Ο απαισιόδοξος άνθρωπος αν δει στο πεζοδρόμιο 5 σεντς θα σκεφτεί πόσο άτυχος είναι επειδή το κέρμα δεν του αλλάζει τη ζωή. Θα το αφήσει εκεί που το βλέπει. Ο αισιόδοξος αντιθέτως θα χαμογελάσει, θα σκύψει για να το μαζέψει και θα σκεφτεί ότι αν κάθε μέρα βρίσκει ένα κέρμα, στο τέλος του μήνα θα μπορεί να αγοράσει κουλούρι, στο τέλος του χρόνου θα επενδύσει σε ταβλά με κουλούρια. Η ονειροπόληση θα καταλήξει στον φούρνο που τα ψήνει οπότε εμφανίζονται μορφές συνεργατών με σοβαρό κεφάλαιο.
Ο Γιάννης Στουρνάρας βρήκε το δικό του τυχερό κέρμα σε μορφή ομολόγου. Δεν θέλουμε να υποτιμήσουμε την εθνική επιτυχία της εξόδου στις αγορές αλλά τα 2,5 δισ. ευρώ που θα αντληθούν από την πενταετή ομολογιακή έκδοση είναι ελάχιστα, δεν φέρνουν τα πάνω κάτω στην οικονομία. Δεν αλλάζει η καθημερινότητα κανενός, δεν μπορούν να ελπίζουν σε κάτι οι επιχειρηματίες όμως οι παράγοντες της αγοράς και της πολιτικής θεωρούν την εξέλιξη θετική έστω κι αν έχει συμβολικό χαρακτήρα έστω αν συνδέεται με το εύχαρες κλίμα που καλλιεργείται προεκλογικά. Οπως επισημαίνει πρώην υπουργός «το ψυχολογικό έχει πραγματικές επιπτώσεις».
Τι θα γίνουν αυτά τα 2,5 δισ. ευρώ; Μα δεν τα χρειάζεται ο Γιάννης Στουρνάρας. Δεν βγήκε στις αγορές για να βρει τα λεφτά, δεν είναι αυτό που έχει σημασία. Το όλο ζήτημα ήταν η ανάκτηση της αξιοπιστίας και η άρση του αποκλεισμού από το παγκόσμιου χρηματοπιστωτικό παίγνιο. Το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε δημιουργεί ντελίριο χαράς. Πάνε όλα καλά αλλά όχι τόσο καλά ώστε να πει η Ελλάδα ότι θα σταθεί στα πόδια της. Δεν είναι σε θέση να κλείσει την πόρτα στα μούτρα της τρόικας_ ειδικότερα στα μούτρα της κεντρικής τράπεζας. Ένα επιπλέον προβληματάκι είναι ότι η ταμειακή εξυπηρέτηση που γίνεται, θα πληρωθεί ακριβά. Αλλά θα υπάρχει πενταετής καλή ψυχολογία. Η ψυχολογία της πεντάρας.