Αυτό που δεν φαίνεται να έχει κατανοήσει ο παραιτηθείς πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης είναι ότι το 6,2 % που πήρε το κόμμα του τον Ιούνιο του 2012 δεν οφειλόταν στην προσωπική του ακτινοβολία. Αλλά στο οτι η ΔΗΜΑΡ υπήρξε δύναμη ευθύνης.

Οτι το μικρό αυτό αριστερό κόμμα κινήθηκε με υπευθυνότητα – κόντρα στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ – και στήριξε αποφασιστικά την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας για να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα και βγεί από το ευρώ.


Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην τρικοματική κυβέρνηση επηρέασε τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν να είναι πιο κοντά στα συμφέροντα των εργαζομένων ενώ αποτέλεσε το αριστερό άλλοθι της κυβέρνησης ενισχύοντας την διαπραγματευτική ισχύ της απέναντι τους δανειστές. Αν δεν ήταν παρούσα η ΔΗΜΑΡ τα μέτρα θα ήταν επαχθέστερα» παραδέχτηκε χτες (real fm) ο κ. Κουβέλης .

Παρ όλα αυτά αποφάσισε τον Ιουνιο του 2013 να γυρίσει την πλάτη του στην συγκυβέρνηση χωρίς ,όμως, να μπορέσει να δικαιολογήσει στον κόσμο της ΔΗΜΑΡ γιατί η ΕΡΤ ήταν σημαντικότερη από την σωτηρία της χώρας .Το τελειωτικό χτύπημα για το κόμμα ήταν η αδικαιολόγητη άρνηση Κουβέλη να μετάσχει στην συζήτηση για μια ενιαία κεντροαριστερά, και το φλερτ αρχικά με τον ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια με τους «λιποτάκτες» του ΠαΣοΚ.
Δυστυχώς ακόμη και σήμερα ο κ. Κουβέλης δεν δείχνει να έχει κατανοήσει τα τεράστια λάθη που οδήγησαν στην απομόνωση του κόμματος και στην εκλογική πανωλεθρία την προηγούμενη Κυριακή. Χθες προτίμησε να υπεκφύγει .Αρκέστηκε να πει ότι «δεν αναδείχτηκαν αρκετά οι θέσεις μας ,γι αυτό χάσαμε».

Πώς, όμως, ένα κόμμα θα βγει από την εσωστρέφεια εάν αρνείται τα αυτονόητα. Πώς θα βρεί πολιτικές συμμαχίες για μια προοδευτική διακυβέρνηση εάν δεν έχει το θάρρος να αναγνωρίσει τα δικά του λάθη. Πως θα ζητήσει εκ νέου την στήριξη του απογοητευμένου κόσμου του εάν δεν έχει τη γενναιότητα να παραδεχθεί ότι εδώ και καιρό η ηγεσία του «έχει πάρει διαζύγιο με τη λογική» .

Για να εμπιστευτεί και πάλι ο πολίτης την ΔΗΜΑΡ απαιτείται να γίνει και πάλι μία δυναμη ευθυνης.​