Την Μεγάλη Εβδομάδα ταξίδεψα από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, επέλεξα το αεροπλάνο ως μέσο μεταφοράς, είχε συμφέρουσες προσφορές, φθηνό εισιτήριο.

Μου αρέσει να ταξιδεύω με το τρένο, είναι πιο άνετο, έχεις συντροφιά στο «κουπέ», κινείσαι στο διάδρομο, απολαμβάνεις τη διαδρομή, έχεις δώσει τη βαλίτσα σου φορτωτική με 5 ευρώ, δεν σε ενοχλεί στο διάδρομο μέσα στο «κουπέ».

Στο αεροπλάνο: μπαίνεις στο σκάφος, περπατάς στενό διάδρομο, πάς στη θέση σου, κάθεσαι, δένεσαι, ακούς τις κυρίες να σου λένε τι πρέπει να κάνεις την ώρα που τυχόν το αεροπλάνο πέφτει, στην ξηρά, στη θάλασσα. Σου σερβίρουν αναψυκτικό, για την Θεσσαλονίκη, προλαβαίνουν οι μισοί να πάρουν καφέ ή αναψυκτικό, ήδη αρχίζει η προσγείωση, ότι προλάβεις….τρέχεις, δεν ξέρω αν αυτό είναι ταξίδι εορτών, ταξίδι ανάπαυσης, αναψυχής…και κατά συνέπεια το εισιτήριο που πιστεύεις είναι φθηνό, δεν είναι φθηνό, σε 35 λεπτά είσαι στη Θεσσαλονίκη, τον προορισμό σου.

Ο πρόλογος έχει την αξία για το τι πληρώνεις όταν δεν ξέρεις ή δεν σου λένε όταν ή την ώρα που παίρνεις το εισιτήριο.

Στην αίθουσα αναχωρήσεων έδωσα το εισιτήριο μου, εν συνεχεία την βαλίτσα μου με την παράκληση να είναι όρθια, είχα τον υπολογιστή, μη σπάσει από το φορτίο που τυχόν θα φορτωθεί στη βαλίτσα, θα καταπλακωθεί. Η απάντηση της κυρίας, στον «γκισσέ», ήταν: δεν μπορούμε να το κάνουμε, δεν θα έχετε διαφορετική μέριμνα για τη βαλίτσα σας, να μου υπογράψετε ότι δεν θα έχετε καμία απαίτηση για ότι πάθει ο υπολογιστής στη βαλίτσα.

Το υπέγραψα, δεν είχα λύση.

Μόλις πήρε το έντυπο ευθύνης για την ασφάλεια της βαλίτσας / υπολογιστή, μου ζήτησε 25 ευρώ για μεταφορικά της βαλίτσας, γιατί είχα το φθηνό εισιτήριο! Αντέδρασα, η κυρία ήταν απόλυτη γιατί οι εντολές που είχε, από τους προϊσταμένους της, ήταν επίσης απόλυτες…το φθηνό εισιτήριο με 25 ευρώ στο πήγαινε για την βαλίτσα, 50 ευρώ για το πήγαινε έλα, δίνει καθαρο και μεγαλύτερο κέρδος, ο επιβάτης δεν έχει άλλη επιλογή!

Η απάτη ολοκληρώθηκε.

Αλλά AEGEAN, ο σωστός επιχειρηματίας σέβεται τους κανόνες των επιχειρηματικών συναλλαγών, το εμπόριο στηρίζεται σε αξίες, την καλή πίστη, ο πελάτης δε θα ξαναπάει στον προμηθευτή που του απέκρυψε την αλήθεια, μέρος της δαπάνης για υπηρεσίες που της κρατά για την ώρα που δεν μπορεί- ο πελάτης- να κάνει πίσω, να ανακαλέσει.

Ο πελάτης, έχει και αυτός τον κοινό νου, θα ανταποδώσει.

Το ορθό είναι, λες στον πελάτη σου: με το εισιτήριο το οποίο αγοράζετε δεν μπορείτε να έχετε μαζί σας αποσκευές cargo, είναι NOT VALID FOR TRANSPORTAΤION.

Σαφώς ο πελάτης μπορεί να έχει για δικούς του, χίλιους λόγους, ένα και δύο υπολογιστές στις αποσκευές του, η εποχή που ζούμε είναι εποχή ραγδαίας εξέλιξης της τεχνολογίας, τα μέσα καλής χρήσης των πληροφοριών των νέων τεχνολογιών, θέλει και πρέπει να ζητήσει την προστασία της βαλίτσας -αρχεία αποθηκευμένα- από τον κίνδυνο υπερβολικού φορτίου πάνω από τις αποσκευές του, είναι απαραίτητα ο μεταφορέας να εξασφαλίζει ένα χώρο ασφαλούς μεταφοράς εργαλείων, εξαρτήματα της νέας γνώσης.

Η εποχή της νέας γνώσης τρέχει με τη ταχύτητα φωτός, δεν ελέγχεται χωρίς τα εργαλεία αναζήτησης πληρφοριών.

* Ο κ. Ευάγγελος Ι. Λαζαρίδης είναι υφηγητής Πολιτικής Οικονομίας