Στις ξεματιάστρες!

Ακόμη και στην τελευταία Εκθεση Αξιολόγησης που δόθηκε στη δημοσιότητα, το ΔΝΤ εκφράζει αμφιβολίες αν έχει αντιμετωπιστεί «το ταμπού των απολύσεων στο Δημόσιο».

Δεν θα σταθώ στην ορθότητα της επιδίωξης. Αν δηλαδή πρέπει ή δεν πρέπει να απολύονται οι δημόσιοι υπάλληλοι –μπορούμε να το συζητούμε κανένα Σαββατοκύριακο…

Θα σταθώ στο θράσος ενός διεθνούς οργανισμού να χαρακτηρίζει «ταμπού» μια διαχρονική πολιτική επιλογή μιας δημοκρατικής χώρας. Σωστή ή λάθος, αδιάφορο.

Πράγμα που σημαίνει πως για το ΔΝΤ οι απολύσεις στο Δημόσιο δεν είναι μια ενδεχόμενη επιλογή στο πλαίσιο μιας ορθολογικής πολιτικής αλλά η ενδεδειγμένη μέθοδος κατάλυσης ενός ταμπού, κάτι σαν ξόρκι!..

Με άλλα λόγια, δεν ξέρω πόσο ωφελήθηκε η δημοσιονομική προσαρμογή από τις απολύσεις των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών. Αλλά ούτε νομίζω ότι ενδιαφέρει εκείνον που τις επέβαλε.

Οι καθαρίστριες απολύθηκαν για να ξορκίσουμε το κακό!

Είναι το ξόρκισμα του κακού που περιελάμβανε 15.000 απολύσεις από το Δημόσιο, ενδεχομένως και την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα.

Κι αυτό επειδή κάτι που αποκαλείται «εργασιακή ασφάλεια» θεωρείται από το ΔΝΤ απλώς «ταμπού».

Για ποιον λόγο; Δεν υπάρχει κανένας αποδεδειγμένος επιστημονικά λόγος που να λέει ότι οι εργαζόμενοι οφείλουν να αισθάνονται ανασφαλείς ή μετέωροι για να εργάζονται αποδοτικότερα.

Δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα ότι αυτή είναι η σωστή κοινωνική οργάνωση.

Το επιχείρημα είναι απλώς η βεβαιότητα ενός ηλιθίου που γράφει εκθέσεις αξιολόγησης χωρών σε κάποιο γραφείο της Ουάσιγκτον.

Αλλά το ΔΝΤ αυτές τις βεβαιότητες περιφέρει παντού στην υφήλιο, με τα ίδια πάντα τραγικά αποτελέσματα.

Διότι επί της ουσίας δεν είναι ένας οργανισμός που βοηθάει τις χώρες να ξεπεράσουν την κρίση. Καμία σχέση.

Είναι ένας οργανισμός που έρχεται να διορθώσει τις χώρες από τα ταμπού, τις προκαταλήψεις και τις αδυναμίες. Να τους επιβάλει μια «σωστή» αντίληψη των πραγμάτων και συγκεκριμένες «υγιείς» συμπεριφορές που απορρέουν από αυτήν.

Κοινώς, να τους μάθει να φέρονται!..

Γι’ αυτό όταν ζορίσουν τα πράγματα, η επιστημονική και τεχνοκρατική σπουδαιοφάνεια καταρρέει. Εξανεμίζεται. Και αρχίζουμε να μιλάμε για ταμπού, ξόρκια και εξορκιστές.

Πάλι καλά δηλαδή που στο ΔΝΤ δεν αποφάσισαν ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε επειδή την είχαν ματιάσει.

Ακόμη θα τρέχαμε στις ξεματιάστρες!..