Στην έρευνα των «Financial Times» για την κρίση του ευρώ ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εμφανίζεται ως ο βασικός υπέρμαχος του Grexit. Της άποψης που ήταν κυρίαρχη την εποχή που η Ελλάδα ζητούσε επίμονα επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και υποχώρησε μόνο όταν άρχισε να υλοποιεί αυτά που είχε συμφωνήσει με τους εταίρους της.
Σύμφωνα με συνεργάτες του Σόιμπλε, η στάση του απέναντι στην Ελλάδα καθοριζόταν από την αφοσίωσή του στην ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε κάνει κακό στην ευρωζώνη, δεν έχει θέση στο ενιαίο νόμισμα. Στο πλαίσιο αυτό, όσοι συμμετέχουν στο πρότζεκτ πρέπει να σέβονται τις συνθήκες και τις αρχές της ένωσης.
Και αυτή ήταν και είναι η κυρίαρχη άποψη των Ευρωπαίων. Δεν υπάρχει χώρα στην Ευρώπη που να υποστηρίζει ότι μπορεί να είσαι μέλος της ευρωζώνης και να παραβιάζεις συστηματικά τους κανόνες και άλλοι να αναλαμβάνουν το βάρος της πολιτικής σου.
Υπό το πρίσμα αυτό, το ΚΚΕ έχει δίκιο όταν λέει ότι στο πλαίσιο της ΕΕ δεν υπάρχει άλλη πολιτική. Οποιος θεωρεί εαυτόν ευρωπαϊκό κόμμα θα πρέπει να σέβεται τις προβλέψεις των ευρωπαϊκών συνθηκών, όπως αυτές για το ύψος των ελλειμμάτων, του χρέους κ.λπ., οι οποίες προϋπήρχαν του Μνημονίου και θα υπάρχουν και μετά από αυτό.
Αλλωστε δεν υπάρχουν εργαλεία για άσκηση διαφορετικής πολιτικής. Στο πλαίσιο του ευρώ, η όποια ελληνική κυβέρνηση τα μόνα έσοδα που μπορεί να έχει για να κάνει πολιτική είναι τα φορολογικά. Δεν διαθέτει εκδοτικό δικαίωμα για να τυπώσει χρήμα και μετά τη χρεοκοπία δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές.
Και τα φορολογικά έσοδα είναι δεδομένα. Ας μην κρυβόμαστε, όσοι ήταν να βγάλουν λεφτά στο εξωτερικό, το έχουν κάνει, όσοι είχαν να κρύψουν περιουσιακά στοιχεία, τα έχουν κρύψει. Εκτός και αν όπως πρότεινε ο κ. Μανώλης Γλέζος προχωρήσουμε σε κατασχέσεις μικροκαταθέσεων, να πάρουμε δηλαδή από τα μεσαία στρώματα ό,τι τους έχει απομείνει από τη φορολογική επιδρομή των κυβερνήσεων της κρίσης. Εκτός βεβαίως και αν αλλάξουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες, όπως υποστηρίζει ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Ομως κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται στο ορατό μέλλον. Και μέχρι να συμβεί θα πρέπει να πορευόμαστε με βάση τις ευρωπαϊκές συνθήκες.
Παραφράζοντας λοιπόν το παλιό σύνθημα του ΚΚΕ, «πέντε κόμματα, δύο πολιτικές», σήμερα μπορεί να υπάρχουν πολλά κόμματα, όμως οι πολιτικές είναι δύο: με το ευρώ ή έξω από το ευρώ. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν μπορεί να διαλέξεις α λα καρτ, θα πρέπει να πάρεις όλο το πακέτο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ