Στις ώρες που τα εκλογικά παρακρατούν την προσοχή μας, όχι αδικαιολόγητα, γιατί τόσο οι αυτοδιοικητικές όσο και οι ευρωπαϊκές επιλογές έχουν τη δική τους κρισιμότητα, επισυμβαίνουν και άλλα. Μόνο που μέσα στη βοή των πρώτων διαφεύγουν την κριτική αντίδρασή μας τα δεύτερα.
Διαβάσαμε πριν από λίγες μέρες ότι δάσκαλος στην Κρήτη ζήτησε από τους γονείς να συμπληρώσουν κάποιο έντυπο με το οποίο θα πιστοποιούσαν ότι η Θεία Μετάληψη του μαθητή συνετελέσθη. Και διεφάνη ότι πίσω από την πρωτοβουλία ευρίσκετο και ιερέας.
Γνωρίζουν άραγε –και ο πρώτος και ο δεύτερος –πως με ό,τι ήθελαν να μάθουν από γονείς και μαθητές, ζητούσαν κατ’ ουσίαν να τους αποκαλύψουν τη θρησκευτική τους ταυτότητα;
Γνωρίζουν άραγε –και ο πρώτος και ο δεύτερος –πως ό,τι ήθελαν να βεβαιωθεί, και στο ενδεχόμενο κάποιοι να το πράξουν, αυτό θα ήταν το αποτέλεσμα ενός ηθικού εκβιασμού που θα ασκείτο σε κάποιους που θα φοβούνταν τις αθέατες συνέπειες της αμαρτίας τους;
Γνωρίζουν άραγε –και ο πρώτος και ο δεύτερος –πως ό,τι ζήτησαν συνιστά συγκρότηση «Αρχείου» με τη νομική έννοια του όρου, κάτι για το οποίο απαιτείται άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα η οποία για το συγκεκριμένο αίτημα ουδέποτε θα εδίδετο;
Μέσα στην ιαχή των άλλων προβλημάτων, των λαμπερών προσώπων, των ενθουσιασμών, των καταγγελιών και των αμφισβητήσεων, προσπερνάμε συχνά ό,τι την αξιοπρέπειά μας μπορεί να απειλήσει.
Εχει άραγε δικαίωμα το σήμερα, το αύριο στο γκρίζο παρελθόν να το χαρίζει;
Ο κ. Γιάννης Μεταξάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ