που θα βασιστεί στην πολιτική προσωπικότητα του κ. Αλέξη Τσίπρα, ασχέτως αν είναι ικανός να ανταποκριθεί ή όχι στις περιστάσεις, είναι αυτή που θα ανοίξει την κλειδαριά της εξουσίας για τον ΣΥΡΙΖΑ.