Διάφοροι αναλυτές συνεχίζουν να βγάζουν συμπεράσματα πολιτικού χαρακτήρα από τα αποτελέσματα των εκλογών για τους δήμους, τις περιφέρειες και την Ευρωβουλή. Τα περισσότερα απ’ αυτά είναι, κατά τη γνώμη μου, εσφαλμένα, αβάσιμα ή αστήρικτα. Π.χ. τα περί νίκης του ΣΥΡΙΖΑ είναι αβάσιμα. Η μόνη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι κατάφερε να κάνει διάφορους δημοσιογράφους να μιλούν για τη «νίκη» του. Υπάρχει, όμως, ένα συμπέρασμα που φαίνεται λογικό, δηλαδή ότι στις εκλογές για την Ευρωβουλή έγινε φανερό πως υπάρχει μια πολύ σημαντική μερίδα πολιτών που βρίσκονται στον χώρο της λεγόμενης Κεντροαριστεράς.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η συνένωση αυτών των δυνάμεων θα αποτελέσει μια νέα σημαντική προοδευτική δύναμη, η οποία θα είναι απαραίτητη στις μελλοντικές κυβερνήσεις που υπολογίζεται ότι θα είναι συμμαχικές. Η συνένωση αυτή, αν επιτευχθεί, μπορεί να πρoσελκύσει ψηφοφόρους από άλλα κόμματα, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να διώξει ορισμένους. Ορισμένοι διατυπώνουν προϋποθέσεις για την επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Συγκεκριμένα, υποστηρίζουν ότι η δημιουργία μιας νέας και ισχυρής Κεντροαριστεράς μπορεί να προϋποθέτει την αποχώρηση ή απομάκρυνση του κ. Ευ. Βενιζέλου από την ηγεσία του ΠαΣοΚ. Ταυτόχρονα, άλλοι κάνουν σχέδια και προτάσεις για το είδος των συμμαχιών που θα πρέπει να επιδιώκει η υπό σκέψη Κεντροαριστερά, αν και όταν δημιουργηθεί. Δηλαδή ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε. Επίσης, για κάποιον δυσνόητο λόγο, γίνεται τώρα συζήτηση-πρόταση για μελλοντική υποψηφιότητα του κ. Κουβέλη για την Προεδρία της Δημοκρατίας, δημιουργώντας την εντύπωση ότι εδώ κάτι κρύβεται.
Είναι σαφές ότι αυτές οι συζητήσεις είναι προσπάθειες που έχουν σκοπό να τορπιλίσουν την προσπάθεια πριν καν εκδηλωθεί. Επίσης, μερικοί βλέπουν τη δημιουργία της Κεντροαριστεράς ως ένα μέσο προσωπικής τακτοποίησης. Ισως είναι νωρίς για εξαγωγή συμπερασμάτων, αλλά η συνένωση των κομματικών κεντροαριστερών δυνάμεων, όπως αυτή νοείται σήμερα, μάλλον είναι ανέφικτη.
Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι οι κεντροαριστερές δυνάμεις πρέπει να μείνουν αδρανείς και εγκλωβισμένες σε κομματικά όρια. Την πρωτοβουλία για την απελευθέρωση των δυνάμεων αυτών από τους ζουρλομανδύες των κομμάτων, στην παρούσα φάση της πολιτικής ζωής, μπορεί να αναλάβει μόνον ο κ. Βενιζέλος. Ανεξαρτήτως των συναισθημάτων που ο καθένας τρέφει για τον αρχηγό του ΠαΣοΚ, η αλήθεια είναι ότι ο κ. Βενιζέλος είναι η μόνη βαρύνουσα προσωπικότητα στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Το συνέδριο του Οκτωβρίου, το οποίο ο κ. Βενιζέλος έχει αναφέρει, πρέπει να είναι πρόσκληση προς πολίτες και όχι προς κόμματα και κομματάρχες. Κύριος δε σκοπός του πρέπει να είναι η διατύπωση αρχών και προγραμμάτων για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων, όπως π.χ. της εγκληματικότητας, της διαφθοράς, της λαθρομετανάστευσης κτλ.
Χωρίς αρχές και χωρίς σαφές, πειστικό και συγκεκριμένο πρόγραμμα Κεντροαριστερά ως υπολογίσιμος ενιαίος φορέας δεν μπορεί να υπάρξει.
Ο κ. Θεόδωρος Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ