Εκτός από τα μοιρολόγια για το Μνημόνιο, υπάρχουν και οι πανηγυρισμοί για το Μουντιάλ

Αγαπημένη πατρίδα

Ξεπέρασα αλώβητος την Παρασκευή, τις 13 του μηνός, την πανσέληνο και την ηλιακή καταιγίδα που συνέπεσαν την ίδια ημέρα. Ισως επειδή μικρός έμαθα πως η Τρίτη είναι η κακή ημέρα και η γρουσουζιά της Παρασκευής δεν με πιάνει. Επειδή επίσης η πανσέληνος είναι το κρεσέντο της μουσικής των ουρανίων σφαιρών μόνο θαυμασμό και πληρότητα φέρνει, όπως όταν ακούς τον Υμνο στη Χαρά της Ενάτης. Οι ηλιακές καταιγίδες είναι δροσερές αύρες για μας που ζήσαμε τις θύελλες της φοβερής διετίας 2010-12 –το 13 μόνο του τι να κάνει; Το αντιπαρερχόμεθα μειδιώντες και προσβλέπουμε στο τυχερό 14 και στα ακόμα καλύτερα που θα ακολουθήσουν.
Η πρόληψη της Παρασκευής αντί της Τρίτης υιοθετήθηκε την ίδια περίπου εποχή με τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, ημερολόγιό μου· εκ Δυσμών και τα καλά και τα κακά, και τα εύκολα δάνεια για να σπαταλά ο Καραμανλής ο Μικρός και τα δύσκολα μνημόνια που πρέπει τώρα να τα βγάλει πέρα μαζί τους ο Γκίκας Χαρδούβελης.
Περίεργο όνομα: το Γκίκας είναι αρβανίτικο, το -έλης παραπέμπει στη Μυτιλήνη και στον Ελύτη που ως γνωστόν λεγόταν Αλεπουδέλης και καθόλου δεν του άρεσε. Αλλά στο ιντερνέτ διαβάζω πως γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πούλιθρα της Κυνουρίας –Τσάκωνας είναι δηλαδή, στο γειτονικό Λεωνίδιο πήγε γυμνάσιο. Και από την ανατολική ακτή της Πελοποννήσου μεταπήδησε στις ανατολική και δυτική ακτή των ΗΠΑ, στο Χάρβαρντ και στο Μπέρκλεϊ.
Αλλά έγινε δημόσιο πρόσωπο και τον μάθαμε όταν το 2000 έγινε οικονομικός σύμβουλος του Κώστα Σημίτη, στο ίδιο επιτελείο με τον Γιάννη Στουρνάρα, τον Βασίλη Ράπανο, τον Νίκο Χριστοδουλάκη, τον Λουκά Παπαδήμο –τον Νίκο Θέμελη. Αρα είναι συμπατριώτης, όχι ως Πελοποννήσιος, ως κάτοικος της πατρίδας του εκσυγχρονισμού και του ορθολογισμού.
Εχουν φήμη δουλευταράδων οι Τσάκωνες. Τα πολύ παλιά χρόνια άφηναν τα άγονα ορεινά χωριά τους για να δουλέψουν ως εποχιακοί εργάτες στους κάμπους της Μεσσηνίας και της Ηλείας, τρομεροί χειριστές της αξίνας, οι καλύτεροι. Ενας επιπλέον λόγος να περιμένουμε τα καλύτερα και από τον Γκίκα Χαρδούβελη.
Σταματημένο ρολόι
Επανέκαμψε και ο Ανδρέας Λοβέρδος, από τους λίγους υπουργούς που στις τρομερές θύελλες του 2010-12 στάθηκε δίπλα στον καπετάνιο. Δεν δίστασε να συγκρουστεί τότε με συντεχνιακά συμφέροντα –η ιστορία με τις ιερόδουλες που είχαν Εητζ ήταν κακιά στιγμή, ας την ξεχάσουμε. Τα υπόλοιπα, οι καβγάδες του με τον Βενιζέλο, η αποχώρηση και η επιστροφή, είναι εσωτερικές υποθέσεις του ΠαΣοΚ που έγιναν πια υποθέσεις της Κεντροαριστεράς.
Το θέμα είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος να κλείσει τη μεγάλη παρένθεση που άνοιξε ο Κώστας Αρβανιτόπουλος στο εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα της Αννας Διαμαντοπούλου –συμπατριώτισσα και αυτή. Αν έχει το ίδιο κουράγιο που είχε και ως υπουργός Υγείας, τότε που παρέλαβε τα αποκαΐδια που είχαν αφήσει ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο Νικήτας Κακλαμάνης, τα πράγματα στην παιδεία θα πάνε καλά.
  • Αλλά εδώ τελειώνουν οι καλές ειδήσεις για τα νέα μέλη της κυβέρνησης –ο Αντώνης Σαμαράς στράφηκε στη «λαϊκή Δεξιά», στην αντιδραστική και εθνικιστική πτέρυγα της παράταξής του. Αυτή που είναι κοντά στους ΑΝΕΛ, κοντά στις απόψεις του Τάκη Μπαλτάκου, ακόμα και στη Χρυσή Αυγή. Ισως επειδή εκεί βρίσκεται η δεξαμενή των βουλευτών που θα μπορούσαν να βοηθήσουν να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή και να μη γίνουν πρόωρες εκλογές. Η ΝΔ κάνει στροφή προς τα δεξιά, ακόμη δεξιότερα.
Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει άλμα προς τους θεσμούς –υποδειγματικός ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας κατά τη συνάντηση με τον Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ, το ον που αποτελεί την ανθρώπινη ενσάρκωση του ευρώ, τον αρχιερέα της ευρωζώνης. Ο Γερούν Ντεϊσελμπλούμ που προεδρεύει στο Eurogroup δεν είναι παρά διάκονος. Αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θέλει στο Ευρωκοινοβούλιο (που έχει διάταξη γοτθικού ναού, ημερολόγιό μου) να είναι αριστερός ψάλτης, δικαίωμά του. Ας αφήσει τον ρόλο του Κουασιμόδου σε άλλες παρατάξεις.
Αλλά μόλις γύρισε στην Ελλάδα, θυμήθηκε τον Κουασιμόδο: «Δεν υπάρχει χρόνος για μπάνια. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα πρέπει να είναι παρούσα γιατί αυτό δεν θα είναι ένα χαλαρό καλοκαίρι, αλλά ένα προεκλογικό καλοκαίρι».
Είναι η πέμπτη φορά στα δύο χρόνια μετά τις εκλογές του 2012 που αναγγέλλει πτώση της κυβέρνησης και εκλογές. Σίγουρα, κάποια στιγμή η προφητεία του θα επαληθευτεί. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι σαν σταματημένο ρολόι που δείχνει σωστά την ώρα δύο φορές την ημέρα –στην περίπτωσή του, μία φορά την τετραετία.
Δικαιωμένοι αγώνες
Το 2004, τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης Καραμανλή του Μικρού, μικρότατου, είχαν κατασκηνώσει για μήνες σε αντίσκηνα έξω από το υπουργείο Εσωτερικών, στη Βασιλίσσης Σοφίας, 10-20 απολυμένοι «συμβασιούχοι» της εποχής, που διεκδικούσαν τη μονιμοποίησή τους. Δεν άργησε ο Προκόπης Παυλόπουλος να προσλάβει και να μονιμοποιήσει πάνω από 200.000 υπαλλήλους.
Πιθανόν, τότε μονιμοποιήθηκαν και οι για μήνες αγωνιζόμενες έξω από το υπουργείο Οικονομικών καθαρίστριες που θεωρούνται εμπροσθοφυλακή του αγώνα για ανάκληση των απολύσεων που έγιναν στο Δημόσιο. Η δουλειά που κάνουν, η κατώτερη μάλλον στη δημοσιοϋπαλληλική κλίμακα, σίγουρα εμπνέει σεβασμό και αισθήματα αλληλεγγύης: «μα, τις καθαρίστριες βρήκαν να απολύσουν, όταν υπάρχουν τόσοι καρεκλοκένταυροι;».
Αλλά ποιος, πότε, πού παραδέχθηκε ότι υπάρχει πλεονάζον προσωπικό σε οποιαδήποτε υπηρεσία, ώστε να φύγει αυτό και να μείνουν οι καθαρίστριες; Ολοι πρέπει να μείνουν και να προσληφθούν και άλλοι. Ας ματώνει ο ιδιωτικός τομέας, ας έχουν απολυθεί 1.300.000 άνθρωποι –και για τον λόγο ότι, για να συντηρηθεί ο δημόσιος τομέας, το κράτος έχει μαζέψει όλο το χρήμα από την αγορά.
Δεν μου αρέσει η υποκριτική αλληλεγγύη, ημερολόγιό μου, αυτή που στην πραγματικότητα υπηρετεί πολιτικούς στόχους. Ας μας πουν όσοι στηρίζουν τον «δίκαιο αγώνα» των καθαριστριών «ας απολυθούν αυτοί οι 300 αργόσχολοι στη θέση τους». Ας προτείνουν τουλάχιστον διαδικασίες επιλογής που θα είναι σωστότερες. Τίποτα από αυτά, κραυγές και φωτογραφίες ξυλοδαρμών. Οπως και το 2004 –οι λίγοι κατασκηνωτές «καθάρισαν» για 200.000 και έτσι φθάσαμε στο 2010 και όσα τρομερά ακολούθησαν.
  • Εγραφον μεσούντος του Ιουνίου 2014. Η μεν χειρ σήπεται εις το χώμα, τα δε γραπτά μένουσιν εις τον αιώνα, σημείωναν στον Κολοφώνα των χειρογράφων τους οι παλιοί συνάδελφοι.


γραμματοκιβώτιο
diodorus@tovima.gr
Νεοπαγανιστικές ανθρωποθυσίες στον ιερό θεσμό του πολιτικού κόστους ανήμερα του Αγίου Πνεύματος… Δεν τους ενδιαφέρει τι ψυχή και τι έργο θα παραδώσουν· αρκεί την εξουσία να μην παραδώσουν· πάση (ανθρωπο)θυσία.
Σταύρος, συντοπίτης του Αρχιθύτη
***
Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσαν να συζητήσουν στο κυβερνητικό τραπέζι οι Μητσοτάκης – Χαρδούβελης – Δένδιας όταν έχουν αντίκρυ τους Παπακώστα – Γιακουμάτο – Ντινόπουλο και Κουκοδήμο.
Νίκος Κτιστάκης, @gmail.com
***
Αφού, κατά τα λεγόμενα του κ. Μπαλτάκου, το Αγιον Ορος αποτελεί την ψυχή της ψυχής μας, κάτι που είναι απολύτως βέβαιο, συμμερίζεται σύμπασα η πολιτική τάξη, θα έπρεπε η ορκωμοσία των μελών κάθε κυβέρνησης να λαμβάνει χώρα εκεί, εν μέσω κωδωνοκρουσιών, ψαλμωδιών και λοιπών βυζαντινισμών.
Γ. Κ. @otenet.gr
***
Είναι απόγευμα Τρίτης και έχει μόλις ολοκληρωθεί μία ακόμα παράσταση ελληνικού ανορθολογισμού και αναχρονισμού. Αλλά ίσως πρόκειται για την τελευταία ορκωμοσία ελληνικής κυβέρνησης από το ιερατείο –εκτός και αν ο Αλέξης Τσίπρας αποδειχθεί «Ανδρέας» σε ακόμα περισσότερα…
Πέτρος Τς.
***
Εντάξει, συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην πολυκατοικία: χθες ο Αδωνις, σήμερα ο Βορίδης, αύριο ο Καρατζαφέρης. Τον Γιακουμάτο, όμως, πού τον θυμηθήκαμε;
Αβαδαίος, θυρωρείο.
***
Μα τι συγκινητικές τελετές παράδοσης – παραλαβής! Τι κλάμα ήταν αυτό, κοντέψαμε να τους πιστέψουμε. Δεν τον ανακοίνωναν λίγο νωρίτερα τον ανασχηματισμό, να προλάβουν να αγοράσουν τα υπουργεία χαρτομάντιλα; Ισως έτσι άνοιγαν και οι χαρτοβιομηχανίες που έχουν κλείσει και έβρισκε ο κόσμος κανένα μεροκάματο.
Κατερίνα Μητροπούλου, Γαστούνη
***
Ξανά τρικομματική η κυβέρνηση (…με λίγο από τριώδιο).
Δημήτριος Τσεχίας

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ