Οι γνωστές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ τείνουν να εξαφανιστούν στη θέση τους όμως μπαίνουν νέες που δεν καταγράφονται με ονόματα, αλλά με συναισθήματα. Αυτά τα συναισθήματα κυριαρχούν σε πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που σκέφτονται σοβαρά τι θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη μέρα των εκλογών, αν μπορέσει και συγκεντρώσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Μπορεί την αυτοδυναμία να τη θέλουν στο ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως και τις πρόωρες εκλογές. Κανένας νοήμων άνθρωπος δεν θα καταδεχόταν να αναλάβει τις τύχες της χώρας μετά από μια πολιτική ή οικονομική αναταραχή.
Γιατί πολύ απλά αν τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης καταποντιστούν στις Ευρωεκλογές, ηθικά τουλάχιστον θα τεθεί ζήτημα αξιοπιστίας της κυβέρνησης και θέμα διεξαγωγής πρόωρών εκλογών μέχρι το Σεπτέμβριο. Το αποτέλεσμα αυτό θα είναι απόρροια της οικονομικής δυσπραγίας της Ελληνικής κοινωνίας, που πολύ δύσκολα θα αλλάξει μετά από μια πολιτική αστάθεια. Κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένος να αναλάβει τα ηνία μια τόσο δύσκολη στιγμή; Και αν έχει τη θέληση, μπορεί να ανταπεξέλθει;
Ο μεν κ. Αλέξης Τσίπρας μπορεί να είναι πρόθυμος, όμως ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε πολλαπλές περιπτώσεις είναι προσκολλημένος σε αγκυλώσεις που θυμίζουν Σοβιετισμό. Η αλήθεια είναι ότι στη συγκυρία που βιώνουμε, ανεξαρτήτως πως φτάσαμε, δεν μπορεί να σταθεί με στιβαρότητα και αποτελεσματικότητα μια κυβέρνησης της Αριστεράς. Θα «Αριστερίσει» στην αρχή και μετά θα αναγκαστεί να συμβαδίσει με σκληρή πολιτική, ανεξάρτητα με το γεγονός της απόσυρσης των εφαρμοστικών νόμων του Μνημονίου.
Δεν είναι δύσκολο για το ΣΥΡΙΖΑ να αποποιηθεί την πολιτική των Μνημονίων. Είναι δύσκολο να ξεπεράσει τα εμπόδια που θα τον οδηγήσουν στη συνέχιση της πολιτικής της λιτότητας που θα εκτροχιάσει τον προγραμματικό του λόγο. Γιατί μπορεί τα Μνημόνια να εξαλειφθούν, δεν θα εκλείψουν όμως η φτώχεια, η ανεργία και η ανέχεια. Και αφού οι προσδοκίες είναι πολλές από τους πολίτες, πολλές θα είναι και οι πρώτες αντιδράσεις που θα λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Έχει χάσει πολύτιμο χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την προετοιμασία και την ωρίμανση των στελεχών σʼ ότι αφορά την διαχείριση σοβαρών ζητημάτων της κυβερνητικής πολιτικής. Γενικά, οι ρυθμοί των διαδικασιών έχει παραμείνει στο ΣΥΡΙΖΑ του 3%, ενώ οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες. Αυτό φάνηκε από την διαχείριση των τοποθετήσεων των επικεφαλής στους Δήμους και στις Περιφέρειες, που εδώ και δύο χρόνια δεν φρόντισαν να αναδείξουν στελέχη και στρατηγική σε όλη τη χώρα.
Λογικό είναι σήμερα να υπάρχει φόβος και αβεβαιότητα στο ΣΥΡΙΖΑ που διακρίνεται σε πολλά από τα κορυφαία στελέχη. Δυστυχώς, όταν υπόσχεσαι ανατροπές και δεν έχεις προλειάνει το έδαφος γιʼ αυτές να σε προλαβαίνουν οι εξελίξεις. Και τώρα έρχεται η ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δώσει απαντήσεις και να προχωρήσει σε τομές που ίσως θα έρθουν και σε πλήρη αντίθεση με την ιδεολογία του.