Κάθε υπουργός Ανάπτυξης που σέβεται εαυτόν έχει κηρύξει τουλάχιστον μία φορά τον πόλεμο κατά της γραφειοκρατίας. Βεβαίως, ο σημερινός υπουργός κ. Κωστής Χατζηδάκης έχει ξεπεράσει τον εαυτόν του σε βαθμό που διεκδικεί τον τίτλο του «υπουργού Εξαγγελιών κατά της Γραφειοκρατίας» διότι στην πράξη, παρά τις συνεχείς εξαγγελίες, τίποτε δεν έχει αλλάξει. Αλλωστε το επιβεβαιώνει και ο ίδιος, ο οποίος την Παρασκευή ανακοίνωσε –τη φορά αυτή –την προώθηση του νομοσχεδίου για την απλοποίηση στην αδειοδότηση των επιχειρήσεων. Είχε προηγηθεί τον Μάρτιο το νομοσχέδιο για την επιχειρηματικότητα που έβαζε και πάλι τέλος στη γραφειοκρατία, το φθινόπωρο του 2013 ο Οδικός Χάρτης κτλ.
Πριν από αυτόν, όλοι οι προκάτοχοί του στη διάρκεια της κρίσης κήρυξαν τον ίδιο πόλεμο. Ηταν το 2010 όταν η κυρία Λούκα –Λεφτά Υπάρχουν –Κατσέλη δήλωνε αποφασισμένη να σπάσει τον γόρδιο δεσμό της γραφειοκρατίας. «Το μεγαλύτερο εμπόδιο για τις επενδύσεις είναι η γραφειοκρατία και η πολύ μεγάλη δαπάνη που απαιτείται για να κάνεις και την πιο απλή πράξη στην Ελλάδα. Αυτή η πολυπλοκότητα καλλιεργεί και τη δωροδοκία. Και όταν μπαίνεις στον φαύλο κύκλο της δωροδοκίας, το σύστημα γίνεται πιο πολύπλοκο. Γιατί υπάρχουν διόδια σε όλες τις φάσεις, από την αρχή ως το τέλος» έλεγε προαναγγέλλοντας νομοσχέδιο που θα έθετε τέλος στο φαινόμενο.
Τη σκυτάλη πήρε η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, η οποία εισήγαγε τον θεσμό της «μιας στάσης», του «one stop shop», για την ίδρυση επιχειρήσεων. Μια σωστή μεταρρύθμιση προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας που μπορεί να λειτούργησε σε πρώτο χρόνο, δηλαδή στην ίδρυση, όμως στην πορεία ο επιχειρηματίας ανακάλυπτε ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει κάθε φορά που είχε οποιαδήποτε δοσοληψία με το Δημόσιο.
Τον ίδιο κίνδυνο διατρέχει και το νομοσχέδιο του κ. Χατζηδάκη για την απλοποίηση των διαδικασιών στην αδειοδότηση των επιχειρήσεων. Διότι το βαθύ κράτος, το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα, ζει και βασιλεύει σε κάθε επιτροπή, σε κάθε γραφείο, σε κάθε διάδρομο κρατικής υπηρεσίας. Η νοοτροπία του δημόσιου τομέα απέναντι στο επιχειρείν και στο κέρδος ήταν και παραμένει εχθρική. Τίποτε δεν έχει αλλάξει και δεν πρόκειται να αλλάξει μόνο με νομοσχέδια. Πρέπει πρωτίστως να αλλάξουν οι δομές στο ίδιο το Δημόσιο. Και όσο δεν αλλάζουν, η επιστροφή σε αναπτυξιακούς ρυθμούς δυσκολεύει.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ