Το όνειρο των Μεσογειακών αγώνων για το δίπολο Βόλου –Λάρισας τείνει να γίνει εφιάλτης τουλάχιστο για μία από τις δύο πόλεις σε ότι αφορά τις αθλητικές τους υποδομές.

Το κλειστό της Νεάπολης στη Λάρισα, το μεγαλύτερο κλειστό Γυμναστήριο της Θεσσαλίας που κάποτε φιλοξενούσε δύο ομάδες μπάσκετ στην Α-1 και γυναικεία ομάδα βόλεϊ επίσης στην Α-1, μοιάζει έτοιμο να καταρρεύσει, παρατημένο στην εγκατάλειψη, ενώ ακριβώς δίπλα παραδομένο στην ανυποληψία παραμένει άδειο και έρημο το μέχρι πριν δύο χρόνια καμάρι της πόλης, το «ΑΕΛ FC Αρένα».

Προδομένο από την ματαιοδοξία των δημιουργών του και στη συνέχεια τον υποβιβασμό λόγω χρεών της ιστορικής ομάδας της Λάρισας. Ο μικρομεγαλισμός, κατ’ άλλους αρχοντοχωριατισμός, εξέθρεψε φιλόδοξα και μεγαλόπνοα σχέδια για την περιοχή του λεγόμενου αθλητικού πυρήνα Β: Εμπορικά κέντρα που έμειναν στα χαρτιά, εστιατόρια και μπαρ μέσα στο χώρο του γηπέδου που τα σφράγισε η εγκατάλειψη, ξενοδοχεία, ακόμη και για καζίνο γινόταν λόγος.

Ήταν η περίοδος που πανίσχυροι υπουργοί, δήμαρχοι και περιφερειάρχες έδιναν «γη και ύδωρ» στον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΑΕΛ Κωστή Πηλαδάκη, ενώ ακόμη και ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ερχόμενος στην πόλη υποχώρησε μπροστά στις διαδηλώσεις των οργανωμένων φιλάθλων που λειτουργούν πάντα ως πολιορκητικός κριός των προέδρων για να πιέζουν την εκάστοτε εξουσία.

Το project είχε συνδεθεί με τους Μεσογειακούς αγώνες και μετά τη ματαίωσή τους ήρθε η απαξίωση. Συμβάσεις παραχώρησης «φιλέτου» στην μία από τις εισόδους της Λάρισας την Καρδίτσης στην ιδιωτική εταιρεία «γήπεδο Α.Ε.», που οφείλουν να ελεγχθούν, όπως επισημαίνει υποψήφιος δήμαρχος της πόλη.

Το άλλο ιστορικό αθλητικό κέντρο στο Αλκαζάρ, παρά τα σημάδια γήρανσης, εξακολουθεί να υφίσταται. Στο κλειστό βέβαια δεν υπάρχει φως στις τουαλέτες, θέρμανση δεν υπήρξε ποτέ, στο κολυμβητήριο κάθε τρεις και λίγο αθλητές και γονείς διαμαρτύρονται, αλλά τουλάχιστο λειτουργούν. Στο γήπεδο έχουν μεταφερθεί Τύρναβος και ΑΕΛ και ο χώρος απέκτησε και πάλι ζωντάνια. Στο Βόλο τώρα, παρά τις φθορές το πανθεσσαλικό εξακολουθεί να λειτουργεί (το στήριξε η καλή πορεία των δύο ομάδων της πόλης) , το ΕΑΚ στη Νέα Δημητριάδα ανακαινίστηκε και φιλοξενεί πλέον τον Ολυμπιακό.

Το άλλο μεγάλο εμπορικό κέντρο στη Λάρισα, το ΠΑΝΘΕΟΝ σταδιακά ερημώνει, το ΓΑΙΑ στη Φιλιππούπολη κατέβασε ρολά προ 3ετίας, το ίδιο και ο πολυχώρος στη Γιάννουλη, ενώ προς το παρόν στη Νίκαια το εμπορικό κέντρο γύρω από το ΙΚΕΑ εξακολουθεί να λειτουργεί ικανοποιητικά. Σε Τρικαλα και Καρδίτσα το κουφάρι από το μεγαλόπνοο σχέδιο εμπορικού κέντρου στο Αγαντερό, παραμένει μία θλιβερή ανάμνηση μιας από τις μεγαλύτερες «μαύρες τρύπες» στην αγορά της Θεσσαλίας.

Συμπερασματικά οι ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου με τον Ιδιωτικό Τομέα) ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις αθλητικές υποδομές, που μερικές φορές συνδέονταν με εμπορικά κέντρα κατέρρευσαν. Πολεοδομικές αυθαιρεσίες, τοπικοί άρχοντες στην υπηρεσία επιχειρηματικών συμφερόντων, δοσοληψίες σε κλειστές κάμαρες, όλοι συνέργησαν για να υπάρχει αυτή η σημερινή απαξιωτική εικόνα.

Πέρα από τα ολυμπιακά ακίνητα λοιπόν που αραχνιάζουν, παραδομένα στην εγκατάλειψη στην Αθήνα, υπάρχουν και στη Θεσσαλία «μαύρες τρύπες» από συμβάσεις που υπογράφτηκαν νύχτα και αποτελούν θλιβερή ανάμνηση ενός κοντινού παρελθόντος μικρο-διαπλοκής σε βλαχομπαρόκ έκδοση.

Όπως λέει όμως και ο Γουόρεν Μπαφετ, όταν υποχωρήσει η παλίρροια τότε φαίνεται ποιος είναι ξεβράκωτος και δεν φορά μαγιό.