Ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα του κ. Κώστα Καραμανλή πριν από περίπου 10 χρόνια ήταν η επινόηση του «Μεσαίου χώρου» ως στόχευση του εκλογικού σώματος που δεν αυτοπροσδιορίζεται στη δεξιά, την αριστερά και τους κεντρώους με την έννοια που έχει δοθεί. Οι ψηφοφόροι που βρίσκονται σ’ αυτόν τον επονομαζόμενο μεσαίο χώρο είναι αυτοί που καθορίζουν το αποτέλεσμα των εκλογών και «βγάζουν», με την κυριολεξία της έννοιας, κυβέρνηση.
Πριν από δέκα χρόνια μεσαίος χώρος ήταν οι δυσαρεστημένοι της κυβέρνησης του κ. Σημίτη που δεν ήθελαν όμως να ψηφίσουν τη Νέα Δημοκρατία με τη δεξιά φιλοσοφία, ήταν οι απογοητευμένοι αριστεροί και κεντρώοι, οι δυσαρεστημένοι του ΠαΣοΚ, κυρίως της «πατριωτικής» πλευράς του και γενικότερα οι ανένταχτοι αναποφάσιστοι που επιζητούσαν την αλλαγή στα δεδομένα, όπως την δέσμευση του κ. Κώστα Καραμανλή για «επανίδρυση» του κράτος, που ποτέ τελικώς δεν έγινε πραγματικότητα.
Σήμερα που προσδιορίζεται ο χώρος που βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού λαού; Είναι το κομμάτι που αυτή τη στιγμή διακατέχεται από ανάμεικτα συναισθήματα λύπης για την κατάσταση που βρίσκεται, τρόμου για το μέλλον του, αγανάκτησης για τους κακούς χειρισμούς αλλά και ελπίδας ότι μπορεί κάτι να αλλάξει.

Αυτός είναι ο χώρος που ανήκει το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού λαού και το μεγαλύτερο κομμάτι θα επιλέξει να μην προσέλθει στις κάλπες γιατί δεν τον εκπροσωπεί κανένα κόμμα, το κομμάτι για αλλαγή έχει επιλέξει το ΣΥΡΙΖΑ και «Το ποτάμι», ενώ οι αγανακτισμένοι και οι εξοργισμένοι θα κατευθυνθούν προς τη Χρυσή Αυγή, που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ειδικά από τον λανθασμένο χειρισμό αντιμετώπισης του φαινομένου, που έδειξαν οι πολιτικοί αρχηγοί. Ο χώρος που κινούνται οι άνθρωποι που διακατέχονται από ανάμεικτα συναισθήματα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο χώρος των σιωπηλών ψηφοφόρων που θα τοποθετηθούν κατευθείαν στην κάλπη.

Ο ηγέτης που θα αναπτύξει πολυδιάστατο λόγο που θα έχει ως κύριο χαρακτηριστικό του την ελπίδα και την αλλαγή στην Ελληνική κοινωνία είναι αυτός που θα κερδίσει το κρίσιμο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας. Η νεολαία που αποτελεί το κύριο κομμάτι της δεν πείθεται από λόγια και πράξεις του παρελθόντος. Θέλει την σύγκρουση, την διεκδίκηση αλλά και την ομαλή μετάβαση σε μια κατάσταση που θα της εξασφαλίσει το ευ ζην και ένα καλύτερο αύριο με αποδείξεις. Γνωρίζουν ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει θαύματα, αλλά θέλουν να ακολουθήσει μια σταθερή πορεία που θα εξασφαλίζουν τα απαραίτητα. Μια δουλειά, ασφάλεια και προοπτικές για ένα σταθερό και σίγουρο μέλλον.
Οι σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί που μέσα στον επόμενο χρονικό διάστημα, τους επόμενους 12 μήνες θα κληθούν να ζητήσουν την ψήφο θα πρέπει να εξομαλύνουν τον λόγο και τη ρητορική τους, να αποφύγουν τα άκρα και των δύο πλευρών και να μιλήσουν με τη γλώσσα της κοινωνίας και τις απαιτήσεις της. Τότε θα κερδίσουν και την εμπιστοσύνη τους. Η αλήθεια είναι ότι αποτελεί δύσκολο εγχείρημα για τους ήδη δοκιμασμένους να αλλάξουν τη ρητορική τους. Για να μπορέσει να σταθεί η συγκυβέρνηση, αν τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών δεν είναι ικανοποιητικά, θα πρέπει να προβεί σε ανασύσταση της ηγετικής ομάδας, όσο και αν είναι επιβλαβές για το πρόσωπο του κ. Αντώνη Σαμαρά.
Από εκεί και πέρα το επόμενο μεγάλο κρίσιμο κομμάτι θα είναι η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μέχρι τότε το διακύβευμα είναι η κατάκτηση του άλλοτε μεσαίου χώρου που θα καθορίσει την μελλοντική κυβέρνηση…