Στις 30 Μαρτίου διεξάγονται στην Τουρκία τοπικές εκλογές, οι οποίες θα αποτελέσουν κατά κοινή εκτίμηση πρόκριμα για το πολιτικό μέλλον του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Γεγονός είναι ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός έχει εισέλθει σε καθοδική πορεία.
Το κύρος του έχει πληγεί μετά το κύμα των μαζικών διαμαρτυριών που ξεκίνησαν πέρυσι το καλοκαίρι στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης και τις αποκαλύψεις για διαφθορά που ακολούθησαν λίγους μήνες αργότερα. Αλλά και στο εξωτερικό, ο Ερντογάν δεν απολαμβάνει πλέον καθεστώς προνομιακού συνομιλητή έναντι των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Το μέγεθος της εκλογικής φθοράς του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης που θα καταγράψουν οι κάλπες θα κρίνει και την ταχύτητα πτώσης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές έχουν διπλή ανάγνωση.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά του ΑΚΡ αναμένεται να κινηθούν στην κλίμακα του 38-42%. Συγκριτικά με τις βουλευτικές εκλογές του 2011, που το ΑΚΡ έλαβε 49%, η εξέλιξη αυτή ερμηνεύεται ως μία σημαντική πτώση. Οι εκλογές της 30ης Μαρτίου όμως είναι τοπικές και όχι βουλευτικές. Στις προηγούμενες τοπικές εκλογές, το 2009, οι υποψήφιοι του ΑΚΡ συγκέντρωσαν το 38% των ψήφων. Εάν κατορθώσει να κινηθεί και στις εκλογές αυτές σε αυτό το όριο και με δεδομένο το βάρος της κοινωνικής αντίδρασης του προηγούμενου διαστήματος, ασφαλώς δεν μπορεί να γίνει λόγος για ήττα και ο Ερντογάν θα κερδίσει πολιτικό χρόνο για να ανακόψει την ταχύτητα της καθοδικής του πορεία.
Εκείνο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε απότομη κατάρρευση την εκλογική δύναμη του Ερντογάν είναι ο κίνδυνος να μετατραπεί η πολιτική αστάθεια σε οικονομική, να αισθανθεί δηλαδή η εκλογική βάση του ΑΚΡ τις συνέπειες της πολιτικής αναταραχής στην τσέπη της. Προς το παρόν δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο, παρά την σημαντική διολίσθηση της αξίας της τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου και του ευρώ.
Σε επίπεδο πολιτικών εντυπώσεων στις μεγάλες πόλεις, το ΑΚΡ φαίνεται ότι θα κρατήσει το προπύργιό του στο δήμο της Κωνσταντινούπολης, καθώς σύμφωνα με τις έως τώρα ενδείξεις καταγράφει σημαντικό προβάδισμα έναντι του υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), που δύσκολα ανατρέπεται. Αντιθέτως η Σμύρνη προβλέπεται ότι θα παραμείνει προπύργιο κεμαλιστών και το Ντιγιάρμπακιρ του Κούρδου υποψηφίου. Στο δήμο της Αγκυρας ωστόσο η μάχη είναι αμφίρροπη και δεν αποκλείεται η ήττα του ΑΚΡ και η επιστροφή στην τουρκική πρωτεύουσα των κεμαλιστών του CHP έπειτα από σχεδόν δύο δεκαετίες.
Μεταξύ των ιδιαιτεροτήτων αυτής της εκλογικής αναμέτρησης πρέπει να αναφερθεί και η αναμενόμενη επανεμφάνιση στο πολιτικό προσκήνιο των Γκρίζων Λύκων του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ), ιδιαίτερα στην Ανατολία.
Επίσης, είναι η πρώτη φορά που το ισλαμικό κίνημα κατέρχεται σε εκλογές τόσο διχασμένο, με το ΑΚΡ να μην διαθέτει πλέον τη στήριξη της θρησκευτικής αδελφότητας «Χιζμέτ» του ιεροκήρυκα Φετχουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος έχει σημαντική επιρροή στη δημόσια διοίκηση, την αστυνομία και το λεγόμενο ισλαμικό κεφάλαιο.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, τέλος, η στάση του κουρδικού κινήματος. Χωρίς να εκφράζει ανοικτή στήριξη προς τον Ερντογάν, στην πολιτικά δύσκολη αυτή περίοδο, αποφεύγει να ανεβάσει τους τόνους, έχει αναστείλει κάθε δυναμική ένοπλη δράση και, παρά τη δυστοκία που παρατηρείται εκ μέρους της Αγκυρας στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων για την επίλυση του Κουρδικού, δείχνει να παραμένει πιστό στην ειρηνευτική διαδικασία, γεγονός που ερμηνεύεται ως παροχή ζωτικού χώρου προς τον Ερντογάν.
Αστάθμητος παράγοντας για το πολιτικό μέλλον του τούρκου πρωθυπουργού παραμένει το ενδεχόμενο να υπάρξουν, στις λίγες ημέρες που μένουν μέχρι τις κάλπες, και άλλες αποκαλύψεις σκανδάλων.
Αλλά κι αν όλα κυλήσουν ομαλά για τον ίδιο, τον περιμένει ο σκόπελος των προεδρικών εκλογών το καλοκαίρι.
