Η υπερπροσφορά κεφαλαίων και το κάτω του αναμενόμενου επιτόκιο που επιτεύχθηκε στην πρώτη μετά από τέσσερα χρόνια έξοδο της Ελλάδας στις αγορές πιστοποιούν με τον καλύτερο τρόπο, ότι το κλίμα για τη χώρα μας, αλλάζει ραγδαία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Σουηδία, που βγήκε την ίδια μέρα στις αγορές, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το πόσό που διεκδικούσε.
Αυτή η αλλαγή κλίματος και προσδοκιών, δεν έγινε βέβαια χωρίς θυσίες. Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος που άνοιξε το δρόμο για την έξοδο, επιτεύχθηκε με βαρύτατες περικοπές, με δυσανάλογα φορολογικά βάρη για μεγάλο μέρος των ελλήνων πολιτών και με μια απίστευτη έκρηξη της ανεργίας.

Η Ελλάδα τήρησε λοιπόν με τεράστιο κοινωνικό και πολιτικό κόστος τις σκληρές δεσμεύσεις που είχε αναλάβει έναντι των εταίρων μας. Παρά τις όποιες καθυστερήσεις και παλινωδίες που υπήρξαν, η ελληνική πλευρά κατάφερε να ανταποκριθεί στις συνεχείς πιέσεις της τρόικας και να υπερβεί τις αντιφατικές πολλές φορές προβλέψεις της.

Υποχρεώσεις όμως δεν έχουμε μόνο εμείς. Υποχρεώσεις έχουν αναλάβει και οι Ευρωπαίοι, τις οποίες πρέπει να τηρήσουν. Από τη σύνοδο κορυφής στο τέλος του 2012, έχουν αναλάβει την υποχρέωση να εξετάσουν όλες τις δυνατές λύσεις για να ελαφρύνουν το ελληνικό χρέος, αν επιτύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Κάτι που όχι μόνο συνέβη πολύ νωρίτερα από ότι ανέμεναν, αλλά πετύχαμε να βγούμε και στις διεθνείς αγορές.
Η γερμανίδα καγκελάριος που επισκέπτεται σήμερα την Αθήνα, έχει υποχρέωση και αυτή να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι πια το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, όπως φωνασκούσαν τα λαϊκίστικα γερμανικά ΜΜΕ, αλλά με την πρόοδο που έχει πετύχει διευκολύνει συνολικά την Ευρώπη, να ξεφύγει από την κρίση.

Η κυρία Μέρκελ οφείλει λοιπόν να τηρήσει τη δέσμευση πού έχει αναλάβει και να δηλώσει δημοσίως ότι θα προχωρήσει στη ρύθμιση του ελληνικού χρέους. Κι αν δεν το κάνει η ίδια, ο πρωθυπουργός έχει και τη δυνατότητα και την υποχρέωση να της το υπενθυμίσει.

Γιατί η Ελλάδα όχι μόνο δεν διεκδικεί κάτι παράλογο, αλλά έχει πλέον δικαίωμα να απαιτεί, όπως απαιτούσαν και οι εταίροι μας την τήρηση των κοινών υποχρεώσεων. Είναι ο μόνος και πιο δίκαιος δρόμος, για να μπορέσει επιτέλους το κοινό ευρωπαϊκό όραμα να αποκτήσει τη χαμένη του εμπιστοσύνη, για να μπορούν να πειστούν και οι πολίτες που σήμερα υποφέρουν ότι αξίζουν οι θυσίες τους, για ένα καλύτερο αύριο.

ΤΟ ΒΗΜΑ