Ολοι γνωρίζουν τη θρεπτική αξία των καρπών της ελιάς, αρκετοί όμως αναρωτιούνται κατά πόσον η νεοσύστατη Ελιά μπορεί να θρέψει την απισχνασμένη Κεντροαριστερά. Η απάντηση θα δοθεί σε μεγάλο βαθμό την επαύριο των ευρωεκλογών. Την Κυριακή 25 Μαΐου η κάλπη για τις ευρωεκλογές θα έχει τριπλό περιεχόμενο. Κάθε ψήφος θα μετρήσει για το μέλλον της Ευρώπης, για το μέλλον της Ελλάδας αλλά και για το μέλλον της δημοκρατικής παράταξης.
Το ίδιο βράδυ θα ξέρουμε τους συσχετισμούς στη νέα Ευρωβουλή.Θα ξέρουμε, αν θα προκύψουν ευνοϊκές προοπτικές για μια Ευρώπη της ανάπτυξης, της απασχόλησης, της αλληλεγγύης , όπως υποστηρίζει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και η Ελιά, ή αν θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε με την Ευρώπη της λιτότητας και των νεοσυντηρητικών επιλογών, όπως υποστηρίζει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στο οποίο ανήκει η ΝΔ.
Μια πιο προοδευτική Ευρωπαϊκή Ενωση θα επιταχύνει τις θετικές εξελίξεις στην Ελλάδα, εφόσον βέβαια δεν κλονιστεί στις κάλπες η πολιτική σταθερότητα που εξασφαλίζει η σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην αντίθετη περίπτωση, θα εισέλθουμε σε περίοδο πολιτικής αστάθειας, η οποία θα ακυρώσει –ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα δυσκολέψει –την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και την ανόρθωση της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι το ΠαΣοΚ συνεργάζεται με τη ΝΔ, παρά το μεγάλο πολιτικό κόστος, όπως συνεργάζονται με συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις και άλλα σοσιαλιστικά κόμματα σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, ακόμη και όταν η κυβερνητική συνεργασία δεν τίθεται ως όρος εθνικής επιβίωσης, όπως συμβαίνει στη χώρα μας. Αν το ΠαΣοΚ υιοθετούσε τη θέση της ΔΗΜΑΡ για μη σύμπραξη με τη ΝΔ ή την απόρριψη πολιτικών συνεργασιών που υποστηρίζει Το Ποτάμι, θα ήμασταν ήδη Αργεντινή ή Βενεζουέλα. Ούτε θα πρέπει να υποτιμάται το γεγονός ότι η παρουσία του ΠαΣοΚ στην κυβέρνηση εθνικής ανάγκης αποτελεί, στον βαθμό που το επιτρέπουν οι σημερινοί συσχετισμοί, ανάχωμα στην υλοποίηση συντηρητικών επιλογών της ΝΔ ή εγγυητή προοδευτικών κυβερνητικών μέτρων .
Το ανανεωτικό, ενωτικό και αντιπροσωπευτικό ευρωψηφοδέλτιο της Ελιάς αποτελεί ένα πρώτο δείγμα γραφής ώστε μετά τις εκλογές να ακολουθήσουν πιο αποφασιστικά βήματα για την ενότητα των ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων: της ΔΗΜΑΡ, που ήδη αποσυσπειρώνεται από την αδιέξοδη μοναξιά της, των μεταρρυθμιστικών και φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που έχουν στραφεί προς τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ λόγω της κρίσης, αλλά και όσων από Το Ποτάμι συνειδητοποιήσουν ότι η αμφισβήτηση χωρίς πολιτική οριοθέτηση και κοινωνικές αναφορές αποτελεί εφήμερη επιλογή και όχι πειστική πολιτική πρόταση μακράς πνοής –χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αμφισβήτηση αυτή δεν λειτουργεί και θετικά κινητοποιώντας νέες δυνάμεις και έλκοντας άλλες, κυρίως νέους, από τα άκρα προς το Κέντρο του πολιτικού φάσματος.
Μετά τις εκλογές, σε ένα πιο ευνοϊκό οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, θα μπορέσει να ανοίξει ο δρόμος ώστε οι δυνάμεις αυτές, αν όχι στο σύνολό τους, τουλάχιστον στη μεγάλη τους πλειονότητα, να δημιουργήσουν από κοινού τις προϋποθέσεις για έναν ενιαίο πολιτικό φορέα που θα αναδείξει νέα πολιτικά στελέχη, αξιοποιώντας όμως ταυτόχρονα υγιείς και χρήσιμες πολιτικές παρουσίες τού σήμερα και κυρίως όσες με αίσθημα εθνικής ευθύνης προτάσσουν τη σωτηρία της χώρας και όχι προσωπικές στρατηγικές. Εναν φορέα που με ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες θα επιλέξει την ηγεσία του και θα διαμορφώσει το πρόγραμμά του.
Ως τότε όμως η Ελιά όσο περισσότερο θα λειτουργεί ως νέα συλλογική πολιτική οντότητα, η οποία θα υπερβαίνει τα υφιστάμενα κομματικά όρια, τις επί μέρους κομματικές ηγεσίες και τις φθοροποιές εσωκομματικές τριβές, τόσο περισσότερο θα προβάλλει αξιόπιστη αφετηρία ενότητας και ανανέωσης, ικανή να προσελκύσει στην κάλπη των ευρωεκλογών αρκετές… ελιές, που θα αποτελέσουν την αναγκαία τροφή για τη συνέχεια.
Ο κ. Γιάννης Τούντας είναι καθηγητής Ιατρικής Σχολής, και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Πολιτείας 2012.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
