Οι δύσκολες στιγμές που πέρασε η χώρα μας μαζί με την ανάδειξη δομικών αδυναμιών της Ευρώπης ενίσχυσε τη συναισθηματική μας απομάκρυνση από το ευρωπαικό κεκτημένο, την ίδια στιγμή που αυξήθηκε η εξάρτησή μας από αυτό. Αυτή η αντίφαση, είναι σήμερα αναγκαίο να ξεπεραστεί, καθώς, στο βαθμό που παραμένει, μπορεί να ζημιώσει την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμαστε.

Αφενός για να προχωρήσουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στη χώρα, αφετέρου γιανα αξιοποιήσουμε σωστά την ανάκτηση της αξιοπιστίας μας και την επάνοδό μας στις αγορές και να συμπεριφερθούμε ως πραγματικά ισότιμο μέλος στη διαμόρφωση της Νέας Ευρώπης.

Για αυτή την υπέρβαση, -η οποία σίγουρα χρειάζεται τον χρόνο της για να αποκτήσει βάθος, για να γίνει μέρος της συνείδησής μας ότι «είμαστε Ευρωπαίοι»-, είναι εξαιρετικά κρίσιμος ο ρόλος της νέας γενιάς. Οι νέοι άνθρωποι, καθώς έχουν διαφορετική αντίληψη της ευρωπαϊκής κοινωνίας, – τη βιώνουν ως κινητική κοινωνία ατόμων, εκτιμούν τη ποικιλομορφία των πολιτισμών και την ελευθερία που συνεπάγεται αυτό για την ανάπτυξή τους- μπορούν να δημιουργήσουν το ντόμινο θετικών αλλαγών, από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα, για τη μεταστροφή της νοοτροπίας.
Ωστόσο, η ανάληψη αυτού του ρόλου, ειδικά για τη νέα γενιά του ευρωπαικού Νότου που έχει να αντιμετωπίσει πολλαπλά προβλήματα, απαιτεί η ίδια η Ευρώπη να τους τον αναγνωρίσει έμπρακτα. Τόσο με τις τομεακές πολιτικές που θα προκρίνει, όσο και με τα εργαλεία τα οποία θα διαμορφώσει ώστε οι όποιες πρωτοβουλίες να αντέξουν στις εθνικές ιδιομορφίες, πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές.

Τα γενναία βήματα στη διευθέτηση των ζητημάτων που σχετίζονται με το δικαίωμα στην εργασία, με τη διεύρυνση των δυνατοτήτων στην εκπαίδευση, με τη διασφάλιση ικανοποιητικού επιπέδου υπηρεσιών υγείας, θα κρίνουν εάν και κατά πόσο η Νέα Ευρώπη, όποιο πολιτικό σχήμα και αν λάβει, θα είναι όντως «νέα» και «υγιής» στη σχέση της με τους ανθρώπους της. Είναι άλλωστε κεντρικό αίτημα για τη Ευρώπη που θα αναδυθεί από την κρίση να δίνει την ευκαιρία στη νεολαία της να αποκτά τη συνείδηση της «βιωμένης» ευρωπαικής αλληλεγγύης.

Αποτελεί λοιπόν προτεραιότητα το νέο Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο θα προκύψει από τις εκλογές να θέσει επιτακτικά αυτό το ζήτημα. Οι εκπρόσωποι της χώρας μας έχει τεράστια σημασία να ασκήσουν οργανωμένα την μέγιστη πίεση για πολιτικές προς την κατεύθυνση της ανανέωσης με «πεπεισμένους ευρωπαίους» πολίτες. Αλλιώς, οι όποιες αλλαγές δεν θα είναι στο επίπεδο του κυττάρου της Ευρώπης, αλλά σε επίπεδο ενός βραχύβιου και αποτυχημένου «λίφτιγκ» της φυσιογνωμίας της.

* Η Πηνελόπη Παναγιωτοπούλου είναι υποψήφια ευρωβουλευτής της Ν.Δ