Πράγματι στην Κριμαία παραβιάστηκαν πολλά απ’ όσα το διεθνές δίκαιο προβλέπει. Και η άνεση με την οποία συντελέστηκαν –ταυτόχρονα στρατιωτική και επικοινωνιακή –δεν είναι καλός οιωνός για όσα και στο μέλλον μπορεί να επισυμβούν.
Σπάνια όμως μια παραβίαση είναι εφικτή και κυρίως ανεκτή αν δεν υποστηρίζεται από την προϋπόθεση και την αίσθηση ότι εκείνος που θα διαμαρτυρηθεί για ό,τι θα επιχειρηθεί δεν δικαιούται να το κάνει επειδή αυτός ο ίδιος σε άλλη περίπτωση ανάλογη διάλυση προκάλεσε. Οταν, δηλαδή, είναι ιδιαίτερα υπεύθυνος (και δεν είναι ένας) για όσα συνέβησαν στη Γιουγκοσλαβία πριν από λίγα χρόνια. Γιατί τότε εκεί είναι που ιδρύθηκε το επεμβατικό προηγούμενο κρατικής διάσπασης.
Πέρα όμως από τις ορατές συνέπειες των γεγονότων της Κριμαίας, ματαιώνεται για ακόμη μία φορά και κάτι άλλο: η ελπίδα της πολυεθνικής συγκατοίκησης και κατ’ επέκταση και της πολυπολιτισμικότητας. Ετσι, αν μέσα σε ένα κράτος κατοικούν πληθυσμοί οι οποίοι ιστορικά και καταγωγικά ανήκουν σε ένα παρακείμενο, αυτοί θα μπορούν μαζί με το έδαφός τους να προσκυρωθούν στο τελευταίο.
Μια τέτοια εξέλιξη όμως, αν τη συνηθίσουμε, όχι μόνο την ειρήνη διαρκώς θα απειλεί αλλά και το όνειρο ότι οι ετερότητες φέρνουν για όλους πλούτο πολιτισμού για μία ακόμη φορά θα έχουμε «σκοτώσει».
Ο κ. Γιάννης Μεταξάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
