Πριν από την καταιγίδα

Λίγες εβδομάδες μετά τις διπλές εκλογές ένα υπόκωφο πολιτικό τοπίο έχει διαμορφωθεί στη χώρα που θυμίζει πολύ την… Ποιμενική Συμφωνία του Μπετόβεν: επικρατεί μια δυσανάλογη προς την πραγματικότητα ηρεμία πριν από την καταιγίδα. Αν και οι πρώτες σταγόνες δεν έχουν πέσει ακόμη, τα σύννεφα όλο και πυκνώνουν στον ορίζοντα, παρά το γεγονός ότι με το λέγε-λέγε περί success story και με τα λοιπά παραμύθια η κυβέρνηση που ζει στον δικό της κόσμο κοντεύει να τα πιστέψει τελικά και η ίδια. Ηδη στα μέσα Ιουνίου δεν μας χωρίζουν πλέον παρά μερικές εβδομάδες από το φθινόπωρο, που αναμένεται πολύ πιο «θερμό» απ’ ό,τι το καλοκαίρι που έχουμε μπροστά μας.

Υποδεχόμενος στο Βερολίνο τον νέο κεντρικό τραπεζίτη ο γερμανός υπερυπουργός Οικονομικών της «κοινής» Ευρώπης Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατέστησε ήδη σαφές ότι η αλλαγή προσώπων στην κυβέρνηση της Αθήνας δεν πρόκειται να φέρει την ελάχιστη αλλαγή πολιτικής –αυτά με το «καλημέρα», προφανώς επειδή στο γραφείο του κ. Σόιμπλε έφτασαν οι μεταφράσεις αστείων δηλώσεων φρέσκων κυβερνητικών αξιωματούχων που δήθεν αμφισβητούν τις εντολές της Γερμανίας στην Ελλάδα. Τους είπε ο άνθρωπος αυτά να τα ξεχάσουν, όπως και έκαναν ήδη.

Την ίδια ώρα η θηριώδης ανεργία, σύμφωνα με τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου, εξακολουθεί να αυξάνεται, όπως φυσικά αυξάνεται και το δημόσιο χρέος, το οποίο, πίσω από τις λέξεις, η έκθεση του ΔΝΤ φαίνεται να το θεωρεί πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που επισήμως καταγράφεται. Αλλά και για εκείνους που δεν ανήκουν στο 1,3 εκατομμύριο των μακροχρόνια πλέον ανέργων δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά υπάρχει σταθερό εισόδημα: όλο και περισσότερες επιχειρήσεις αδυνατούν να πληρώσουν τακτικά τους μισθούς και κάπως έτσι βρεθήκαμε και στην απόφαση για τη Χαλυβουργία που άνοιξε τον δρόμο στις μαζικές απολύσεις σε μια χώρα όπου οι θέσεις εργασίας είναι όλο και λιγότερες.

Εν μέσω όλων αυτών και ταυτόχρονα με το πρωτοφανές δημόσιο χρέος, στο θανατηφόρο σπιράλ του οποίου εγκλώβισε τη χώρα το «πρόγραμμα σωτηρίας», υπάρχει και το ποικιλόμορφο εκρηκτικό ιδιωτικό χρέος, για το οποίο ουδείς συζητεί ως συνολική έννοια, ενώ αυτό φρενάρει τα πάντα και από εκεί είναι που κυρίως αναμένεται η επερχόμενη έκρηξη. Χρήματα φυσικά δεν υπάρχουν, ενώ, σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί μέσα στο καλοκαίρι να ανοίξει το Ασφαλιστικό, όπως και θα αναγκαστεί να επιβάλει και νέα οριζόντια μέτρα –κάτι που πρέπει να θεωρείται δεδομένο και για το οποίο υπάρχει ήδη δέσμευση. Απολύσεις και υψηλό κόστος ζωής που δεν υποχωρεί (βλ. γάλα…) συμπληρώνουν την εικόνα.

Κάπως έτσι λοιπόν θα μπούμε στο φθινόπωρο, με μια «νέα» κυβέρνηση παντελώς ανεπαρκή μπροστά σε όλα αυτά τα σύννεφα, που απλώς κάνει ότι δεν τα βλέπει. Κάθε καταιγίδα όμως ξεκινά από μία σταγόνα. Τώρα ποια θα είναι η σταγόνα, πού και πότε θα πέσει…