Σε λίγους μήνες λήγει η δεύτερη και τελευταία θητεία του Κάρολου Παπούλια ως προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ μεσολαβεί και το καλοκαίρι.
Ετσι, θα ήταν λογικό να αναμένει κανείς ότι χθες ήταν η τελευταία φορά που ορκίστηκε κυβέρνηση μπροστά στον νυν πρόεδρο. Θα είναι όμως έτσι; Οπως φαίνεται, ίσως όχι…
Πρώτα απ’ όλα, έχει ήδη καταστεί κοινό κτήμα η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση χτίστηκε πάνω σε δύο άξονες.
Ο ένας είναι να διασφαλίστεί η συνέχεια της πλήρους επιβολής των επιταγών των δανειστών, άξονας για τον οποίο έγιναν και οι κατάλληλες επιλογές. Εκεί, οι κκ Βενιζέλος και Σαμαράς (ναι, με αυτή τη σειρά) προφανώς τα κατάφεραν απολύτως…
Ο δεύτερος άξονας είναι να προετοιμαστεί το ενδεχόμενο μιας εκλογικής αναμέτρησης με την επιστράτευση βουλευτών από πολυπληθείς προβληματικές εκλογικές περιφέρειες και με πιο “λαικά” χαρακτηριστικά σε σχέση με τους φανατικούς μνημονιακούς που έμειναν εκτός λόγω των μετώπων που άνοιξαν ως υπουργοί.
Φωνάζανε και σκούζανε, έθιγαν, συχνά δε αναίτια και προκαλούσαν μια σειρά από υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης, για να μάθουν χθες με πικρό τρόπο ότι αυτό δεν βγαίνει τελικά σε καλό.
Η ουσία όμως πίσω απ’ όλα αυτά είναι ότι ο πρώτος που φαίνεται να βλέπει μια εκλογική αναμέτρηση είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός και με αυτή τη λογική προετοιμάζει τις δυνάμεις του. Η “νέα” κυβέρνηση είναι σαφώς εκλογική, έστω και αν είναι αρκετά άτεχνη.
Εν τω μεταξύ, ήδη το Δ.Ν.Τ. με την έκθεσή του έδωσε τον τόνο των εξελίξεων που θα έρθουν μέσα στο καλοκαίρι.
Βέβαια, ο νέος υπουργός Οικονομικών θέλησε από την πρώτη ημέρα να αποκτήσει μία διακριτότητα σε σχέση με τον προκάτοχό του, αλλά σύντομα θα ανακαλύψει ότι αν υπήρχε άλλος τρόπος, άνευ συγκρούσεως για την οποία ούτε λόγος να γίνεται από την κυβέρνηση, θα τον είχε βρει ο κ. Στουρνάρας, που δεν τον βρήκε…
Κι όλα αυτά, ενώ το μεγάλο πολιτικό ζήτημα που θα βράζει από τον Οκτώβριο θα είναι η αριθμητική των 180 ψήφων…
Μπορεί λοιπόν το διάστημα που απομένει στον κ. Παπούλια ως πρόεδρο να είναι πια μικρό, ουσιαστικά λίγων εβδομάδων, όμως, η πιθανότητα να… ξαναβρεθεί με τον Αρχιεπίσκοπο επί νέας κυβέρνησης, είναι λίαν ουσιώδης.
Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο ένα είναι βέβαιο: ότι δεν πρόκειται να ορκίσουν πάλι ανθρώπους που τους έχουν ορκίσει ως τώρα δυο και τρεις φορές.
Γιατί αυτή η “νέα” κυβέρνηση, αν θυμίζει κάτι πάρα πολύ έντονα σε σχέση με την “ιστορικότητά” της, είναι την κυβέρνηση Ράλλη.
Προς θεού, όχι σε ποιότητα και ανεξαρτησία. Καμία σχέση.
Τη θυμίζει σε “μυρωδιά” επερχόμενης ήττας…
