Η ανοδική πορεία της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς ξεκίνησε τοπικά. Από την πόλη Dreux τo 1983 έβαλε πλώρη το Εθνικό Μέτωπο προκειμένου να αποκτήσει εκπροσώπηση στην επικράτεια. Από την Αντβέρπη έκανε αισθητή την παρουσία του το Vlaams Blok στο Βέλγιο προτού εμφανιστεί στην κεντρική πολιτική σκηνή. Από το ομόσπονδο κρατίδιο της Καρίνθιας το Κόμμα της Ελευθερίας στην Αυστρία άρχισε να εξακτινώνεται πανεθνικά σε μια πορεία που κορυφώθηκε το 1999, όταν στις εκλογές το κόμμα του Γ. Χάιντερ τερμάτισε δεύτερο μπροστά από τους Χριστιανοδημοκράτες. Στην Ελλάδα το εκλογικό ντεμπούτο του ΛΑΟΣ έγινε στην Υπερνομαρχία Αθηνών – Πειραιώς, όταν ο Γ. Καρατζαφέρης το 2002 συγκέντρωσε το 13,4% των ψήφων, με ένα ψηφοδέλτιο στο οποίο μετείχαν στελέχη της Χρυσής Αυγής, μεταξύ αυτών ένας σημερινός βουλευτής της (Η. Παναγιώταρος) και ένας υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης της (Μ. Παπαδημητρίου).
Η τοπική εκλογική σκηνή δημιουργεί πρώτη ένα παράθυρο ευκαιρίας για τα κόμματα της Ακροδεξιάς προκειμένου αυτά, αφού διεισδύσουν στη μικρογεωγραφία της περιοχής, να εξακτινωθούν στην επικράτεια. Αυτό υπήρξε το σχέδιο της Χρυσής Αυγής. Τι μας δείχνουν ωστόσο τα αποτελέσματα της 18ης Μαΐου όσον αφορά την υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου;
Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του 2010, ο Ν. Μιχαλολιάκος, ως υποψήφιος δήμαρχος, έλαβε το 5,3% των ψήφων στον Δήμο Αθηναίων και κατέλαβε μία έδρα στο δημοτικό συμβούλιο. Η δύναμη του συνδυασμού του στις προηγούμενες εκλογές, ήταν συγκεντρωμένη στο 4ο και στο 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα, όπου τα ποσοστά του ήταν σημαντικά υψηλότερα (6,9% και 8,4% αντιστοίχως) από το μέσο ποσοστό στον δήμο. Στις εκλογές της προηγούμενης εβδομάδας η Ελληνική Αυγή τριπλασίασε το ποσοστό της λαμβάνοντας το 16,1% των ψήφων στην Αθήνα, ενώ κατόρθωσε να εξαπλώσει την εκλογική επιρροή της και στα επτά δημοτικά διαμερίσματα, στα τέσσερα από τα οποία (3ο, 4ο, 5ο, 6ο) τα ποσοστά της ξεπερνούν τη μέση δύναμή της στην πρωτεύουσα. Αν η Χρυσή Αυγή τα προηγούμενα χρόνια είχε δημιουργήσει μερικά «οχυρά» πολιορκώντας το «κάστρο» της Αθήνας, σήμερα δείχνει να έχει σταθεροποιήσει την επιρροή της επιτυγχάνοντας μια πιο ισόρροπη κατανομή της δύναμής της στην πρωτεύουσα. Η κατανομή αυτή προέκυψε σε έναν σημαντικό βαθμό με την άντληση ψήφων από προϋπάρχουσες εκλογικές δεξαμενές, κυρίως από εκείνη του Νικήτα Κακλαμάνη, το 13% των εκλογέων του οποίου από την αναμέτρηση του 2010 ψήφισε τον Η. Κασιδιάρη (πρόκειται για το 1/4 των ψηφοφόρων του τελευταίου, στοιχεία Μονάδας Ερευνών Κοινής Γνώμης και Αγοράς του ΠΑΜΑΚ, 13-15 Μαΐου 2015).
Αν κοιτάξει κανείς πέρα από τον Δήμο Αθηναίων και την Περιφέρεια Αττικής, στην οποία επίσης αύξησε τα ποσοστά της κατά 3,5 ποσοστιαίες μονάδες με τάση εξισορρόπησης της εκλογικής επιρροής της στις οκτώ ενότητες της Περιφέρειας, η δύναμη της Ελληνικής Αυγής δεν δημιουργεί το πορτρέτο μιας οργάνωσης που αναπτύσσεται ομοιόμορφα και ενισχύεται παντού εκλογικά. Εχοντας ως βάση το ποσοστό της από τις διπλές εκλογές του 2012, αλλά και σημαντικές δεξαμενές ψηφοφόρων που στην αναμέτρηση του 2010 είχαν στηρίξει με ικανοποιητικά ποσοστά τους υποψηφίους του ΛΑΟΣ στις περιφέρειες Αττικής (6,6%), Δυτικής Ελλάδας (3,1%), Θεσσαλίας (4,4%), Στερεάς Ελλάδας (8%) και Κεντρικής Μακεδονίας (6,6%), ο συνδυασμός της Χρυσής Αυγής μένει κάτω από τον εκλογικό του πήχη (ποσοστό Ιουνίου 2012) σε τέσσερις από τις 12 περιφέρειες (Δυτική Μακεδονία, Ηπειρο, Ιόνιο, Κρήτη). Επιπλέον θα πρέπει να επισημανθεί ότι πίσω από ορισμένα ανοδικά ποσοστά της (Δήμος Θεσσαλονίκης) υπάρχουν εθνικολαϊκιστικοί θύλακοι από τους οποίους εξακολουθεί να αντλεί ψηφοφόρους η Χρυσή Αυγή.
Η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης δεν ανέκοψε τη διείσδυση της Χρυσής Αυγής στο μικροεπίπεδο, ούτε καν εκεί όπου ο βίαιος ακτιβισμός της (3ο και 4ο Δημοτικό Διαμέρισμα Κερατσινίου) εκδηλώθηκε με τον πλέον ακραίο τρόπο. Ορισμένα κόμματα έχουν τεράστια ευθύνη γι’ αυτό συντηρώντας υπαινικτικά διαύλους επικοινωνίας με τον πολιτικό εξτρεμισμό. Για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, ωστόσο, δεν αρκούν ούτε οι «εγωιστικές» αντι-φασιστικές τοποθετήσεις, σαν αυτές που είδαμε αυτές τις ημέρες για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος πολέμιος της Χρυσής Αυγής. Χρειάζεται να υπάρξει αποφόρτιση της στείρας πολιτικής διένεξης που απαξιώνει και καταβαραθρώνει όλο το δημοκρατικό οικοδόμημα της Μεταπολίτευσης. Αυτή είναι η πρωταρχική προϋπόθεση για να μπει η Χρυσή Αυγή στη γωνία: να οικοδομηθεί πολιτική εμπιστοσύνη και να δημιουργηθεί στοιχειώδης πολιτική συναίνεση.
Η κυρία Βασιλική Γεωργιάδου είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
