Η πολιτική ιστορία, σύγχρονη και παλαιότερη, γέμει λαθών τα οποία έχουν διαπράξει ακόμη και πολιτικοί ηγέτες που δεν διεκρίνοντο για την ανοησία τους.
Τα λάθη π.χ. του Κωνσταντίνου Καραμανλή ανταγωνίζονται εκείνα του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος, πρέπει να σημειωθεί, παραδεχόταν ευθαρσώς τα λάθη και τις γκάφες του. Αντιθέτως ο Καραμανλής προτιμούσε τη σιωπή.
Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα από την αλυσίδα λαθών του Α. Παπανδρέου είναι επίκαιρα στο μέτρο που η Ιστορία επαναλαμβάνεται.
Ο ιδρυτής του ΠαΣοΚ, μόλις απέκτησε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία (εκλογές, Οκτώβριος 1981), έδωσε εντολή στους συνεργάτες του που είχαν «καταλάβει» (με επικεφαλής τον Γ. Γεννηματά) το υπουργείο Εσωτερικών να αλλάξει ο εκλογικός νόμος και να καταργηθεί ο σταυρός προτιμήσεως για την ανάδειξη των βουλευτών.
Η αλλαγή έγινε, εφαρμόστηκε στις αμέσως επόμενες εκλογές, για να καταργηθεί αθορύβως αμέσως μετά, με μία λιτή φράση του Α. Παπανδρέου στη διάρκεια ενός γεύματος εργασίας ένα μεσημέρι στο Καστρί.
Τώρα, ο σταυρός προτιμήσεως καθιερώθηκε και πάλι, αιφνιδίως, για τις ευρωεκλογές. Οι πολιτικές συνέπειες της αλλαγής αυτής θα εκτιμηθούν αμέσως μετά την ψηφοφορία.
Μετά τις βουλευτικές εκλογές θα κριθεί και η εξαγγελία από ορισμένους περί επερχομένων ριζικών αλλαγών, που υποκρύπτει συχνά απροθυμία συνεργασίας με πολιτικούς άλλων σχηματισμών. Ο πολιτικός απομονωτισμός εδράζεται προφανώς και σε ένα θεώρημα που είχε αναπτύξει ο Α. Παπανδρέου στις παραμονές της μεγάλης νίκης του το 1981. Υποστήριξε τότε ότι η απουσία πεπειραμένων πολιτικών από τις τάξεις του ΠαΣοΚ δεν θα είχε ως συνέπεια μια κακή διακυβέρνηση λόγω απειρίας των στελεχών του κόμματος για ανάληψη κυβερνητικών θέσεων. Η έλλειψη πείρας κατά τον Α. Παπανδρέου ήταν ευχής έργον για να μην παρασυρθούν οι νέοι κυβερνώντες σε ολισθηρούς δρόμους.
Ολοι είδαμε τι έγινε.
Και όλοι μπορούμε να προβλέψουμε τι μπορεί να συμβεί σε αυτόν τον τόπο αν ακουμπήσουν την εξουσία «παγώνια», «κόρακες» και οι «πάπιες» της πολιτικής ζωής.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
