Προφανώς η κοινή γνώμη επικροτεί τους χειρισμούς του κ. Αντ. Σαμαρά στις σχέσεις της Ελλάδας με την τρόικα. Ο Πρωθυπουργός επέλεξε επτάμηνη κωλυσιεργία στις διαπραγματεύσεις με το σκεπτικό ότι σε προεκλογική περίοδο και εν μέσω προεδρίας οι Ευρωπαίοι δεν θα εκβιάσουν μέχρι τέλους μια κυβέρνηση που εξασφαλίζει το ελάχιστο πλεόνασμα για να καταβάλλει μόνη της μισθούς και συντάξεις. Και επιβεβαιώθηκε. Το πρωθυπουργικό επιτελείο προσδοκά ένα δίμηνο γεμάτο «καλές ειδήσεις» που θα καταλήξει στη διάψευση των προσδοκιών του ΣΥΡΙΖΑ για «κύμα ανατροπής». Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι τόσο απλά.
Κατ’ αρχήν, η Νέα Δημοκρατία κινδυνεύει να τεθεί εκτός δεύτερου γύρου στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, στην Περιφέρεια Αττικής. Σε αυτή την περίπτωση η φυσική τάση ενίσχυσης της αποχής τη δεύτερη Κυριακή θα είναι ισχυρότερη μεταξύ των ψηφοφόρων της ΝΔ, κάτι που θα αποδυναμώσει το ποσοστό του κόμματος στις ευρωεκλογές. Δεύτερον, η κυβερνητική πολιτική γεννά ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς η ηρεμία συνοδεύεται από απαισιοδοξία. Φαίνεται ότι ο κ. Σαμαράς θα ανταμειφθεί για τη συμβολή του στη σταθερότητα, ενώ ο κ. Βενιζέλος μάλλον θα επωμιστεί ολόκληρο το τίμημα της κόπωσης από την τετραετή περιπέτεια. Η ενδεχόμενη εκλογική εξαφάνιση της «πολιτικής φραπελιάς» του κ. Βενιζέλου θα περιορίσει τη διάθεση του Μεγάρου Μαξίμου για πανηγυρισμούς ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που η ΝΔ νικήσει στις ευρωεκλογές.
Τέλος, ακόμη και στις εκλογές του 2000, η ευφορία της αστικής τάξης για την επερχόμενη ένταξη στην ΟΝΕ δεν εμπόδισε μια κοινή γνώμη με έντονη μεταρρυθμιστική δυσθυμία να οδηγήσει τη ΝΔ μόλις 35.000 ψήφους από την εξουσία. Σήμερα, με εκρηκτική ανεργία και πρωτοφανή φτώχεια, είναι απίθανο η δυσαρέσκεια να εκφραστεί μόνο μέσα από τις boutique μιας light Κεντροαριστεράς. Κατά συνέπεια, ο κ. Σαμαράς δεν αποκλείεται να προστεθεί στην ολιγομελή ομάδα ικανών πρωθυπουργών που οι ψηφοφόροι θα επικρίνουν χωρίς να απορρίψουν και θα απειλήσουν χωρίς να τιμωρήσουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
