Αρκετά μας έχει κουράσει η παρεμβατικότητα του κράτους σε ότι αφορά το τραπεζικό σύστημα της χώρας και συνάμα μας στοίχισε πάρα πολλά δισεκατομμύρια στην οικονομία και το χρέος. Οι παρεμβάσεις των κυβερνώντων την προηγούμενη 20ετία οδήγησαν το τραπεζικό σύστημα σε πλήρη αστάθεια με αποτέλεσμα οι Έλληνες να στερηθούν ενός αξιόπιστου συστήματος, που αν λειτουργούσε χωρίς τον «μπάστακα» του κράτους να είχαμε αποφύγει ένα μεγάλο μέρος της κρίσης.
Φτάσαμε σήμερα στο μεγάλο ζητούμενο που είναι η καταπολέμηση των προβλημάτων και δυσλειτουργιών της κρίσης και την πολυπόθητη ανάπτυξη. Μπορεί όμως μια χώρα να κάνει βήματα προόδου χωρίς να έχει ένα σοβαρό και ανταγωνιστικό τραπεζικό σύστημα; Στην περίπτωση της Ελλάδας, αν η πολιτική ηγεσία, που διαχρονικά ευθύνεται για την χειραγώγηση των τραπεζών, δεν αφήσει την ελεύθερη οικονομία και την αγορά να δουλέψει, δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα. Ίσως είναι υψηλότερος ο στόχος που πρέπει να θέσει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά σχετικά με την χειραφέτηση του τραπεζικού συστήματος, υψηλότερος στόχος ακόμη και από την έξοδο της χώρας στις αγορές.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών κόστισε ακριβά στους Έλληνες πολίτες. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να πει ότι υπάρχει κατάφορη αδικία σε σχέση με άλλες επιχειρήσεις που αδικήθηκαν την προηγούμενη περίοδο. Όμως η Ελληνική οικονομία πρέπει να ανακάμψει και μάλιστα, πρέπει να δοθεί ρευστότητα στις επιχειρήσεις άμεσα για να αρχίσει να δουλεύει η αλυσίδα και όλη η παραγωγή.
Μέσα στο επόμενο εξάμηνο πρέπει να έχουν γίνει οι κατάλληλες διεργασίες για τον ανασχεδιασμό της πολιτικής των τραπεζών στην Ελλάδα, με το κράτος βοηθό και αρωγό για στρατηγικές επενδύσεις και απλοποίηση του φορολογικού καθεστώτος με άμεση ελάφρυνση βαρών. Ως προς τα «κόκκινα δάνεια» είναι θεμιτό και προς των συμφέρον της χώρας και του τραπεζικού συστήματος να μην εμπλακούν ξένες εταιρείες και συμφέροντα, γιατί είναι ένας σοβαρός λόγος για την απώλεια εμπιστοσύνης της Ελληνικής κοινωνίας ως προς το τραπεζικό σύστημα.
Η λέξη εμπιστοσύνη είναι ίσως το σημαντικότερο ζήτημα που πρέπει να κερδίσουν οι εναπομείνασες Ελληνικές τράπεζες. Γιατί θα πρέπει να υπάρξει συνέχεια και συνεργασία με την κοινωνία που έχει υποφέρει και πλέον δεν έχει την τόλμη να προχωρήσει σε σχεδιασμούς και κινήσεις για την τόνωση της αγοράς και της επιχειρηματικότητας. Δεν θα επιλέξει να επενδύσει, έστω και με ένα στεγαστικό δάνειο για να κατασκευάσει ένα σπίτι.
Οι τράπεζες για να συνεχίσουν την πορείας τους πρέπει να αναδείξουν το κοινωνικό τους πρόσωπο και αυτό θα γίνει μόνο με την ενθάρρυνση των δανειοληπτών με μέτρα που θα τους βοηθήσουν να αποπληρώσουν τα σημερινά δάνεια χωρίς το φόβο μήπως χάσουν την περιουσία τους.