Τώρα που η κυβέρνηση προετοιμάζεται να αναγγείλει το αναπτυξιακό σχέδιό της για την οικονομία, το οποίο θα συνοδεύεται από χρονοδιάγραμμα μείωσης των φορολογικών βαρών επιχειρήσεων στο μέλλον, καλό είναι να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας για να αποφύγουμε το deja vu, παραμονές μάλιστα των εκλογών.
Τον Απρίλιο λοιπόν του 2012, λίγες ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές του Μαΐου, ο αρχηγός της ΝΔ και σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς παρουσιάζοντας τη φορολογική πολιτική του κόμματός του μίλησε συγκεκριμένα για «χρονοδιάγραμμα μείωσης των φόρων υπό την προϋπόθεση μείωσης της φοροδιαφυγής». Και εξήγγειλε:
–Μείωση φορολογικών συντελεστών των νομικών προσώπων στο 15%.
–Φορολογική αμνήστευση για επιστροφή καταθέσεων.
–Καθιέρωση τριών επιπέδων ΦΠΑ 19%, 9%, 5%.
–Σταδιακή μείωση φορολογίας φυσικών προσώπων.
Ολοι όσοι γνώριζαν την πραγματική κατάσταση των δημοσίων οικονομικών και τις δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στην τρόικα μπορούσαν να αντιληφθούν ότι οι υποσχέσεις Σαμαρά ήταν υποσχέσεις, είχαν μακροπρόθεσμο χαρακτήρα και ασφαλώς δεν περίμεναν μέσα σε δύο χρόνια να μειωθούν οι φόροι.
Περίμεναν όμως ότι η τρικομματική στο ξεκίνημά της κυβέρνηση συνεργασίας θα έδειχνε μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, πυγμή, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής με συγκεκριμένα μέτρα όπως:
–Η επέκταση της υποχρέωσης πληρωμών με ηλεκτρονικά μέσα (χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες) σε μεγαλύτερο εύρος των συναλλαγών.
–Η online καταβολή του ΦΠΑ στον λογαριασμό «100» του Δημοσίου μόλις κόβεται κάθε απόδειξη.
Επίσης θα περίμενε κανείς να επιδιώξει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, ακόμη και με κόμματα της αντιπολίτευσης, για να προχωρήσει σε μια δίκαιη ρύθμιση, για να φορολογηθούν και να επαναπατριστούν καταθέσεις από τα 121 δισ. ευρώ που έφυγαν από τη χώρα τη διετία 2010-2011. Μια λύση η οποία θα απέφερε έσοδα στο Δημόσιο και θα έδινε ρευστότητα στις τράπεζες και στην οικονομία.
Με αυτά τα δεδομένα η επανάληψη υποσχέσεων ίσως δεν έχει νόημα και απλά θα δημιουργήσει σε πολλούς το δυσάρεστο συναίσθημα της προμνησίας…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
