Η τιμή του Χατζηδάκη

Φανταζόμαστε τον υπουργό Χατζηδάκη να μαλλιοτραβιέται με μέλη της τρόικας για θέματα ανταγωνισμού και ιδιαίτερα για τις ειδολογικές κατατάξεις του γάλακτος (ημέρας, δύο ημερών, τριών ημερών, αγελάδας, κατσίκας, βουβαλιού κτλ.), όπως επίσης και του βιβλίου (λογοτεχνία, δοκίμιο, μυθιστορηματική βιογραφία, απομνημόνευμα κτλ.), ώστε να απελευθερωθούν οι τιμές τους, να μειωθούν δραστικά και να γίνει ο ανταγωνισμός υγιέστερος προς όφελος του χειμαζόμενου έλληνα πολίτη. Η κακή τρόικα ήθελε να καταργηθεί κάθε κανονιστικός περιορισμός. αλλά ο ευαίσθητος, φιλέρευνος, διανοούμενος, φιλαναγνώστης, φίλος του ολόφρεσκου γάλακτος κτλ. υπουργός έδωσε τέτοια μάχη, σώμα με σώμα αλλά και επιχείρημα με επιχείρημα (άλλωστε είχε και την… εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ), που τελικά διέσωσε και προστάτευσε ως κόρην οφθαλμού τόσο το «γάλα ημέρας» όσο και το λογοτεχνικό βιβλίο. Ετσι στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης που θα εισαχθεί προς ψήφιση στη Βουλή τις επόμενες ημέρες οι εθνικοί αντιπρόσωποι θα κληθούν να υπερψηφίσουν της κατάργηση της ενιαίας τιμής σε όλα τα βιβλία εκτός των λογοτεχνικών και φυσικά την κατοχύρωση ως ιδιαίτερης κατηγορίας του γάλακτος ημέρας. Ασφαλώς μια σημαντική υποχώρηση της τρόικας που οφείλεται στο σθένος του υπουργού Χατζηδάκη και των ελλήνων διαπραγματευτών. Μαθαίνουμε ότι τώρα το υπουργείο Ανάπτυξης ετοιμάζει ειδική επιτροπή εμπειρογνωμόνων που θα καθορίσουν τα κριτήρια επί τη βάσει των οποίων ένα βιβλίο θα θεωρείται λογοτεχνικό ή μη ώστε να μη νοθευτεί ο ανταγωνισμός. Τους προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός πού θα κατατάξουν μια μυθιστορηματική βιογραφία, ένα λογοτεχνικό δοκίμιο, μια αυτοβιογραφική μαρτυρία ή ένα μεταμοντέρνο μυθιστόρημα που αποτελείται μόνο από μαθηματικούς τύπους.

Και για να σοβαρευτούμε, θα θεωρούσα πολύ πιο ορθολογικό να αντιμετωπιστεί το βιβλίο ως ένα ψυχρό προϊόν παρά να ορίζεται διά νόμου η λογοτεχνικότητα ή μη ενός βιβλίου. Προφανώς το υπουργείο θέλει να πει στους εκδότες «πάρτε και εσείς κάτι και σκάστε». Ετσι κι αλλιώς τα τελευταία τρία χρόνια οι εκδότες μέσα από τα παζάρια (μπαζάρ), τα ξεπουλήματα κτλ. προετοίμασαν το έδαφος για την κατάργηση της ενιαίας τιμής, έστω και με αυτόν τον μπάσταρδο τρόπο.