Συννεφιασμένη Δευτέρα;

Να λοιπόν που φτάσαμε στο τέλος μιας προεκλογικής περιόδου που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί η χώρα. Οχι πως οι αυτοδιοικητικές ή οι ευρωπαϊκές εκλογές δεν είχαν πάντα και παντού μια εθνική διάσταση. Ολοι θυμόμαστε πώς οι Γάλλοι τίναξαν στον αέρα την εξέλιξη των ευρωπαϊκών θεσμών γιατί ήταν δυσαρεστημένοι με την κακοδιοίκηση του τότε προέδρου Σιράκ και απελπισμένοι σχετικά με τις προοπτικές της οικονομίας.

Ομως πρώτη φορά ο έλληνας πολίτης μετέχει σε διάλογο, τόσο ουσιαστικό για την οικονομική πολιτική, στο πλευρό της επιστρατευμένης διανόησης της χώρας. Εκατοντάδες πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι και άλλοι κάθε είδους διανοούμενοι, ως υποψήφιοι ή ως διαμορφωτές κοινής γνώμης, έχουν πάρει θέση για το ένα ή το άλλο ζήτημα. Πρώτη φορά δίνονται τόσο διαφορετικές, ευτυχείς ή ατυχείς, δυνατότητες επίκαιρης έκφρασης του φρονήματος και εμφανίζεται τόσο μεγάλη ποικιλία υποψηφίων και πρωτότυπων πολιτικών ρευμάτων.

Είναι γνωστό τοις πάσι, ακόμη και σε αυτούς που κατά κόρον τον επικαλούνται, ότι ο μέσος πολίτης δεν υπάρχει. Αν υπήρχε άλλωστε θα ήταν ως προσωπικότητα εξαιρετικά βαρετός. Γι’ αυτό και ο κάθε πολίτης έχει το χρέος, που ταυτόχρονα είναι ύψιστη τιμή, μπροστά στην κάλπη να σκεφτεί μόνος και να επανεξετάσει αναδρομικά όλα όσα διαμόρφωσαν τον κόσμο νοημάτων μέσα στον οποίο μέχρι τώρα κινείται.

Το πρόβλημα (σιχαίνομαι την πασοκικής έμπνευσης λέξη «διακύβευμα») είναι για την τεράστια πλειοψηφία των ψηφοφόρων που δεν θα θέλουν να πανηγυρίσουν το βράδυ της Κυριακής με πλαστικές σημαίες και καραμούζες –τι θα γίνει τη Δευτέρα το πρωί;

Γιατί, κατά τη γνώμη μου, δύο μόνο προοπτικές υπάρχουν.

Η πρώτη είναι να συνεχίσει η παρούσα κυβέρνηση, στηριζόμενη στην ίδια πλειοψηφία, την πορεία για τη μείωση του χρέους, τη διαπραγμάτευση δηλαδή για την επιμήκυνση της περιόδου εξόφλησης των υποχρεώσεων που έχουμε αναλάβει και τη διαμόρφωση μιας νέας κλίμακας επιτοκίων που θα είναι λιγότερο επαχθής.

Τότε μόνο έχουμε μία λύση, που εγγυάται και για μας και για την παγκόσμια οικονομία και κυρίως για όσους αντιμετωπίζουν τη δυνατότητα επαναπατρισμού κεφαλαίων σταθερότητα.

Η άλλη λύση είναι η πρωτοπορία, έστω και με μία ψήφο, του ΣΥΡΙΖΑ. Ο σχηματισμός αυτός έχει με πολλές και διάφορες αποχρώσεις διακηρύξει το μήνυμα μιας εκλογικής νίκης του που θα πρέπει να είναι η ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης και στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Τη Δευτέρα το πρωί δεν χρειάζεται να έχει την άλφα ή τη βήτα αναλογία το εκλογικό αποτέλεσμα της Νέας Δημοκρατίας σε σχέση με εκείνο της Ελιάς. Τέτοιο θέμα δεν θα έχει τεθεί στους ψηφοφόρους και οι αφελείς και χυδαίοι pro domo εκβιασμοί του ενός ή του άλλου «αρχηγού» θα έχουν ήδη ξεχαστεί. Χρειάζεται όμως να κάνουμε το αντίθετο από αυτό που οι νεοκομμουνιστές και οι πάσης φύσεως αναρχικοί επιδιώκουν. Είναι απαραίτητο να μη διακηρύξουμε στα πέρατα της οικουμένης ότι η πατρίδα μας είναι σε προεπαναστατική κατάσταση έτοιμη για τον τρίτο γύρο των μοναδικών στην Ευρώπη νοσταλγών του κόκκινου ολοκληρωτισμού.

Είναι απαραίτητο επίσης, τη Δευτέρα το πρωί, να λειτουργούν ομαλά οι τράπεζες και να μην έχουν κλείσει για να αντιμετωπιστεί η πανικόβλητη επίθεση πολιτών που θα σπεύδουν να αδειάσουν λογαριασμούς και θυρίδες για να μην υποστούν οικονομολόγους σαν τον Λαφαζάνη ή τον Γλέζο. Τέλος, είναι απαραίτητο να είναι ανοιχτά τα σουπερμάρκετ και να έχουν όλα όσα χρειάζεται μια οικογένεια στις συνηθισμένες τιμές.

Στο «ραντεβού στα γουναράδικα» δεν θα βρουν τον μέσο έλληνα πολίτη οι εξουσιομανείς, τυχάρπαστοι που έφερε στον αφρό το τσουνάμι της κρίσης. Η Δευτέρα δεν θα εμπνεύσει λαϊκούς συνθέτες, όπως επιθυμούν, οι μαζοχιστές παραπονεμένοι κρατικοδίαιτοι. Θα είναι μια ημέρα σαν τις άλλες.

Ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος είναι πρώην υπουργός.