Την παραμονή της αναχώρησής του για το Παρίσι και το Βερολίνο ο 39χρονος κεντροαριστερός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι είχε εξαγγείλει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ύψους 90 δισ. ευρώ με δύο στόχους: την αναθέρμανση της οικονομίας, η οποία το 2013 υπέστη ύφεση 1,8%, και την επιδότηση 10 εκατομμυρίων Ιταλών με εισόδημα κάτω των 25.000 ευρώ.
Πολλοί έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν «παραμυθά» και «μαθητευόμενο μάγο» και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν απέκρυψε τη διαφωνία της, ενώ όχι και λίγοι θεωρούσαν βέβαιη τη διαφωνία της Γερμανίας.
Ο Ρέντσι όμως είχε σχέδιο και επιχειρήματα.
Πρώτη κίνησή του ήταν να αλλάξει δρομολόγιο. Από το 1977 έχουν καθιερωθεί ετήσιες κυβερνητικές διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο χωρών. Στα 37 χρόνια από τότε έχουν μετάσχει 18 ιταλοί πρωθυπουργοί και μόνο τέσσερις καγκελάριοι!
Δεν μετέβη απευθείας στο Βερολίνο, όπως οι προκάτοχοί του. Πέρασε από το Παρίσι για να αποσπάσει και την υποστήριξη του γάλλου προέδρου στο δόγμα «μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή». Δεν ήταν και δύσκολο, με δεδομένο ότι και η Γαλλία αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και ένα έλλειμμα που πλησιάζει το 4%.
Από το Παρίσι έφθασε στο Βερολίνο με σύμμαχο τον Φρανσουά Ολάντ αλλά και με σοβαρά οικονομικά και πολιτικά επιχειρήματα.
Τα οικονομικά. Πρώτον, η Ιταλία θα τηρήσει τις υποχρεώσεις της έναντι της ΕΕ και του Συμφώνου Σταθερότητας. Δεύτερον, με επιβράδυνση της οικονομίας το ζητούμενο δεν είναι το πρωτογενές πλεόνασμα και συνεπώς το έλλειμμα της Ιταλίας από 2,6% μπορεί να φθάσει στο όριο του 3%. Τρίτον, το δημόσιο χρέος (132%) θα μειωθεί μόνο με αύξηση του ΑΕΠ. Τέταρτον –στη γραμμή της Μέρκελ -, ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας για να δοθούν μεγαλύτερες ευκαιρίες στους νέους (40% την Ιταλία).
Τα πολιτικά επιχειρήματα. Το πρόγραμμά του έχει ως αντίτιμο την πολιτική σταθερότητα στην Ιταλία και στην Ευρώπη και κάθε ψήφο που χάνει ο Γκρίλο και κερδίζει το Δημοκρατικό Κόμμα είναι κέρδος και για την Ευρώπη. Αυτά δημόσια και στο «αφτί» η δήλωση ότι είναι αποφασισμένος να συγκρουστεί με την παλιά ελίτ της ιταλικής Κεντροαριστεράς. Και ακόμη ότι με την αναθέρμανση της ιταλικής οικονομίας αυξάνονται και οι εισαγωγές γερμανικών προϊόντων…
Η συνταγή αποδείχθηκε ελκυστική και παραδειγματική. Η καγκελάριος Μέρκελ δήλωσε «ιδιαίτερα ενθουσιασμένη» από το πακέτο μέτρων του Ρέντσι και ότι «δεν βλέπει διαφορές» αφού η ιταλική κυβέρνηση θα τηρήσει το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Είναι ίσως μια καλή αρχή για αλλαγή πορείας της Ευρώπης αλλά και μάθημα σοβαρής διαπραγμάτευσης.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει πλέον σοβαρά επιχειρήματα –το πρωτογενές πλεόνασμα και το κλείσιμο των διαπραγματεύσεων με την τρόικα –για να κλείσει οριστικά και το κεφάλαιο της λιτότητας και να διαπραγματευθεί τη βιωσιμότητα του χρέους.
Και η αριστερόστροφη αξιωματική αντιπολίτευση, που διακηρύσσει τη μεγάλη ανατροπή αν ο λαός τής εμπιστευθεί τη διακυβέρνηση, ας μελετήσει προσεκτικά τη στρατηγική του κεντροαριστερού ιταλού πρωθυπουργού που έχει ως βασικό άξονα την τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Εκτός αν αναζητήσει λύση του χρέους και μέτρα για ανάκαμψη της οικονομίας εκτός της ΕΕ…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
