Είναι γνωστό πως αν δεν σπάσεις αβγά αποκλείεται να κάνεις ομελέτα. Είναι εξίσου προφανές όμως πως όσες ομελέτες κι αν χαλάσεις αποκλείεται ποτέ να κάνεις αβγά.
Το πολύ-πολύ να μείνεις νηστικός.
Αυτό το απλό «θεώρημα της ομελέτας» θα μπορούσε να απασχολήσει όσους (για προσωπικούς ή άλλους λόγους…)
επιχειρούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να μεθοδεύσουν την ανατροπή της κυβέρνησης με κίνδυνο να αποσταθεροποιήσουν την πορεία της χώρας.
Δεν θα σταθώ στα κίνητρα, στις φιλοδοξίες ή στις σκοπιμότητες του καθενός. Για την οικονομία της συζήτησης θα τα θεωρήσω όλα νόμιμα και θεμιτά.
Διατρέχουν όμως τον ίδιο κίνδυνο. Και να χαλάσουν την ομελέτα και να μην κάνουν αβγά και να μείνουμε όλοι νηστικοί.
Η αξία του θεωρήματος έχει επιβεβαιωθεί εμπειρικά από την περίπτωση της ΔΗΜΑΡ.
Για λόγους που κανείς δεν κατάλαβε με σαφήνεια, ο Φ. Κουβέλης αποφάσισε να χαλάσει την ομελέτα μιας κυβέρνησης τρικομματικής συνεργασίας.
Αυτό βεβαίως δεν βοήθησε τη ΔΗΜΑΡ να αβγατίσει τα αβγά της, το αντίθετο. Παρά την επιστράτευση των «ορφανών του Γιώργου», κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στα προγνωστικά των ευρωεκλογών.
Την ίδια στιγμή που κινδυνεύσαμε όλοι να μείνουμε νηστικοί –πράγμα που θα είχε αναμφισβήτητα συμβεί αν ο Βενιζέλος δεν είχε επιμείνει στη συμμετοχή του ΠαΣοΚ στην ίδια κυβέρνηση με τον Σαμαρά…
Οι επόμενοι υποψήφιοι να επιβεβαιώσουν το «θεώρημα της ομελέτας» είναι διάφοροι παράγοντες στο ΠαΣοΚ που φοβούνται ότι τους ξεπέρασε η ζωή ή που αισθάνονται ότι η πολιτική σταθερότητα είναι «δυσανάλογα» μεγάλο βάρος για τις πλάτες τους.
Ακόμη και ο άνθρωπος που πρωταγωνίστησε στην κρίση, ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, δήλωσε εσχάτως πως από την αρχή της κρίσης οι βουλευτές του ΠαΣοΚ «σήκωσαν και σηκώνουν ένα βάρος που δεν τους αναλογεί». Δηλαδή πώς το μέτρησε και το βρήκε πολύ ή λίγο;
Ο Παπανδρέου όμως δεν είναι ο μόνος που χαϊδεύει τα αφτιά των ακροατών του σε μια εκστρατεία προσωπικής επιβεβαίωσης.
Είναι αρκετοί στο ΠαΣοΚ που ψάχνουν «κάτι άλλο» ή, για να το πω πιο ωμά, που προσδοκούν τη νεκρανάσταση των ιδίων μέσα από «έναν άλλο Σαμαρά». Μόνο που μετά τον Σαμαρά δεν υπάρχει σήμερα «άλλος, καλύτερος Σαμαράς», υπάρχει μόνο ο Τσίπρας. Δυστυχώς, να προσθέσω…
Πίσω από τις σκέψεις αυτές (όπως και πέρυσι με τη ΔΗΜΑΡ) διαγράφεται η ψευδαίσθηση ότι η χώρα μπορεί να βρει ένα διαφορετικό σημείο πολιτικής ισορροπίας από το σημερινό.
Ενα σημείο το οποίο θα διασφαλίζει ταυτοχρόνως και με κάποιον μαγικό τρόπο την ιδεολογική καθαρότητα του καθενός, την πολιτική σκοπιμότητα όλων, την ευημερία του λαού και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας –ακόμη και μια «επιστροφή στο 2009» για μερικούς…
Ε λοιπόν, τέτοιο σημείο δεν υπάρχει. Και δεν πρόκειται να υπάρξει όσο δεν διασφαλιστούν τα δύο τελευταία σκέλη του μαγικού ζητούμενου: η ευημερία του λαού με την επιστροφή στην ανάπτυξη και η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας με μια ομαλή έξοδο από το Μνημόνιο.
Λυπάμαι λοιπόν, αλλά όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο κοροϊδεύει την κοινωνία –ή, για να χρησιμοποιήσω το θεώρημά μου, υπόσχεται ότι θα φτιάξει αβγά από ομελέτα…
Ασφαλώς ο καθένας δικαιούται να το δοκιμάσει αλλά το πιθανότερο είναι ότι το μόνο που θα καταφέρει είναι να μείνουμε όλοι νηστικοί.
Τζάμπα αγωνιστές!..
Στον Σύλλογο Καθηγητών ΕΜΠ, δύο αριστερές παρατάξεις αρνήθηκαν να δηλώσουν τις ημέρες απεργίας ώστε να περικοπούν αναλόγως οι αποδοχές των απεργών –όπως ζήτησε ο πρύτανης και ορίζει ο νόμος για όλους ανεξαιρέτως τους έλληνες πολίτες…
Μίλησαν για «κυνήγι μαγισσών». Για «προσπάθεια τρομοκράτησης». Για «παραβίαση των δικαιωμάτων συμμετοχής σε απεργιακές κινητοποιήσεις και ελεύθερης συνδικαλιστικής έκφρασης».
Για να είμαι ειλικρινής, δεν κατάλαβα ποιος τους εμπόδισε να απεργούν και να εκφράζονται ελεύθερα. Τους είπαν απλώς ότι δεν γίνεται και να απεργούν και να πληρώνονται –από το Δημόσιο εναντίον του οποίου απεργούν!
Οχι μόνο επειδή έτσι ορίζει ο νόμος. Αλλά κι επειδή δωρεάν αγώνες κάνουν μόνο οι τζάμπα μάγκες!

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ