Είναι ίσως η πρώτη φορά που συμβαίνει στα χρόνια της κρίσης: ένας πρωθυπουργός, και μάλιστα εκείνος της Γαλλίας, τοποθετείται στην καρδιά του ζητήματος και ζητά την πτώση της ισοτιμίας του κοινού νομίσματος, η οποία είναι καταστρεπτική για τις περισσότερες οικονομίες του ευρώ.
Δεν γνωρίζει κανείς αν οι δηλώσεις του νέου Γάλλου πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς συνιστούν το ξεκίνημα μιας συζήτησης που είναι απολύτως απαραίτητη αλλά που δεν γίνεται ποτέ, επειδή δεν την επιτρέπουν οι Γερμανοί.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με πόση ένταση θα επανέλθει ή όχι ο Βαλς στο θέμα το οποιο ο ίδιος άνοιξε για να επιχειρήσει αμέσως να το κλείσει η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ: το απόγευμα της Δευτέρας ο εκπρόσωπός της έσπευσε να δηλώσει ότι “Το επίπεδο της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ είναι θέμα που χειρίζεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι πολιτικοί πρέπει να αποφεύγουν τις προσπάθειες να επηρεάσουν το ενιαίο νόμισμα”.
Μάλιστα ο εκπρόσωπος της καγκελαρίου συνέχισε λέγοντας ότι «η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ δεν είναι ένα ζήτημα το οποίο χειρίζονται οι πολιτικοί των χωρών. Είναι ζήτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία ενεργεί ανεξάρτητα στο πεδίο αυτό, και δεν πρέπει να της δίνονται συμβουλές για το πώς να συμπεριφέρεται».
Ολα αυτά που λέει η καγκελαρία δεν είναι μόνον τερατώδη, αλλά είναι και ψευδέστατα. Είναι ακραία αστείο να υποστηρίζει κανείς ότι την ισοτιμία του δήθεν “κοινού” νομίσματος την ελέγχει ο διορισμένος Ντράγκι ερήμην του Βερολίνου. Ασφαλώς και εκείνος έχει την τεχνική εποπτεία, αλλά η κατεύθυνση είναι 100% πολιτική και, φυσικά, 100% γερμανική.
Δηλαδή αν ο Ντράγκι και το ΔΣ της Τράπεζας έκριναν ότι θέλουν να ρίξουν την ισοτιμία, το Βερολίνο τι θα έλεγε; θα τους άφηνε; Αστειότητες. Φυσικά, οι γερμανοί ξέρουν τι κάνουν: επιλέγουν πάντοτε ανθρώπους που δεν πρόκειται να τους δημιουργήσουν προβλήματα με απόψεις διαφορετικές από τις δικές τους.
Αλλωστε, το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε ουσιαστικά με το πάλαι ποτέ ζήτημα των ευρωομολόγων, που παρά το γεγονός ότι μία περίοδο τα ζητούσαν ταυτόχρονα και η Τράπεζα, και ο Μπαρόζο και ο βαν Ρομπέι, το Βερολίνο τους έκοψε οριστικά το βήχα. Το ίδιο δεν συμβαίνει και με το τύπωμα χρήματος; Η τράπεζα τυπώνει. Μπορεί να το κάνει χωρίς να της το πουν οι Γερμανοί; Φυσικά και όχι.
Μακάρι η δήλωση αυτή του Γάλλου πρωθυπουργού να σηματοδοτεί την αρχή για την έγερση μίας νέας πολιτικής που θα έρθει σε αντίθεση με τον τρόπο που οι Γερμανοί χρησιμοποιούν το “κοινό” νόμισμα, τρόπο καθαρά εθνικιστικό, εις βάρος των περισσότερων από τα άλλα κράτη μέλη του.
Είναι φυσικά νωρίς να πει κανείς με ασφάλεια κάτι τέτοιο. Ομως, δεν είναι απίθανο, καθώς η Γαλλία, αργά η γρήγορα, θα έρθει αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της πλήρους υποταγής στη γερμανική θέση. Ηδη αυτό συμβαίνει σε πολιτικό επίπεδο με τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον Ολάντ στα τάρτατα (είχε εκλεγεί μιλώντας κατά της γερμανικής Ευρώπης) και, κυρίως, τη Λεπέν να είναι ενδεχομένως πρώτη στις επερχόμενες προεκλογές με το σύνθημα “περισσότερη Γαλλία, λιγότερη Ευρώπη” – που; Στην καρδιά της Ευρώπης!
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο: ο αληθινός σεισμός θα έρθει όταν η κρίση φτάσει πραγματικά στην πόρτα της Γαλλίας, μαζί με τις γερμανικές διαταγές που τη συνοδεύουν.
