Είναι πραγματικά απορίας άξιον γιατί τα πολιτικά κόμματα εξακολουθούν να πολιτεύονται λες και δεν καταλαβαίνουν σε ποια χώρα βρίσκονται. Ο ίδιος διχαστικός και καταγγελτικός λόγος, η ίδια επίπλαστη αυτοϊκανοποίηση για τη μοναδική αλήθεια που κατέχουν, την ώρα που το έδαφος φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Οι αποχρώσεις στις δημόσιες τοποθετήσεις, είτε πρόκειται για ένα σημαντικό θέμα, όπως είναι η επιστροφή στις αγορές, είτε για ένα ήσσονος σημασίας πρόβλημα, έχουν καταργηθεί. Υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο…
Ας καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις ισχνά ποσοστά, ας επιμένει να δηλώνει ανέστιο το ένα τρίτο και πλέον του εκλογικού σώματος, ας αποστρέφουν οι νέοι το πρόσωπό τους από κάθε λογής κομματικές διαδικασίες, αυτοί επιμένουν στο ίδιο τροπάρι. Επιμένουν να βαυκαλίζονται στον δικό τους κομματικό μικρόκοσμο, αγνοώντας την αγωνία ή την αδιαφορία της κοινωνίας.
Δυο χρόνια μετά τον εκλογικό σεισμό του 2012, όπως τον χαρακτηρίζουν μια σειρά επιστήμονες στη μελέτη που επιμελήθηκαν ο Γ. Βούλγαρης και ο Ηλ. Νικολακόπουλος, το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών δείχνουν να μην κατανοούν τις κατακλυσμιαίες αλλαγές που έχουν συμβεί. Αλλαγές όπως ο μικρότερος δείκτης δικομματισμού από το 1926(!), η πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα αποχή αφού μεταξύ 2004 και 2012 πάνω από ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι γύρισαν την πλάτη στις κάλπες, ο τετραπλασιασμός του δείκτη μεταβλητότητας της ψήφου, η τεράστια ηλικιακή απόκλιση στην εκλογική συμπεριφορά και η μεγάλη αύξηση των πολιτών που αρνούνται να τοποθετηθούν στον άξονα Αριστεράς – Δεξιάς, μοιάζει να μη λαμβάνονται καν υπόψη στην ανάλυση των κομματικών επιτελείων.
Ιδιαίτερα η αξιωματική αντιπολίτευση, που έπειτα από ένα μικρό διάλειμμα που προσπάθησε να προσεγγίσει κάπως πιο ρεαλιστικές θέσεις, επανήλθε σε μια κραυγαλέα και ισοπεδωτική ρητορική, αποκόπτοντας οποιαδήποτε γέφυρα με την κοινή λογική. Συλλήβδην οι μεγάλες πολιτικές οικογένειες, σοσιαλιστές και λαϊκό κόμμα, χαρακτηρίζονται από τον κ. Τσίπρα ως… ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού και η Ευρώπη ως καζίνο. Η κυβέρνηση, φυσικά λόγω Μπαλτάκου, ακροδεξιά σέχτα και πάει λέγοντας. Ολοι εχθροί, όλοι υποτακτικοί της Μέρκελ και μόνη ελπίδα μας ο κ. Τσίπρας που φιλοδοξεί να μας κυβερνήσει και να μας σώσει, εμάς και την Ευρώπη, αυτοδύναμος, έστω κι αν τα ποσοστά του δεν λένε να ξεκολλήσουν από το 20%…
Η επαφή με την πραγματικότητα φαίνεται ότι είναι μια δύσκολη εξίσωση για τους έλληνες πολιτικούς. Προτιμούν αντί να την κατανοούν να τη φέρνουν στα δικά τους μέτρα. Ή ακόμα χειρότερα, να την καταγγέλλουν θεωρώντας ότι αυτό είναι το καθήκον και η υποχρέωσή τους…
ΥΓ.: Ο κ. Τσίπρας μιλώντας στην αυστριακή τηλεόραση με αφορμή την επίσκεψη Μέρκελ, επικαλέστηκε όπως είπε την παροιμία μας «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Μόνο που όφειλε να γνωρίζει ότι το απόφθεγμα του Βιργιλίου αναφερόταν στην Τροία, τον Δούρειο Ιππο και φυσικά την πονηριά τη δική μας, των Ελλήνων…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ