Σε συναγερμό βρίσκονται τα κόμματα της συγκυβέρνησης για το αποτέλεσμα των ερχόμενων Ευρωεκλογών, διότι είναι καθοριστικό για το μέλλον της.
Είναι βέβαιο ότι οι προσδοκίες είναι πολύ χαμηλές και όλοι υπολογίζουν ότι τα ποσοστά θα είναι χειρότερα από αυτά των εκλογών του Μαΐου του 2012, λογικό λόγω της διετούς σκληρής λιτότητας και των μέτρων που έχουν επιβληθεί. Αυτό που σκέφτονται στη Νέα Δημοκρατία είναι η επόμενη μέρα. Το σχέδιο για δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού πόλου που θα βασίζεται στις αρχές της δεξιάς το είχαμε αναφέρει εδώ και καιρό και φαίνεται ότι το ενστερνίζεται ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Όμως το λάθος είναι η ονομασία.
Το όνομα «συναγερμός» έχει τρία μειονεκτήματα. Πρώτο μειονέκτημα είναι ότι παραπέμπει σε μια ετοιμοπόλεμη κατάσταση, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, την ώρα που ο κόσμος θέλει ηρεμία και νηφαλιότητα στην πολιτική ζωή, που αποβλέπει σε μια σταθερότητα και όχι σε συναγερμού. Δεύτερο χρησιμοποιεί στοιχείο από τον «Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό» κάτι που θα παραπέμπει άμεσα και έμμεσα στο κόμμα του κ. Καρατζαφέρη και τρίτο είναι ένα όνομα που χρησιμοποιήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 από τον Παπάγο, που δεν θα βρει καμία απήχηση σε ανθρώπου κάτω των 75 ετών, δηλαδή είναι πολύ παλιομοδίτικο με λίγα λόγια.
Όσον αφορά το «Νέα Ελλάδα» νομίζω ότι θα ήταν η καλύτερη επιλογή ονομασίας, αφού θα μπορούσε να περικλείει ανθρώπους από όλο το ιδεολογικό φάσμα, αρκεί ο κ. Σαμαράς να μπορεί να πρεσβεύσει ο κ. Σαμαράς το νέο, κάτι που προϋποθέτει την πλήρη έξοδο από τη μεταπολίτευση και τις γάγγραινες του παρελθόντος που σημαίνει απαλλαγή από το Μνημόνιο και τα δεινά του.
Για να μπορέσει να αντιστρέψει το κλίμα η κυβέρνηση θα προσπαθήσει τους επόμενους δύο μήνες που μένουν για τις Ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές να αντιστρέψει το κλίμα. Η επίτευξη συμφωνίας με την τρόικα, η ελαφρύνσεις που σχεδιάζονται για τους μικρομεσαίους, το πρωτογενές πλεόνασμα που θα μοιραστεί, η αποκατάσταση των σχέσεων με τους ένστολους και η έξοδος στις αγορές με την εξομάλυνση του τραπεζικού χώρου, είναι τα επικοινωνιακά όπλα της κυβέρνησης απέναντι στον καταιγισμό των δύο τελευταίων ετών.
Θεωρώ βέβαιο ότι η χώρα θα βγει στις αγορές, θα μπορέσει όμως να σταθεί στα πόδια της και η κυβέρνηση στο ύψος των περιστάσεων; Το ζήτημα είναι όχι μόνο να βγει αλλά και να παραμείνει και αν ο κ. Σαμαράς δεν πάρει σοβαρές αποφάσεις για να αναδιαρθρώσει την πολιτική του και το ίδιο του το κόμμα δεν θα μπορέσει να αντέξει στις πιέσεις με αποτέλεσμα να φύγει μέχρι τον επόμενο Ιανουάριο το πολύ από την διακυβέρνηση της χώρας και να προκηρυχθούν εκλογές.
Γιʼ αυτό το λόγο ότι και αν πράξει από εδώ και μπρος πρέπει να είναι βασισμένο στις μελλοντικές εξελίξεις και όχι στα φαντάσματα του παρελθόντος. Οφείλει να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη και τις επενδύσεις και όχι στις άκρατες και στείρες ιδιωτικοποιήσεις και τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλουν κάποιοι καρεκλοκένταυροι της Ευρώπης.
