Για να σταθούμε μια στιγμή. Είναι άραγε το υπουργείο Οικονομικών το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή ή μήπως όχι; Θα λέγαμε ότι εκεί τα πράγματα έχουν μπει σε μια ρότα – συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί, πάντως υπάρχει σαφής πολιτικός στόχος. Αλλάζει το πρόσωπο του υπουργού εντούτοις όλα θα συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για το υπουργείο Ανάπτυξης, το τόσο σημαντικό για το μέλλον της χώρας, το τόσο απαξιωμένο από τον αποχωρήσαντα Κωστή Χατζηδάκη. Ο νέος υπουργός Νίκος Δένδιας, ως δρομέας σκυταλοδρομίας, καλείται να καλύψει την απόσταση που άφησε ο προκάτοχός του σερνάμενος στην κούρσα της ανάπτυξης.
Ο Κωστής Χατζηδάκης έχει όλα τα χαρακτηριστικά που οδηγούν τη χώρα προς τα πίσω και όχι στην ανάπτυξη. Θα αναφέρουμε επί τροχάδην ορισμένες πράξεις του οι οποίες είναι ενδεικτικές. Ως υπουργός ενημερώθηκε για έξι υποθέσεις καρτέλ όμως προτίμησε να τις αγνοήσει. Τούτο ήταν αντιφατικό ως προς το ρόλο του. Ας πάει και το παλιάμπελο, δεν έχει σημασία. Διόρισε γενικό γραμματέα δημοσίων έργων έναν εργολάβο, ιδιοκτήτη κατασκευαστικής εταιρείας. Παράξενο όχι όμως και παράνομο.
Κι άλλα, κι άλλα. Σε συνέντευξη τύπου αναφέρθηκε σε ανύπαρκτη έρευνα σχετικά με τα οφέλη από τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές. Τον διέψευσε ταπεινωτικά ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Σε άλλο ζήτημα, στη στελέχωση της Γενικής Διεύθυνσης Ιδιωτικών Επενδύσεων: τον Μάρτιο του 2012 η Αννα Διαμαντοπούλου είχε ζητήσει την παραίτηση 50 υπαλλήλων επειδή υπήρχαν καταγγελίες για μίζες. Ο Χατζηδάκης δημοσίευσε προκήρυξη τη επάνδρωση της διεύθυνσης, με 40 άτομα, ακριβώς δυο χρόνια αργότερα. Δυο χρόνια χαμένα στην ανοργανωσιά.
Να αποδεχτούμε ότι όλα αυτά είναι απερισκεψίες, ασήμαντες για την ιστορία της χώρας. Ας πιάσουμε τα πιο σοβαρά κι ας τα περιγράψουμε σε λίγες γραμμές. Θυμάστε την περίφημη «εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ»; Πρόκειται για μια σειρά από υποδείξεις που δεν περιλαμβάνονται στα μνημόνια όμως αποτελούν δεσμεύσεις απέναντι στους δανειστές. Υποτίθεται ότι οι ντιρεκτίβες έρχονται απέξω, από την τρόικα. Στη πραγματικότητα ήρθαν από δικηγορικό γραφείο του Κολωνακίου. Ο Χατζηδάκης ανέθεσε και πλήρωσε (κοντά ένα εκατομμύριο) τη σύνταξη της «εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ» στο Ιδρυμα Οικονομικών κι Βιομηχανικών Ερευνών, δηλαδή στο ίδρυμα των ελλήνων βιομηχάνων.
Ο Κωστής Χατζηδάκης ένιωθε τόσο πονηρός ώστε να νομίζει πως θα πασάρει την εργαλειοθήκη ως εισαγόμενη. Δεν περίμενε ότι θα τον ξεμπροστιάσουν υπουργοί της κυβέρνησης στην οποία συμμετείχε. Ετσι για την αφήγηση, να θυμίσουμε ότι από την περιλάλητη εργαλειοθήκη προέκυψαν οι διαμάχες για τα φάρμακα, για το γάλα και τα λοιπά και τα λοιπά. Με την τοποθέτηση του Νίκου Δένδια τέτοιες πρακτικές θα αποφευχθούν. Ξέρουμε, είναι δεξιός αλλά δεν είναι χαμερπής. Ας πάμε όμως σε όσα θα βρει μπροστά του και είναι κρίσιμα για τις επόμενες γενιές.
Σχετικά με την απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ. Πάλι ενδεικτικά: από έκθεση προόδου της Ομάδας Δράσης του Ράιχενμπαχ προέκυψε πως χρησιμοποιήθηκαν μόνο 252 εκατ. ευρώ από τα 3,2 δισ. ευρώ των κονδυλίων. Σαφές για όλους πλην του Χατζηδάκη ο οποίος μπέρδεψε νούμερα από εθνικές δράσεις για να δείξει προκοπή. Στο δια ταύτα: μας χαρίζουν κονδύλια και δεν απλώνουμε χέρι να τα πάρουμε. Τούτο εν πολλοίς οφείλεται στην αδυναμία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων να παράσχουν εγγυήσεις. Εδώ μπορεί να παρέμβει ο Δένδιας, να πιέσει ώστε να αλλάξουν όροι του δανεισμού. Στο κάτω κάτω οι τράπεζες λειτουργούν ως ημι-δημόσια μαγαζιά, με τόσες διασώσεις που έχουν γίνει από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ετερη ευθύνη του Νίκου Δένδια, η εκκαθάριση των προγραμμάτων ώστε να μην υπάρχει υπερδέσμευση των κονδυλίων ΕΣΠΑ. Ο Κωστής Χατζηδάκης έχει μοιράσει ήδη το 152% των δημοσίων δαπανών, σε θεωρητικό επίπεδο, σε δράσεις που ξανακάνουν αίτηση για έργα που έχουν ήδη εγκριθεί. Λιανά: καταγράφονται περισσότερες από 700 πράξεις επανένταξης σε προγράμματα και δεσμεύεται περί το 1,5 δισ. ευρώ χωρίς να προκύπτει έργο.
Κάτι ακόμη, επί της ουσίας. Η ανάπτυξη του Κωστή Χατζηδάκη δεν έχει όραμα σε βάθος χρόνου. Η ιδέα «ανοίγω δρόμους» κινεί χρήμα, δίνει δουλειά όμως έχει πεπερασμένο χρονικό ορίζοντα. Η ανάπτυξη «δίνω χιλιαρικάκια για να ανοίξουν μπαρ και σουβλατζίδικα» είναι επίσης εφήμερη. Το στοίχημα λοιπόν για τον Νίκο Δένδια είναι να απελευθερώσει τα χρήματα που υπάρχουν και να οραματιστεί μια παραγωγική χώρα. Η τυχόν αποτυχία του θα γίνει η χαριστική βολή για την οικονομία τη χώρας.
